Κατά τη γνώμη μου και ίσως για μια ακόμη φορά να είναι αιρετική, οδηγούμαστε όλοι σε ένα καινούριο στρατηγικό λάθος! Όταν άκουσα τον Αντώνη Σαμαρά να μιλάει για ένα φιλοευρωπαϊκό Μέτωπο, εγώ άλλα κατάλαβα. Και άλλα προκύπτουν δυστυχώς.
Εκείνο που εγώ είχα καταλάβει, ήταν πως...
, στρατηγικά προχωρούμε σε νέες εκλογές με την συμφωνία μιας μεγάλης μετεκλογικής σύμπραξης κομμάτων που πιστεύουν στην Ευρωπαϊκή ιδέα και μπορούν να συγκλίνουν με προγραμματικές συμφωνίες σε αυτό τον στρατηγικό στόχο του Έθνους. Μια τέτοια θεώρηση, προϋπέθετε την λήψη του «μηνύματος» των πρόσφατων εκλογών που ήταν ξεκάθαρα ένα βροντερό ΟΧΙ σε οποιαδήποτε ιδέα αυτοδυναμίας. Και ένα βροντερό ΝΑΙ σε κυβερνήσεις συνεργασίας με σαφείς και ξεκάθαρες προγραμματικές συγκλίσεις. Αυτό το «μήνυμα» είναι ουτοπία να σκεφτεί κανείς ότι μπορεί μέσα από εκβιασμούς και διλήμματα μετεμφυλιακού τύπου να «διορθωθεί» μέσα στις 30 μόλις μέρες που θα μεσολαβήσουν μέχρι τις επόμενες εκλογές. Εκείνο λοιπόν που περίμενα να εννοεί ο Σαμαράς όταν κάλεσε σε σύμπτυξη ενός Ευρωπαϊκού Μετώπου, ήταν ένα ξεκαθάρισμα των προγραμματικών θέσεων και των κόκκινων γραμμών του κόμματος εντός των οποίων θα υπήρχε χώρος ευρύτερων συμφωνιών με κόμματα που έχουν την ίδια ευρωπαϊκή «ρότα» με την Νέα Δημοκρατία. Με άλλα λόγια, μια σηματοδότηση του «χώρου» εντός του οποίου όποιο κόμμα κινούνταν προεκλογικά, θα μπορούσε να αποτελέσει έναν εν δυνάμει μετεκλογικό «συνεταίρο» για τη δημιουργία μιας κυβέρνησης συνεργασίας σταθερής και φιλοευρωπαϊκής. Τέτοια κόμματα θα μπορούσαν να είναι το ΛΑΟΣ, το ΔΗΣΥ, η ΔΡΑΣΗ, η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ, η ΔΗΜΑΡ και τέλος, οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ. Εξαιρώ το ΠΑΣΟΚ σε πρώτη φάση αλλά θα μπορούσε να «παίξει» εφεδρικά αν δεν έβγαιναν τα υπόλοιπα «κουκιά». Να σημειωθεί εδώ, πως ακόμη και αν δεν κατάφερναν να μπουν στη Βουλή όλα αυτά τα κόμματα, θα μπορούσαν να συμφωνήσουν σε μια μίνιμουμ νομιμοποιητική συμφωνία κοινωνικών δυνάμεων, που θα ήταν πολύτιμες κατά την λειτουργία μιας τέτοιας κυβέρνησης (ο νοών … νοείτω).
Αντί αυτού όμως, τι βλέπουμε; Μια στρατηγική «κατασπαράγματος» όλων αυτών των κομμάτων (αρχής γενομένης από τη ΔΗΣΥ) και διχασμού της κοινωνίας για ακόμη μια φορά σε «ΔΕΞΙΟΥΣ» και «ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ», σε μια προσπάθεια σκληρής πόλωσης του εκλογικού σώματος, που δεδομένης της πρόσφατης και ξεκάθαρης τοποθέτησής του, είναι καταδικασμένη να πέσει στο κενό. Έστω ότι επιτυγχάνει αυτή η (βγαλμένη από το χρονοντούλαπο της πολιτικής ιστορίας) προσπάθεια. Έστω ότι η ΝΔ «καταπίνει» αμάσητες τις ηγεσίες όλων αυτών των κομμάτων (πλην ΔΗΜΑΡ φυσικά, ενώ τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ ίσως τους «ενθυλακώσει» ο ΣΥΡΙΖΑ) και τα οδηγεί στην ανυπαρξία. Και τι έγινε; Ας πούμε ότι λεηλατεί επιπλέον τις ψήφους τους. Και λοιπόν; 19+2+2+1+1=25%!!! Να βάλουμε και άλλα 3% από την ΧΑ; Σύνολον: 28% !!!! Που καταλήγουμε; Μα σε μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΡΗΜΟ, με την ΧΑ στο 4%, το ΠΑΣΟΚ στο 10%, τον ΣΥΡΙΖΑ κοντά με τη ΝΔ, την ΔΗΜΑΡ και τους ΑΝΕΛ στο 6%, το ΚΚΕ στο μπετόν – αρμέ 8% και καμιά δεκαριά κόμματα στο πουθενά του 1%. Και επειδή για κυβερνήσεις συνεργασίας μετράνε κυρίως οι έδρες και όχι τα κουκιά, είναι οφθαλμοφανές ότι η μόνη περίπτωση φιλοευρωπαϊκής κυβέρνησης είναι η συνεργασία – μονόδρομος με το ΠΑΣΟΚ (που ίσως καθόλου δεν θα ήθελε να συγκυβερνήσει με το ΣΥΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση)! Από την άλλη μεριά, στις πούρες αντιμνημονιακές δυνάμεις, θα υπάρχουν αρκετοί συνδυασμοί συν-εξουσίας που ακόμη και αν δεν τελεσφορήσουν θα επιτείνουν το αδιέξοδο και θα οδηγήσουν σε νέες εκλογές, με την χώρα στο καναβάτσο και την ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ ή τουλάχιστον της αριστεράς, σίγουρη. Δυστυχώς, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και η απελπισμένη προσπάθεια δημιουργίας ενός δεξιού κόμματος – ΛΕΒΙΑΘΑΝ (που θα περιλαμβάνει μέσα από ακροδεξιούς μέχρι νεοφιλελεύθερους και σοσιαλδημοκράτες) μάλλον θα αποτύχει τελικά, αφήνοντας τη ΝΔ μόνη και χωρίς συμμάχους, σε ένα αφιλόξενο μετεκλογικό σκηνικό. Το μπόνους των 50 εδρών δεν είναι πανάκεια δυστυχώς όπως φάνηκε στις εκλογές που πέρασαν και η αυτοδυναμία έχει αποκλεισθεί με έμφαση από το ίδιο το εκλογικό σώμα. Ένα εκλογικό σώμα που επιπλέον είναι σε παράκρουση και ως εκ τούτου ΔΕΝ προσφέρεται πια για εκβιασμούς και πολώσεις περασμένων εποχών.
Εν κατακλείδι, πιστεύω πως η σωστή στρατηγική αυτή την ώρα θα ήταν η εκλαΐκευση του προγράμματος και των θέσεων της ΝΔ, η σοβαρή προεκλογική της παρουσία (αν συνοδευόταν με κάποια ανανέωση προσωπικού θα ήταν ευκταίο) και η προετοιμασία για κυβερνήσεις συνεργασίας μετά τις εκλογές. Συμφέρον της Πατρίδας αυτή την ώρα, είναι η εκλογική εκπροσώπηση όσων περισσοτέρων κομμάτων του φιλοευρωπαϊκού τόξου είναι δυνατόν, ώστε να μπορούν να προκύψουν κυβερνήσεις ευρωπαϊκού προσανατολισμού που ακόμη και να έχουν ελάχιστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, να είναι πλειοψηφία στην κοινωνία ώστε να αντλούν την μέγιστη νομιμοποίηση για τα δύσκολα που έχουν να αποφασίσουν και να παλέψουν. Προσωπικά, θα ήθελα να δω μέσα στη Βουλή και τη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ και το ΛΑΟΣ και τη ΔΗΣΥ και τη ΔΡΑΣΗ και τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ (γιατί όχι κι ένα ΠΑΣΟΚ με διψήφιο ποσοστό), κόμματα που θα μπορούσαν άνετα να υποστηρίξουν κυβερνήσεις συνεργασίας με υψηλή νομιμοποίηση και προς ευρωπαϊκή κατεύθυνση.
Akenaton
www.antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου