Θρασύδειλο ανθρωπάκι...

Γερασμένος ψευτόμαγκας, με χάρτινο πια τσαμπουκά. Χρόνια τώρα βρίζει, αναλόγως με το ποιος τον πληρώνει, πετάει λάσπη, ελεεινολογεί. Όταν νιώθει ότι απειλείται μαζεύεται. Ο τσαμπουκάς χάνεται και το χώρο του καταλαμβάνουν θλιβερά παρακάλια (ιδέ Ψωμιάδη) και εμετικά γλυψίματα. Τώρα δε που το όνομά του φιγουράρει στη λίστα των στόχων των τρομοκρατών, είναι να τον κλαίνε (όπως λέγαν οι πραγματικοί μάγκες της εποχής του) οι ρέγγες. Καρφώνει ο άθλιος (στους τρομοκράτες) άλλους ως λαμόγια. Τον...

εαυτό του τον εξαιρεί και τον καθαγιάζει. Πέφτει στα γόνατα και παρακάλαει την εξουσία να μην του πάρει τον αστυνομικό φρουρό (ζητώντας εμμέσως κι αλλον) . Προσπαθεί να πείσει τους τρομοκράτες πως αυτός είναι εντάξει, εντιμος, καθαρός, αγωνιστής, λαϊκός, που τα 'βαλε με μεγαλοεπιχειρηματίες.
Αυτή είναι η κριτική μας για το σημερινό θλιβερό κείμενό του. Αν αντέχετε, διαβάστε το:
Σάλος δημιουργήθηκε αυτή την εβδομάδα με τη δημοσίευση της λίστας που έφτιαξε η Αστυνομία με τους 82 πιθανούς στόχους τρομοκρατών.

Είχαμε καρατομήσεις αξιωματικών της Αντιτρομοκρατικής, αντεγκλήσεις, απειλές, εκβιασμούς, λοιδορίες, χλευασμούς και αφορισμούς, όπως συνηθίζεται σε αυτό τον τόπο, όταν έχουμε μπροστά μας ένα σοβαρό πολιτικό θέμα.

Γιατί μια λίστα με τους στόχους των τρομοκρατών είναι μεγάλο θέμα.

Και όταν μάλιστα τον τελευταίο χρόνο η τρομοκρατία έχει κάνει δυναμική εμφάνιση.

Είμαι υποχρεωμένος συνεπώς να πάρω θέση και γιατί είμαι στη λίστα –σε αυτό το κατασκεύασμα– αλλά και γιατί, όπως είπα, είναι μεγάλο πολιτικό θέμα.

ΠΡΩΤΑ πρέπει να πω ότι δεν ξέρω πώς σχηματίστηκε η λίστα. Δεν ξέρω ποιες ήταν οι πληροφορίες των σχετικών ή των άσχετων. Ποιες ήταν οι εκτιμήσεις.

Ωραία, να φτιάξουν τη λίστα. Δεν θα έπρεπε να τη διαφυλάξουν;

Όταν μια υπηρεσία φτιάχνει λίστα στις 28 Φεβρουαρίου και η λίστα διαρρέει μέσα σε μία εβδομάδα, τι άλλο δείχνει παρά ότι αυτή η υπηρεσία είναι σουρωτήρι, είναι διαλυμένη και συνεπώς δεν ασχολείται σοβαρά με το σημαντικό αυτό αντικείμενο;

Δεν θα έπρεπε κατά κάποιο τρόπο οι άνθρωποι που βρέθηκαν σε αυτή τη λίστα να ειδοποιηθούν; Να πάρουν ένα μήνυμα; Να πάρουν κάποια μέτρα;

Από ό,τι φαίνεται, δεν ειδοποιήθηκε κανένας. Δεν ενημερώθηκε κανείς. Από την εφημερίδα «Το Βήμα» έμαθε ο κόσμος ότι υπάρχει αυτή η λίστα.

Και κάτι ακόμα ουσιαστικό που αφορά την Αστυνομία:

Η υπηρεσία αυτή, η Αντιτρομοκρατική, όπως λένε, βάζει σε μια κόλλα χαρτιού ένα δημοσιογράφο. Λέει δηλαδή στην ουσία στον τρομοκράτη ότι «αυτός ο άνθρωπος με τις πράξεις, τη συμπεριφορά του, έχει κάνει αυτά ή εκείνα. Είναι πρωταγωνιστής σε αυτά ή εκείνα τα γεγονότα».

Με αυτό τον τρόπο η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία δεν κάνει το δημοσιογράφο στόχο;

Κι όχι μόνο στον οποιονδήποτε τρομοκράτη, αλλά και στην κοινή γνώμη, στο δημοσιογραφικό κλάδο και στους αναγνώστες της εφημερίδας.

Και για να μιλήσω πιο συγκεκριμένα, για τον εαυτό μου.

Τι σχέση έχω εγώ με τους Αγγελόπουλους, τον Κόκκαλη, τους Βαρδινογιάννηδες, τον Βγενόπουλο, τους εφοπλιστές, τους επιχειρηματίες και τους άλλους που αναφέρονται στη λίστα;

Είναι γνωστό ότι αυτοί οι κύριοι είναι η οικονομική εξουσία του τόπου. Αυτοί κυβερνάνε. Βέβαια, αυτό δεν τους κάνει στόχους. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να τους κάνει στόχους, είτε τρομοκρατών είτε στελεχών της Αστυνομίας. Αν, όμως, δεν πρέπει να είναι στόχος οι άνθρωποι της εξουσίας, από πού κι ως πού πρέπει να είναι οι απλοί πολίτες; Είναι επίσης γνωστό ότι ο δημοσιογράφος θα πρέπει να είναι πάντα απέναντι στην οικονομική, αλλά και την πολιτική εξουσία. Εντάξει, είναι συνηθισμένο να συνεργάζεται ένας δημοσιογράφος πολλές φορές μαζί με τους επιχειρηματίες. Να παίρνει πληροφόρηση, αλλά όχι να έχει εξάρτηση από τους επιχειρηματίες. Και τονίζω: Σε ό,τι με αφορά, πολλές φορές υπήρξα πολέμιος και της κρατικής εξουσίας και της οικονομικής πολιτικής των επιχειρηματιών. Και πάντα βγήκα ζημιωμένος σε σχέση με αυτά που τους έχω προσφέρει…! Την πάλεψα, την πολέμησα την εξουσία με την πένα και το ματσούκι μου. Δεν την πάλεψα με σφαίρες και ούτε θα το κάνω. Και κάτι ακόμα που αφορά τους δημοσιογράφους και το επάγγελμα: Δεν έχω κανένα πρόβλημα που βρέθηκα σε λίστα με καταξιωμένους δημοσιογράφους, αλλά και με λαμόγια της δημοσιογραφίας, που παριστάνουν τους προστάτες των συμφερόντων του λαού και είναι σκέτοι τρομοκράτες. Και τρομοκρατούν όχι με καλάζνικοφ ή με χειροβομβίδες, αλλά εκβιάζουν και τρομοκρατούν με πένα και μικρόφωνο. Και αυτά γίνονται για να τα οικονομήσουνε. Κάνουν τις λαμογιές τους, έχουν αλισβερίσι με τους επιχειρηματίες και μετά παριστάνουν τους λαϊκούς αγωνιστές. Από την περίοδο της εξάρθρωσης της 17Ν η Πολιτεία αποφάσισε για τη φύλαξή μου να διαθέσει έναν αστυνομικό. Είναι γεγονός ότι πριν από χρόνια μου κάψανε άγνωστοι το αυτοκίνητο και τη μηχανή, και δέχτηκα πολλές επιθέσεις και απειλές από διάφορα άγνωστα κέντρα. Πριν λίγες μέρες φέρανε στο «Καρφί» έναν αστυνομικό. Το έχουνε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Και είμαι σίγουρος ότι πολύ γρήγορα –και ειδικά μετά το θόρυβο που προκλήθηκε– θα αποσύρουν τον αστυνομικό. Δεν στέλνω μήνυμα σε κανέναν. Απλώς λέω ότι δεν πρόκειται να αλλάξω συνήθειες, μυαλό και τακτική. Θα συνεχίσω να ζω με το δικό μου τρόπο. Κι αν στο κάτω της γραφής εγώ είμαι το εμπόδιο για τη λαϊκή επανάσταση, ας με «καθαρίσουνε». Είμαι πανεύκολος στόχος. Και ρωτώ αυτούς που λένε και γράφουνε ότι «κακώς ο Κακαουνάκης έχει προστασία»: Ωραία. Να μείνω χωρίς προστασία. Δεν έχω πρόβλημα. Τι θα γίνει όμως αν είμαι πραγματικά στόχος των τρομοκρατών (που εγώ πιστεύω ότι δεν είμαι); Αλλά αν είμαι; Γι’ αυτό θα πρέπει οι καλοί συνάδελφοι να είναι λίγο πιο προσεκτικοί. Να μην παίζουν έτσι εύκολα με τη ζωή και με την επαγγελματική κατάσταση ενός ανθρώπου. Τέλος, λέγονται πολλά για το πώς βγήκε η λίστα. Ότι δηλαδή ο Σταύρος Ψυχάρης ήθελε να προστατεύσει το στενό του συνεργάτη και φίλο του Γιάννη Πρετεντέρη. Άλλοι πάλι λένε ότι ζήλεψε γιατί δεν είναι στη λίστα. Λέγονται κι άλλα χαζά και ευτράπελα. Κοιτάξτε, μπορεί ο Ψυχάρης να το έκανε γιατί ήθελε να δείξει ότι η Αστυνομία είναι σουρωτήρι. Ότι είναι σκέτο μπάχαλο. Ότι είναι διαλυμένη. Δεν ξέρω για ποιους λόγους τελικά δημοσίευσε τη λίστα ο Ψυχάρης. Και δεν έχω πρόβλημα να πω πως, αν είχα τη λίστα, θα τη δημοσίευα στο «Καρφί». Και τελειώνω. Δεν δίνω λόγο σε κανέναν. Παρά μόνο στη συνείδησή μου. Έχω μια μικρή ιστορία στο επάγγελμα. Δεν έβλαψα κανέναν. Δέχομαι ότι χτύπησα σκληρά την εξουσία. Και θα συνεχίσω να το κάνω. Χρειάζομαι σαν κοινός πολίτης κι εγώ την προστασία της Πολιτείας. Δεν θέλω περισσότερη προστασία. Φύλαξη. Και μάλιστα από άσχετους και ανίκανους χαρτογιακάδες.