Γυάλα...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου.
ΟΠΟΥ ΑΚΟΥΣ πολλά κεράσια, παίρνεις μικρό καλάθι. Στην περίπτωση του ελληνικού Δημοσίου όμως ισχύει το αντίστροφο. Φαίνεται ότι θα γίνουν περισσότερα - και χειρότερα - από αυτά που ομολογεί προς το παρόν η κυβέρνηση Παπανδρέου.
ΤΑ ΝΕΑ που έρχονται από ...
την τρόικα και τις ξένες πρωτεύουσες μιλάνε για απολύσεις - χιλιάδων - δημοσίων υπαλλήλων, για «ξεφόρτωμα» συμβασιούχων, για κλείσιμο ή συγχωνεύσεις οργανισμών και για ιδιωτικοποιήσεις. Για όλα αυτά η Ελλάδα πρέπει να δεσμευτεί «χθες» με απειλή τη μη καταβολή της έκτης δόσης. Αντιθέτως, οι εν Αθήναις υπουργικές ανακοινώσεις έχουν φιλοσοφία απογραφής. Σε εύλογο χρονικό διάστημα θα γίνουν οι λίστες για την εργασιακή εφεδρεία και την αναδιάρθρωση του Δημοσίου. Στη λογική αυτή ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης έστειλε χθες επιστολές στα υπουργεία, ζητώντας να εντοπιστεί το πλεονάζον προσωπικό και να κλείσουν οι ανενεργές μονάδες των δημοσίων υπηρεσιών. Αυτά με όριο το τέλος Σεπτεμβρίου και στόχο να μαζευτεί κατά 30% το Δημόσιο.
ΤΙ ΑΠΟ τα δύο ισχύει; Η εμπειρία των τελευταίων είκοσι μηνών δεν προκαλεί αισιοδοξία. Η κυβέρνηση - αρχής γενομένης από το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης που κατέθεσε ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου τα Χριστούγεννα του 2009 - προσπάθησε να πάει με αργούς και ήπιους ρυθμούς. Και να κινηθεί στη λογική του καλού σεναρίου. Δυστυχώς, τους τελευταίους μήνες ίσχυσε το σενάριο φρίκης. Τα πράγματα εξελίχθηκαν χειρότερα από κάθε δυσοίωνη πρόγνωση. Μείναμε από λεφτά τον Μάιο του 2010 και πήγαμε στο ΔΝΤ. Η αγορά πάτωσε με αποτέλεσμα τραγική ύφεση. Τον Μάιο του 2011 έπεσαν έξω τα δημόσια οικονομικά και φάνηκε η τρύπα στην εκτέλεση του προϋπολογισμού. Με άλλα λόγια, χρεοκοπούμε κατ' εξακολούθησιν - ίσως και καθ' έξιν.
ΑΝ ΕΙΝΑΙ έτσι το Δημόσιο θα ξηλωθεί. Και ίσως αυτό να μη φτάσει για να σωθούμε. Φαίνεται σε όλους τους δείκτες των χρηματαγορών - από τα ασφάλιστρα κινδύνου, τα περιβόητα CDS, ώς τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων που έχουν πάει από τη Γη στη Σελήνη. Την ώρα που το ελληνικό πολιτικό σύστημα υπνοβατεί, οι ξένοι έχουν προεξοφλήσει τη χρεοκοπία. Και οι δανειστές της τελευταίας ευκαιρίας - δηλαδή η ΕΕ, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ - έχουν αρχίσει να χάνουν την υπομονή τους. Με απλά λόγια, οδηγούμαστε σιγά σιγά προς μια πικρή κατάληξη.
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ με ήπιο στυλ, ο Ρέππας δεν είναι οπαδός των αιματηρών τομών. Φάνηκε στο Ασφαλιστικό του 2002-2003, αλλά και στην πολιτεία του στο υπουργείο Μεταφορών μετά το 2009. Ισως γιατί ο Δημήτρης έχει επίγνωση όχι τόσο των αντοχών του συστήματος, αλλά των δυνατοτήτων του. Παρ' όλα αυτά, ο χρόνος τελειώνει. Πολιτική διαπραγμάτευση δεν μπορείς να κάνεις όταν ζητάς λεφτά. Ακόμη χειρότερα: αν η ελληνική πολιτική είναι κλεισμένη σε μια γυάλα, αυτή κινδυνεύει να σπάσει και μάλιστα άμεσα.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.