Ψευδαισθήσεις...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ξεκινάει η θερινή θεατρική σεζόν και θ΄ αρχίσουν να παίζονται τραγωδίες στην Επίδαυρο, είναι μια ευκαιρία να το θυμηθούμε. Είναι ο χορός που αποδίδει τις δραματικές αλλαγές κλίματος, καθώς σφραγίζεται η τύχη των ηρώων.

Η ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ φωτίζει τον ρόλο του Ευάγγελου Μεϊμαράκη στην τραγωδία της διακυβέρνησης της Ν.Δ. Είναι σαφές πως η δεύτερη θητεία του Καραμανλή που ξεκίνησε το 2007 είναι φθίνουσα. Από τον Ζαχόπουλο στη Ζίμενς, από το Βατοπέδιο στον Παυλίδη, κι από τον Τατούλη στον Μανώλη οι μέρες λιγοστεύουν. Κι όλα αυτά, χωρίς να...
υπολογίσει κανείς το τεράστιο βάρος της οικονομικής κρίσης που έχει πέσει επάνω στην κυβέρνηση όπως η τραγική μοίρα επάνω στα πρόσωπα του αρχαίου δράματος.

ΣΤΟ ΕΡΓΟ αυτό ο Μεϊμαράκης είναι η φωνή της γαλάζιας «βάσης». Όχι σε μια υποφωτισμένη ορχήστρα, αλλά στις νεραντζιές έξω από το Μαξίμου. Τι είπε ο Βαγγέλης; Ότι η κυβέρνηση πρέπει να ολοκληρώσει τη θητεία της και να πάει ώς το 2011. Το είπε γιατί το πιστεύει; Όχι. Ίσα ίσα είναι από αυτούς που έχουν δει από πολύ καιρό ότι το πράγμα- ιδίως στην Κοινοβουλευτική Ομάδα- δύσκολα μαζεύεται. Άρα; Άρα ο Μεϊμαράκης τίθεται εμμέσως κατά των πρόωρων εκλογών γιατί δεν τις θέλουν ούτε οι κομματικοί που θα χάσουν την εξουσία ούτε οι βουλευτές που θα χάσουν τις έδρες ούτε οι οπαδοί που θα βρεθούν και πάλι στο κρύο.

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ αυτή είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Καραμανλή. Δεν μπορείς να πας την παράταξή σου σε πρόωρες εκλογές όταν είναι βέβαιο ότι θα τις χάσεις. Και όταν τα μεγάλα στελέχη σου μιλούν δημοσίως για ολοκλήρωση θητείας. Το άλλοθι του Μεϊμαράκη είναι πως αν δοθεί χρόνος στον χρόνο- κατά την έκφραση του Μιτεράν- πιθανόν η διεθνής κατάσταση να βελτιωθεί, και κάποια από τα μέτρα της κυβέρνησης να αποδώσουν. Το μόνο που χρειάζεται, σύμφωνα με αυτή την πολιτική συλλογιστική, είναι ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής για την Προεδρική του Μαρτίου.

ΦΥΣΙΚΑ, ΟΠΟΙΟΣ δεν είναι αμετανόητος οπαδός Ν.Δ. αντιλαμβάνεται πως όλα αυτά είναι ψευδαισθήσεις. Ωστόσο, η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων είναι στοιχείο πολιτικής. Η ψευδαίσθηση προηγείται επίσης της στιγμής που ο πρωταγωνιστής- κι αυτός δεν είναι άλλος απ΄ τον Καραμανλή- αντιλαμβάνεται το αδιέξοδό του, μένοντας μόνος επί σκηνής.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.