Νομίσματα...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΧΘΕΣ τον Γιώργο Παπανδρέου στη συνέντευξη Τύπου της ΔΕΘ μπορούσε κανείς να επιβεβαιώσει ότι ο Πρωθυπουργός είναι ένας ήρεμος, ευγενής και στωικός άνθρωπος. Ωστόσο, δεν μπορούσε να αποφύγει τη σκέψη ότι ο Παπανδρέου είναι Πρωθυπουργός μιας χώρας που δεν υπάρχει.
Η ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ θα ήταν πρωτότυπη αν δεν...
την είχε διατυπώσει ήδη ο Μάρτιν Γουλφ, ο κορυφαίος αρθρογράφος των «Financial Times». Οχι για τον Παπανδρέου, αλλά για τον Μπαράκ Ομπάμα και την Ανγκελα Μέρκελ. Ο Ομπάμα, κατά τον Γουλφ, νομίζει ότι είναι Πρόεδρος μιας Αμερικής που αποστρέφεται την πόλωση και επιζητεί τη συναίνεση. Αν ήταν έτσι, δεν θα είχαν φθάσει τα πράγματα στο παρά πέντε με τους Ρεπουμπλικανούς για το πλαφόν του αμερικανικού χρέους. Και η Μέρκελ νομίζει ότι είναι Καγκελάριος μιας Γερμανίας που έχει εταίρους στην ευρωζώνη οι οποίοι μπορούν να ανταποκριθούν στις αντιλήψεις της για τη δημοσιονομική πολιτική. Τι νομίζει ο Παπανδρέου; Οτι είναι Πρωθυπουργός μιας Ελλάδας για την οποία η κρίση είναι ιστορική ευκαιρία να αφήσει πίσω της την κακοδαιμονία δεκαετιών.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, δεν είναι έτσι. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί από το πολιτικό - οικονομικό μοντέλο της Μεταπολίτευσης. Για να είμαστε δίκαιοι θα πρέπει να πούμε ότι δεν είναι μόνη. Σύσσωμη η αντιπολίτευση πατάει γκάζι στην κατηφόρα. Αλλοι νομίζουν ότι δεν θα ντεραπάρουν στις στροφές προς την εξουσία. Αλλοι απλώς απολαμβάνουν τον ίλιγγο της ταχύτητας. Η ουσία όμως είναι ότι ουδείς είναι διατεθειμένος να στηρίξει πραγματικές τομές. Μικρό και επιτελικό κράτος. Ηλεκτρονικό φορολογικό σύστημα όπως στο εξωτερικό. Απεγκλωβισμός των επενδύσεων από τη γραφειοκρατία - δηλαδή τη διαφθορά. Και άλλα γνωστά. Η διαφορά του Παπανδρέου από τους άλλους είναι ότι μιλάει για όλα αυτά. Και ότι εκφράζεται με την πεποίθηση ότι όλα αυτά γίνονται. Δυστυχώς δεν γίνονται. Αν γίνονταν, δεν θα ήμασταν με την πλάτη στον τοίχο.
Η ΑΛΛΗ ΠΛΑΝΗ αφορά το εξωτερικό. Ο Πρωθυπουργός μιλάει λες και η συμφωνία της 21ης Ιουλίου για το ελληνικό χρέος είναι το κλειδί για να βγούμε από το δημοσιονομικό αδιέξοδο. Δυστυχώς δεν είναι. Εκτός συνόρων η συμφωνία θεωρείται θνησιγενής. Τον Αύγουστο κάηκε το πελεκούδι στις αγορές, αρχής γενομένης από τις ευρωπαϊκές τράπεζες που έχουν φορτωθεί τα ομόλογα του Νότου - δηλαδή και δικά μας. Ακόμη χειρότερα: οι περισσότερες κυβερνήσεις της ευρωζώνης - και ουκ ολίγοι γερμανοί τιτλούχοι - αντί να επείγονται για το πέρασμα της Συμφωνίας του Ιουλίου από τα κοινοβούλιά τους, προτιμούν να σπεκουλάρουν για το αν θα πάμε στη δραχμή ή όχι. Φινλανδοί, Ολλανδοί και άλλοι έρχονται να μας θυμίσουν ότι ο ευρω-σκεπτικισμός είναι η χειρότερη μορφή λαϊκισμού.
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ τους λόγους, εντός και εκτός συνόρων, η κυβέρνηση έβαλε χθες τέλος στα ακίνητα μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ. Μηδένα προ του τέλους μακάριζε.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ..