ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΑΡΙΣΑΣ: ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ ΤΟ 1986, ΤΩΡΑ ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ Η ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΠΕΔΟΥ...
Της Λένας Κισσάβου
Γίνονται στην Ελλάδα!
Να αποκαλύπτεται ένας αρχαιολογικός χώρος, αλλά μετά από 26 χρόνια να παίρνει την έγκριση απαλλοτρίωσης το οικόπεδο όπου έγιναν οι ανασκαφές!
Η περίπτωσή αυτή αφορά το Β’ Αρχαίο Θέατρο Λάρισας, που... βρίσκεται δίπλα στο κτίριο του Εργατικού Κέντρου, επί των οδών Βελησσαρίου και Σπετσών και το οποίο ως γνωστό έχει αποκαλυφθεί την περίοδο 1985-1986.
Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (Κ.Α.Σ.), δεν είχε εγκρίνει ποτέ μέχρι και πρόσφατα, την απαλλοτρίωση του οικοπέδου που βρέθηκε το αρχαίο θέατρο, το οποίο οικόπεδο ανήκε στον Αυτόνομο Οικοδομικό Οργανισμό Αξιωματικών (Α.Ο.Ο.Α.).
Η ιστορία έχει ως εξής: Πριν 26 χρόνια ο εν λόγω Οργανισμός αποφάσισε να ανεγείρει ένα ακίνητο ξεκινώντας τις σκαπτικές εργασίες στο οικόπεδο, οι οποίες «σκόνταψαν» στα αρχαία μάρμαρα.
Αυτό ήταν και το τέλος του ονείρου του, αλλά σαν να μην έφτανε αυτό, ποτέ δεν αποζημιώθηκε για το γεγονός ότι το κράτος ναι μεν του... χάλασε το όνειρο, αλλά εκμεταλλεύθηκε χρόνια την περιουσία του
χωρίς να τον αποζημιώσει. Χωρίς οικόπεδο λοιπόν αλλά και χωρίς χρήματα, από την αναγκαστική απαλλοτρίωση του οικοπέδου για αρχαιολογικούς σκοπούς.
Η εκκρεμότητα τόσων χρόνων, του κράτους, προς έκπληξη όλων, τακτοποιήθηκε μετά από 26 χρόνια, εν έτει 2011, όταν το Κ.Α.Σ. ανακοίνωσε επίσημα την απόφασή που έλαβε στις 28-8-2011, πως κρίνει αναγκαία την αναγκαστική απαλλοτρίωση του εν λόγω ακινήτου, για αρχαιολογικούς σκοπούς και ότι αυτή θα κηρυχθεί υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου και η δαπάνη θα βαρύνει τις πιστώσεις του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων.
Βέβαια αν το μνημείο δεν το αντιμετώπιζαν οι αρχαιολόγοι στη Λάρισα, με τον ενθουσιασμό που έδειξαν τότε και περίμεναν τόσα χρόνια μια απόφαση, τότε σίγουρα σήμερα δεν θα ξέραμε ούτε καν τι κρύβεται κάτω από το οικόπεδο.
Η ενθουσιώδης ίσως φύση των αρχαιολόγων, που ενήργησαν πριν την επίσημη έγκριση από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (Κ.Α.Σ.) ή και η πείρα τους ότι η υπόθεση της αποκάλυψης του Β’ Αρχαίου Θεάτρου Λάρισας, θα κολλήσει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας και θα αργήσει να αποκαλυφθεί ως έργο, έφερε το θεμιτό αποτέλεσμα για την πόλη.
Αδικημένος όμως σε μια τέτοια υπόθεση βγαίνει ο ιδιοκτήτης της γης, όπου βρίσκονται τα αρχαία ευρήματα, ο οποίος, αν ο κρατικός μηχανισμός λειτουργούσε με πιο γρήγορους ρυθμούς, δεν θα ήταν δυσαρεστημένος.
Από την αποκάλυψή του, το μνημείο έχει γνωρίσει μέχρι και σήμερα στιγμές δόξας στην πόλη, με τους Λαρισαίους να κατακλύζουν τον χώρο του για να απολαύσουν κορυφαίες αρχαίες τραγωδίες του «Θεσσαλικού Θεάτρου», άσχετα τελικά αν η χρήση του γινόταν κατά κάποιο τρόπο …χωρίς την επίσημη άδεια του κράτους.
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΕΙΟΥ
Σύμφωνα με πληροφορίες που παραθέτει η Αρχαιολογική Υπηρεσία:
« Πρόκειται για το δεύτερο αρχαίο θέατρο της Λάρισας, το οποίο χρησιμοποιήθηκε κατά τη ρωμαϊκή περίοδο. ‘Εχουν σωθεί δύο μαρμάρινες σειρές εδωλίων, η ορχήστρα και μεγάλο τμήμα της σκηνής. Το μνημείο ήλθε στο φως με ανασκαφές που διενεργήθηκαν τα έτη 1985 και 1986.
Το θέατρο άρχισε να κατασκευάζεται τον 1ο αι. π.Χ. Ολοκληρώθηκε μόνο η κατασκευή της σκηνής και της ορχήστρας. Το κοίλο και οι πάροδοι έμειναν ημιτελή μάλλον για λόγους οικονομικής δυσπραγίας.
Το κοίλο του θεάτρου χωρίζεται με δεκατέσσερις κλίμακες σε δεκατρείς κερκίδες. Κάθε κερκίδα έχει δύο σειρές εδωλίων από γκριζόλευκο μάρμαρο. Στο υπόλοιπο τμήμα του, εκεί που δεν τοποθετήθηκαν μαρμάρινα εδώλια, πρέπει να είχαν τοποθετηθεί ξύλινα καθίσματα, τα γνωστά στην αρχαιότητα ικρία. Η ορχήστρα έχει διάμετρο 29,70 μ. και το δάπεδό της αποτελείται από δύο στρώσεις πατημένου χώματος με ποσότητα ποταμίσιου χαλικιού. Στη δεξιά της πλευρά ήλθε στο φως τμήμα της βαθμιδωτής θυμέλης του θεάτρου, κατασκευασμένης από λευκό μάρμαρο, με διακόσμηση από λέσβια κυμάτια. Από τις τρεις βαθμίδες, που φαίνεται ότι είχε στην αρχική της μορφή, σώζεται η βάση και η κατώτερη βαθμίδα. Στα νότιά της αποκαλύφθηκε μαρμάρινος κυβόλιθος με τόρμους στην επάνω επιφάνειά του, που προφανώς χρησίμευε ως βάση αγάλματος.
Εικάζεται ότι το Β’ Αρχαίο Θέατρο κάλυπτε συγκεκριμένες πνευματικές ανάγκες των Λαρισαίων, επειδή το Α’ Αρχαίο Θέατρο μετά τη Ρωμαϊκή κατάκτηση (δηλαδή μετά τον 2ο προχριστιανικό αιώνα) είχε ήδη μετασκευαστεί σε αρένα και δεν ήταν δυνατόν να χρησιμοποιηθεί για άλλου είδους εκδηλώσεις».
www.eleftheria.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου