Πώς στήθηκε το ΛΑΟΣ (2)...

Από τον Ιό της Κυριακής
Βουλευτής και καναλάρχης ('93-'00)

Η προσφορά του Καρατζαφέρη στο κόμμα και τον αρχηγό επιβραβεύεται με μια θέση στα ψηφοδέλτια το 1993.

* Η Ν.Δ. χάνει, αλλά ο ίδιος κερδίζει. Σε όλο αυτό το διάστημα ο Καρατζαφέρης παραμένει τυπικά πειθήνιο στέλεχος της παράταξης και ακολουθεί τη γραμμή κάθε νέου αρχηγού.

Με μεγάλη ευκολία ανασυνθέτει το τραγουδάκι «Χέρι χέρι με τον Καρατζαφέρη» έτσι ώστε να προσαρμόζεται στον εκάστοτε πρόεδρο: Ο στίχος «μαζί με τον Ψηλό» που αναφερόταν στον Μητσοτάκη, μετασκευάζεται στο «με τον Εβερτ αρχηγό» και στη συνέχεια «με τον Κώστα αρχηγό».

* Πίσω, όμως, από την τυπική κομματική του δραστηριότητα ο Καρατζαφέρης συνεχίζει να οικοδομεί ένα προσωπικό πολιτικό προφίλ, βασισμένο στην εικόνα του σκληρού εθνικόφρονα, του προστάτη των γνήσιων δεξιών, των καταφρονεμένων χουντικών, των γηραλέων βασιλικών κ.λπ.

* Μετά τις αποτυχημένες για το κόμμα του εκλογές του 1996 ο Καρατζαφέρης...

μετονομάζει την καθημερινή τηλεοπτική εκπομπή του από «Χέρι χέρι» σε «Νέα Ελπίδα» και σιγά σιγά ξεδιπλώνει ένα πλήρες πολιτικό πρόγραμμα. Ο ιδιοκτήτης του Tele City συλλαμβάνει την απλοϊκή -αλλά γοητευτική για τους απογοητευμένους οπαδούς- ιδέα ότι η νίκη απαιτεί τη συστράτευση όλων των δυνάμεων της παράταξης -και των μερίδων της ακροδεξιάς που είχαν κατά καιρούς απομακρυνθεί από τον Κ. Καραμανλή.

* Μετρώντας αριθμητικά ποσοστά, ο Καρατζαφέρης υποδείκνυε, τότε, (όπως και τώρα) ότι ο μόνος τρόπος να ξεπεραστεί εκλογικά το ΠΑΣΟΚ είναι να συστρατευθούν όλοι αυτοί σε ένα σχήμα, στο οποίο θα ηγείται ο ίδιος, και το οποίο θα συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία, χωρίς υποχρεωτικά να ενταχθεί σ' αυτήν. Είναι η περίοδος που κάνει τα περιβόητα ανοίγματα προς την Χρυσή Αυγή, τους νοσταλγούς της χούντας, τους παλιούς βασιλικούς κ.ά., υποσχόμενος αξιώματα σε όλους, αρκεί να ρίξουν το ΠΑΣΟΚ.
Παράλληλα ο Καρατζαφέρης δεν παύει να παραμένει δημοφιλής βουλευτής της Ν.Δ. και -όπως ισχυρίζεται ο ίδιος- συγκεντρώνει εκείνη την περίοδο 420 τιμητικές πλακέτες από οργανώσεις βάσης του κόμματος. Δημιουργεί, δηλαδή, ένα παράλληλο προσωπικό δίκτυο υποστηρικτών του στο εσωτερικό του κόμματος της Ν.Δ.

Η μέθοδος είναι απλή: Επισκέπτεται μαζί με ένα συνεργείο του καναλιού τις οργανώσεις βάσης και οι τοπικοί πρόεδροι, κολακευμένοι από την προβολή, του προσφέρουν την τιμητική πλακέτα. Η επιλεκτική παρουσίαση βουλευτών του κόμματος από το Tele City είναι ένα ακόμα όπλο του κ. Κ.

* Η εκλογική ήττα του Κ. Καραμανλή από τον Κ. Σημίτη στις εκλογές του 2000 αποτελεί το σημείο καμπής στη σχέση του Καρατζαφέρη με το κόμμα. Αισθάνεται ότι κινδυνεύει από τη στροφή στο «μεσαίο χώρο» και εξαπολύει προσωπική επίθεση στον τότε εκπρόσωπο του κόμματος και στενό συνεργάτη του αρχηγού (βλ. διπλανές στήλες).

Βάζει μπροστά το μηχανισμό αυτονόμησης της «Νέας Ελπίδας». Ηρθε η ώρα να κεφαλαιοποιήσει την υποστήριξη που έμμεσα παρείχε σε διάφορες ομάδες και οργανώσεις του χώρου, με τις οποίες επρόκειτο στο μέλλον να συνεργαστεί. Μεταξύ αυτών η Πρώτη Γραμμή (του Κώστα Πλεύρη) και το Ελληνικό Μέτωπο (του Μάκη Βορίδη). Η πρώτη, με σαφή εθνικοσοσιαλιστικό χαρακτήρα και υποστήριξη από τη Χρυσή Αυγή, έλαβε στις ευρωεκλογές του 1999 το 0,75%, ενώ το δεύτερο, με σημαία την εκπροσώπηση του Λεπέν, περιορίστηκε στο 0,12%.

Στις εθνικές εκλογές του 2000 οι δύο οργανώσεις συνεργάστηκαν με επικεφαλής του εκλογικού αγώνα τον Πλεύρη και πήραν μόλις 0,18%.

* Στις 14 Σεπτεμβρίου 2000 ο Καρατζαφέρης εξαγγέλλει την ίδρυση του κόμματος ΛΑΟΣ. Το πρώτο του μέλημα είναι να συγκεντρώσει δίπλα του όλα τα ρεύματα της μεταπολιτευτικής ακροδεξιάς. Οι εκπομπές του Tele City θα γεμίσουν με παλιούς και νέους νοσταλγούς της χούντας, αντισημίτες, ρατσιστές, εθνικοσοσιαλιστές κ.λπ.

Ιδρυτής κόμματος (2000-2007)

Μεταξύ άλλων θα εμφανιστεί ως ιδρυτικό μέλος του νέου κόμματος και ο Κώστας Πλεύρης, ο οποίος είχε ψυχρανθεί με τον κ. Κ. Αυτή η προσωρινή διακοπή της συνεργασίας τους στα τέλη της δεκαετίας του '90 δεν οφείλεται σε καμιά ιδεολογική μετατόπιση, όπως υπονοεί ο αρχηγός του ΛΑΟΣ σε κατοπινές του δηλώσεις. Απλά τσακώθηκε με το στενό του συνεργάτη και μέντορά του επειδή υποχρεώθηκε να καταβάλει ένα σοβαρό ποσό σε απόστρατο στρατηγό, διοικητή του Πολεμικού Μουσείου, τον οποίο είχε «στολίσει» από την εκπομπή του στο Tele City ο Πλεύρης το 1997.

* Στο μηνιαίο δελτίο «Ελλήνιον Σάλπισμα» του Πλεύρη καταγράφεται αναλυτικά ο ρόλος του γνωστού εθνικοσοσιαλιστή στη δημιουργία του ΛΑΟΣ. Σε άρθρο με τίτλο «Εν τη ενώσει η ισχύς» (τ. 11, Νοέμβριος 2001), αναφέρεται ότι «οι δύο σωστοί και αληθινοί Ελληνες, ο ανεξάρτητος βουλευτής και Αρχηγός του ΛΑΟΣ κ. Γιώργος Καρατζαφέρης και ο Αρχηγός της Πρώτης Γραμμής κ. Κωνσταντίνος Πλεύρης, αφήνοντας κατά μέρος μικροπολιτικές, ιδιοτέλειες, ψευτοεγωισμούς, προβαδίσματα και στείρες αγκυλώσεις του παρελθόντος, ένωσαν τα χέρια και την ψυχή τους για τον κοινό αγώνα, για την μεγαλοσύνη του έθνους [...]. Μπροστάρης σ' αυτή την προσπάθεια ο κ. Γεώργιος Καρατζαφέρης με τον πύρινο πολιτικό λόγο και δίπλα ο κ. Κωνσταντίνος Πλεύρης με την πολύπλευρο γνώση και το ταλέντο της πειθούς. Ο Πολιτικός και ο Φιλόσοφος. Συνδυασμός ασυναγώνιστος».

* Σε επόμενο δελτίο καταγράφεται η επίσκεψη Καρατζαφέρη στα γραφεία του Πλεύρη στη Θεσσαλονίκη:
«Την 18ην Δεκεμβρίου η Θεσσαλονίκη έδωσε το σύνθημα της κοινής προσπαθείας για την αναγέννησι του Ελληνισμού. Συναντήθηκαν εκεί στα γραφεία της Πρώτης Γραμμής ο ανεξάρτητος βουλευτής και πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης και ο αρχηγός της Πρώτης Γραμμής Κωνσταντίνος Πλεύρης [...]. Ολοι οι παρευρεθέντες χειροκρότησαν τους κ.κ. Καρατζαφέρη και Πλεύρη για την απόφασί τους να προχωρήσουν μαζί στον κοινό αγώνα [...]. Ο πυρφόρος Καρατζαφέρης και ο φιλόσοφος Πλεύρης» (τ. 12, Δεκέμβριος 2001). Η συνεργασία ολοκληρώνεται με την παραχώρηση των γραφείων της Πρώτης Γραμμής από τον Πλεύρη στον Καρατζαφέρη στο Περιστέρι (τ. 16, Απρίλιος 2002).

* Σημείο καμπής στην επιχείρηση αναστύλωσης της ελληνικής ακροδεξιάς υπήρξε το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία τον Απρίλιο του 2002, όπου ο Λεπέν ήρθε δεύτερος με 16,86%, εκτοπίζοντας τον σοσιαλιστή Ζοσπέν. Ο κ. Κ. διαμορφώνει τότε την πολιτική πρόταση που επαναλαμβάνει μέχρι σήμερα, ότι δηλαδή αυτός θα εκτοπίσει το ΠΑΣΟΚ από την πρωτοκαθεδρία και θα δώσει τη νίκη στην «παράταξη».

* Λίγους μήνες αργότερα δείχνει και τον τρόπο που θα το πετύχει: Στις νομαρχιακές εκλογές του 2002 πετυχαίνει να πάρει το 14%, εξασφαλίζοντας την εικόνα του πραγματικού εκπροσώπου του έθνους και της θρησκείας απέναντι στον υπόπτων φρονημάτων Τζαννετάκο. Ταυτόχρονα, σε όλη την Ελλάδα, υποστηρίζει «δικούς του» υποψήφιους της Ν.Δ., τοποθετώντας κομματικά μέλη στους συνδυασμούς της. Μετά τις εκλογές θα αποκαλύψει τα ονόματα των συνεργατών του.

* Στις εθνικές εκλογές του 2004 ο κ. Κ. δεν κατορθώνει να μπει στη Βουλή, εξασφαλίζοντας μόνο 2,2%, αλλά τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου θα τα καταφέρει, με 4,12%. Η είσοδός του στην Ευρωβουλή θα συνοδευτεί από ένα ισχυρό σοκ. Η ομάδα UEN (Ενωση για την Ευρώπη των Εθνών, των Πασκουά - Φίνι), στην οποία ανήκε μέχρι τότε ως παρατηρητής ο κ. Κ., τον υποβάλει σε έλεγχο για αντισημιτικές και ρατσιστικές θέσεις, με αποτέλεσμα να στραφεί σε άλλη ομάδα (την INDEM).

* Από εκείνη την περίοδο αρχίζει να «στρογγυλεύει» τα λόγια του, καταλαβαίνοντας ότι για να απευθυνθεί στο σύνολο του νεοδημοκρατικού ακροατηρίου πρέπει να κρύβει το σκληρό ακροδεξιό του πρόγραμμα πίσω από ένα πιο ουδέτερο προσωπείο.

Αυτό δεν τον εμποδίζει να ολοκληρώσει το φλερτ προς το λεπενικό Ελληνικό Μέτωπο του Μάκη Βορίδη, το οποίο τελικά απορροφάται στο ΛΑΟΣ τον Οκτώβριο του 2005.

* Το φθινόπωρο του 2006 ο κ. Κακλαμάνης θα συνεργαστεί με τον κ. Κ. για να εξασφαλίσει την εκλογή του στο Δήμο της Αθήνας από τον πρώτο γύρο, δείχνοντας ότι η Ν.Δ. δεν έχει πρόβλημα να συνεργαστεί με τα «άκρα».

Σε μια πρόσφατη «αγιογραφία» του αρχηγού του ΛΑΟΣ που δημοσιεύτηκε στην κομματική εφημερίδα «Α1» (4/1/09) καταγράφονται τα στάδια της πολιτικής καριέρας του κ. Κ. ως στόχοι που κατακτώνται ένας ένας: Πρώτος στόχος η δημιουργία τηλεοπτικού σταθμού πανελλήνιας εμβέλειας (1989), δεύτερος να εκλεγεί βουλευτής (1993), τρίτος να ιδρύσει προσωπικό κόμμα (2000) και, τέταρτος στόχος, το 2012 να κυβερνήσει τη χώρα (άρθρο του στενού του συνεργάτη Ν. Σχοινά).

Δελφίνος της Ν.Δ. (2009)

Τους τρεις στόχους του ο κ. Κ. τους πέτυχε χάρη στη Ν.Δ. Τους δύο πρώτους χάρη στην εύνοια του τότε αρχηγού της και τον τρίτο χάρη στην πολιτική αστοχία του κ. Καραμανλή, που είχε την έμπνευση να τον αντιμετωπίσει το 2002 με τον κ. Τζαννετάκο. Και τώρα ο κ. Κ. βάζει μπρος για τον τέταρτο. Και πάλι βρίσκονται στη Ν.Δ. πρόθυμοι υποστηρικτές του: από τον κ. Ψωμιάδη μέχρι τον κ. Μανώλη.

* Η τακτική που εφαρμόζει ο κ. Κ. για να πετύχει αυτό το στόχο του έχει πολλές φορές αναλυθεί από τον ίδιο ως «δούρειος ίππος», με τον οποίο θα αλώσει την κεντροδεξιά, χωρίς να αποκηρύξει την ακροδεξιά του ατζέντα.

Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που εκφράζει την υποστήριξή της στο ΛΑΟΣ η εφημερίδα των νοσταλγών της χούντας τη μέρα των ευρωεκλογών: «Γιατί ΛΑΟΣ; Διότι δεν υπάρχει κάτι καλύτερο! Η λύσσα κατά της Νίκης Τζαβέλλα (σ.σ. από το χώρο της ακραιφνούς ακροδεξιάς) έφερε υπερβολές. Πονηρευτείτε και λίγο συναγωνιστές: Πώς θα πείθαμε το νεοδημοκρατικό κοπάδι να εγκαταλείψει το μαντρί; Με ένα καλό κριάρι! Φιλελεύθερη, ξε-φιλελεύθερη, δείχνει το δρόμο προς το λύκο... ε, προς το ΛΑΟΣ» (Ελεύθερος Κόσμος, 7/6/09).

**Τα πρόσωπα που αναδεικνύει δίπλα του κάθε τόσο ο κ. Κ. και ο τρόπος που τα χρησιμοποιεί χαρακτηρίζουν τον τρόπο που πολιτεύεται. Κατά καιρούς έχει διώξει από τη θέση του άτυπου «υπαρχηγού» όσους θεώρησε ότι δεν τον εξυπηρετούν πλέον (Κώστα Πλεύρη, Σπύρο Σταθόπουλο, Θανάση Μυλωνόπουλο), για κάποιους έχουν ακουστεί σκληρά λόγια από το κανάλι του, ενώ κάποιοι άλλοι έχουν επιστρέψει ύστερα από κάποιο διάστημα (Χριστοδουλίδης, Παπαδόπουλος).

**Ακόμα και τους σημερινούς βουλευτές του τους υποβάλλει κάθε τόσο σε σκοτσέζικο ντους, ενώ δεν διστάζει να τους αδειάσει δημόσια (όπως συνέβη με τον Βορίδη και τον Πλεύρη στην υπόθεση Παυλίδη) για να επιβεβαιώσει τη μονοκαθεδρία του. Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι τη «γραμμή» και τη «στρατηγική» την κρύβει βαθιά στο μυαλό του μόνο ο αρχηγός. Αλλωστε, είναι ο μόνος μη αναλώσιμος...

**Για να ισοφαρίσει την ελλιπή πολιτική και επιστημονική του συγκρότηση υποχρεώνει τους πιο καταρτισμένους συνεργάτες του να αυτογελοιοποιούνται, αποκηρύσσοντας δημόσια τα χτεσινά τους πιστεύω. Το έκανε με τον Βορίδη, ο οποίος υποχρεώνεται να λέει ότι δεν είχε πολιτικές παρά μόνο «προσωπικές» σχέσεις με τον Λεπέν.

Το ίδιο κάνει τώρα με τη Νίκη Τζαβέλλα, η οποία υπήρξε βασικό στέλεχος των επιχειρήσεων Κόκκαλη και της κυβέρνησης Σημίτη και τώρα πρέπει να εξηγεί το σύνθημα ΚΟ.ΛΑ.ΣΗ. (Κόκκαλης-Λαμπράκης-Σημίτης) του νέου της αρχηγού και από σκληρή νεοφιλελεύθερη μάνατζερ να μετατρέπεται με ταχύρυθμα μαθήματα σε πολέμια της «Νέας Τάξεως Πραγμάτων».

**Το μεγάλο στοίχημα του κ. Κ. είναι τώρα να ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με τα στελέχη της Ν.Δ. που τρομοκρατούνται από το πολύ πιθανό ενδεχόμενο να συρρικνωθεί η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός τους. Ορος για να το πετύχει αυτό είναι να κουκουλώσει για μια ακόμα φορά τα ακροδεξιά στοιχεία του πολιτικού του προγράμματος.
ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ,
ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr