Στην ελληνική πολιτική σκηνή εμφανίστηκαν πολλές φορές Γουλιμήδες.
Παρέμεναν όμως στο χαμηλότερο σημείο μιας απλής κοινοβουλευτικής παρουσίας.
Αυτό άλλαξε με την άνοδο των πληβείων του Ανδρέα στην εξουσία, όταν οι...
απερίγραπτοι κατέλαβαν κυβερνητικές θέσεις.
Αν αύριο φτάσουμε στο σημείο ένας ανεκδιήγητος να διαδραματίσει ρόλο στην ελληνική εξωτερική πολιτική, θα σημαίνει ανεπίστρεπτη πορεία προς εθνική εξαφάνιση.
Δεν είναι ζήτημα πολιτικό, όπως συμβατικά αντιμετωπίζεται.
Είναι ζήτημα προβληματισμού για την συνέχιση της εθνικής ύπαρξης.
Για παράδειγμα, μια βαρύνουσα παρουσία Δούρου στα πολιτικά πράγματα σημαίνει ότι ο Ελληνισμός δεν διαθέτει επαρκείς, υγιείς δυνάμεις για να υπερασπίσει την ύπαρξή του, έχει ατονήσει το συλλογικό ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Στα έμβια όντα αυτό σημαίνει θάνατο.
Κάποιος ίσως αντιλέξει εμφατικά ότι υπάρχουν υγιείς εθνικές δυνάμεις.
Όμως, το ότι δεν μπορούν να επιβληθούν έναντι των ουτιδανών, συνιστά ακριβώς την επικίνδυνη παρακμή για την οποία μιλάμε.
Πάντοτε υπήρχαν σώφρονες, σε όλα τα πολιτεύματα, σε όλες τις εποχές.
Η κατάπτωση ξεκινούσε όταν αδυνατούσαν να επιβάλουν τις απόψεις τους, να αποκτήσουν ισχύ και να ασκήσουν εξουσία σε όφελος της πολιτείας.
Π.χ, η άνοδος των δημαγωγών στην Αθηναϊκή Δημοκρατία.
Στο σημερινό κοινοβούλιο π.χ. υπάρχουν Τατσόπουλοι και Σπηλιωτόπουλοι, αλλά απουσιάζουν οι πλέον αξιόλογοι, που είτε δεν εξελέγησαν, είτε αποκλείστηκαν είτε απεχθάνονται τον συγχρωτισμό με τύπους Δούρου και σία.
Όταν όμως οι άξιοι μιας κοινωνίας εξοστρακίζονται εμμέσως, επειδή δεν θέλουν να αναμειχθούν με τα πίτουρα, τα πίτουρα έχουν κερδίσει το παιγνίδι.
Οι συνέπειες; Τις βιώνουμε καθημερινά…
Στην κόσμια πολιτική ορολογία τα παραπάνω συμπυκνώνονται σε “ασθενής ηγεσία”.
Προφήτης
http://www.antinews.gr/2012/07/17/170991/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου