"Και εγώ τα ίδια τράβηξα", είπε για τον υιό (και ουχί για τον ιό - Ψυχάρη-, γιατί αν ήταν ιός, θα ήταν διαβόλου κάλτσα κι όχι ένας καλομαθημένος Μπουλης, με πιάνο και γαλλικά, που πατιναρει πάνω στο "ρο").
" Και μένα όταν ήθελαν να με πολεμήσουν , λέγαν πως είμαι γιος του - βουλευτή της ΝΔ και πρώην υπουργού- Παναγιώτη Χατζηνικολαου".
Μέχρι εδώ καλά. Αλλά η συνέχεια σήκωσε τη τρίχα της κεφαλής και όχι μόνο, όλων όσων ξέρουν τον Χατζηνικολαου, παιδιόθεν.
"Και αυτό μου στοίχισε. Χρειάστηκα περισσότερο χρονο και κόπο από.. άλλους συναδέλφους , για να προχωρήσω στη καριέρα μου" .
Ε, Νίκο!
Όταν ο μακαρίτης Ευάγγελος Αβέρωφ σου έδωσε την αποκλειστική συνέντευξη, είχε θαμπωθει από το δημοσιογραφικό σου μέγεθος - και μάλιστα στο ξεκίνημα σου - και δεν είχε επηρρεαστει από το γεγονός ότι ήσουν γιος του βουλευτή του κόμματος του ?
Ένα το κρατούμενο.
Το δε βραβείο του ιδρύματος Μποτση - στο ΔΣ του οποίου έλυνε και έδενε τότε ο Σταύρος Ψυχάρης - σου δόθηκε αν και πολύ νέος (είχες δεν είχες 2 , 3 χρόνια στη δουλειά ) επειδή εντυπωσιάστηκαν , ιδιαιτέρως ο κυνικός Ψυχάρης, από την δημοσιογραφική σου επιτυχία ?
Όταν μάλιστα δημοσιογραφαρες της εποχής, όπως ο Λευτέρης Παπαδόπουλος , Γιώργος Βότσης, Γιάννης Δημαράς και άλλοι, έβλεπαν αυτό το βραβείο με κυαλια απο μακριά (και κάποιοι δεν το πήραν ποτέ, εξαιρουμένου του Βότση που το συντηρητικό συμβούλιο του ιδρύματος του το δώσε αργότερα, για να χει το άλλοθι της αντικειμενικότητας)?
Ε, Νίκο!...
Κίμων Αθηναίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου