Ανατομία τουρκικού σίριαλ...

Αφροδίτη Γραμμέλη

Κουραστικό να επαναλαμβάνουμε το γεγονός ότι τα τουρκικά σίριαλ τα παρακολουθούν εκατομμύρια τηλεθεατές. Λογικά, για να προσελκύουν τόσο μεγάλο αριθμό τηλεθεατών οι συγκεκριμένες σειρές έχουν «κάτι». Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή, έχουν... πλοκή, γρήγορο σενάριο, ραγδαίες εξελίξεις, καλό καστ, προσεγμένα σκηνικά, εξαιρετική μουσική και φροντισμένη παραγωγή. Επίσης, κάθε τέτοια σειρά επιμένει να παρουσιάζει ρεαλιστικά τα δύο πρόσωπα της Τουρκίας. Το εξευρωπαϊσμένο στην Κωνσταντινούπολη και το «αγριότερο» στην επαρχία. Το πρώτο είναι εντυπωσιακό και ελάχιστα διαφέρει από αυτά των ευρωπαϊκών σειρών. Το δεύτερο είναι σκληρό. Γυναίκες ανήκουν στους αγάδες, αρσενικοί και θηλυκοί εκτελούνται αν τολμήσουν να μην τηρήσουν τις παραδόσεις της φυλής τους, μικρά κορίτσια τιμωρούνται με απαγόρευση φοίτησης στο σχολείο. Το ξύλο πέφτει αδιακρίτως, οι εμφανίσεις παραπέμπουν σε άλλες εποχές και η ατμόσφαιρα ενίοτε είναι αποπνικτική.

Κι εδώ θα ήθελα να σταθώ. Αν εξαιρέσουμε τον έρωτα που θυμίζει μυθιστόρημα, τις εικόνες μιας παραμυθένιας Ανατολής και τα ομολογουμένως όμορφα πρόσωπα, απορώ αν βλέποντας αυτά τα πεπαλαιωμένα ήθη και έθιμα, αν βλέποντας γυναίκες να κρύβονται σε λαγούμια για να γλιτώσουν απ' την οργή του άνδρα-τυράννου (πατέρας, σύζυγος κ.ά.) ένας τηλεθεατής συγκινείται. Και μάλιστα όταν ο ίδιος τηλεθεατής έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει σειρές σύγχρονες, δεκαετίες μπροστά - τόσο τεχνικά όσο και σε επίπεδο περιεχομένου. Πόσο ξεπερασμένα μοιάζουν όλα αυτά τα τουρκικά τηλεοπτικά τερτίπια όταν την τελευταία δεκαετία έχουν παρελάσει από την οθόνη μας σπουδαία κωμικά σίριαλ, αστυνομικά γεμάτα σασπένς, εποχής που η παραγωγή τους παραπέμπει σε κινηματογραφική ταινία, δραματικά που το σενάριό τους μοιάζει με καλογραμμένο μυθιστόρημα.

Ας μη συγκρίνουμε τα καλά τουρκικά με τα κακά ελληνικά. Εχουν γυριστεί και στην Ελλάδα πολλά σίριαλ με προχειρότητα και με εμφανή τη λογική της αρπαχτής και δικαιολογημένα το κοινό τούς γύρισε την πλάτη. Ομως «Νησιά» δεν γυρίζονται στην Τουρκία, ούτε «Παρά πέντε». Κι αν θέλουμε να μιλάμε για σύγχρονη τηλεόραση, τότε η Σιλά, η Ασί και οι φίλες τους δεν έχουν θέση σ' αυτή.
BHMA