15.3.09

Στρίβειν δια του Σημίτη...


Ο Πρετεντέρης στην νέα γραμμή Βήματος μετά την προσέγγιση Παπaνδρέου-Σημίτη.
Διαβάστε το άρθρο του με τίτλο "Δρόμος αντοχής"

-Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οι εθνικές εκλογές μετατίθενται για μετά τις ευρωεκλογές. Ο Καραμανλής δεν φαίνεται διατεθειμένος να ρισκάρει, αλλά ούτε υπάρχει και κάτι που να τον πιέζει ιδιαίτερα να τις κάνει. Παρά την επιχειρηματολογία της αντιπολίτευσης, το 65% των πολιτών εξακολουθεί να παραμένει αντίθετο σε μια πρόωρη προσφυγή στην κάλπη.
Η μετάθεση αυτή όμως αλλάζει πολλά...

δεδομένα. Μετατρέπει έναν αγώνα σπριντ σε μια μάχη ημιαντοχής ή ακόμη και σε έναν δρόμο αντοχής. Και, ταυτοχρόνως, ρευστοποιεί όλες τις υπάρχουσες εκτιμήσεις για το πιθανό εκλογικό σκηνικό.

Τρεις παράγοντες θα διαμορφώσουν αυτό το σκηνικό:

Πρώτον, η εξέλιξη της οικονομικής κρίσης. Υπό τις παρούσες συνθήκες, ένα μόνο πράγμα ισχύει στην Ελλάδα και παγκοσμίως: καμία σοβαρή πρόγνωση δεν μπορεί να διατυπωθεί! Ως εκ τούτου, ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει την οικονομική και κοινωνική κατάσταση της Ελλάδας όταν φτάσει η στιγμή που ο λαός θα προσέλθει στις κάλπες.

Δεύτερον,οι συσχετισμοί που θα προκύψουν από την κάλπη των ευρωεκλογών. Από το φθινόπωρο, είναι εμφανής η ανασυγκρότηση του δικομματισμού μέσα από την ισχυροποίηση του ΠαΣοΚ, το οποίο ως τότε αποτελούσε τον «μεγάλο ασθενή» του. Το ερώτημα είναι αν η τάση αυτή θα επιβεβαιωθεί ή αν θα ανατραπεί από την ευρωκάλπη. Τρίτον, τα πολιτικά σχήματα ή συμμαχίες που θα προκύψουν για να διεκδικήσουν την εξουσία και τα οποία δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα περιοριστούν στα ήδη γνωστά. Το φλερτ Καραμανλή- Καρατζαφέρη, για παράδειγμα, μπορεί να πάγωσε εν όψει ευρωεκλογών αλλά τίποτε δεν αποκλείει να αναβιώσει στον δρόμο για τις εθνικές εκλογές με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Από τη στιγμή που όλα τα δεδομένα διαμορφώνονται από την αρχή, το ζητούμενο για κάθε παράταξη είναι να προετοιμαστεί για όλα τα ενδεχόμενα. Και αυτό ακριβώς εξυπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο η επαναπροσέγγιση Παπανδρέου- Σημίτη. Από ιδρύσεώς του, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτελεί ένα σύμφωνο συμβίωσης ανάμεσα σε δύο διακριτούς πυλώνες:

Ενα εθνικολαϊκό ρεύμα που ταυτίζεται διαχρονικά με τον «παπανδρεϊσμό». Και ένα ευρωπαϊκό εκσυγχρονιστικό ρεύμα, το οποίο προσωποποίησε ο Σημίτης. Η λειτουργική συνύπαρξη αυτών των δύο ρευμάτων ήταν πάντοτε εγγύηση ηγεμονίας. Οποτε δεν μπόρεσε να επιτευχθεί (την περίοδο 1988-1990 ή την περίοδο 2004-2007), το ΠαΣοΚ οδηγήθηκε στη συρρίκνωση και στην ήττα. Υπό αυτή την έννοια, το γεγονός ότι το ΠαΣοΚ αποφάσισε να βαδίσει ξανά και με τα δύο πόδια του δημιουργεί τις προϋποθέσεις ότι θα τρέξει μακρύτερα και γρηγορότερα.

Αλλά μόνο τις προϋποθέσεις... Διότι (όπως προέκυψε και από τη συζήτησή τους) τόσο ο Παπανδρέου όσο και ο Σημίτης έχουν απόλυτη συναίσθηση μιας εξαιρετικά δύσκολης κατάστασης μέσα στην οποία το ΠαΣοΚ δεν αρκεί να κερδίσει τις εκλογές: θα πρέπει και να τη χειριστεί.

Και αυτό θα εξαρτηθεί πρώτα απ΄ όλα από την πλειοψηφία που θα διαμορφώσει. Διότι, όπως αποδεικνύει τώρα ο Καραμανλής, τα κόμματα εξαργυρώνουν πάντοτε στην κυβέρνηση τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύθηκαν στην αντιπολίτευση...

Δεν υπάρχουν σχόλια: