Με κείμενα του ποδαριού, ανέμπνευστα, πλαδαρά και ανίκανα να κρύψουν την συμπαθή κυράτσα της διπλανής πόρτας, η τηλεκριτική άγχεται να επιβιώσει, τη στιγμή που η τηλεόραση – έτσι όπως την ξέραμε, τουλάχιστον – πεθαίνει.
Πρόγραμμα δεν...
υπάρχει, χρήμα και όρεξη ούτε, εκπομπές μεσημβρίας να φιλοξενήσουν πλατινέ αμπελοφιλοσοφίες πουθενά, οπότε τι πιο βολικό από το να εφευρίσκεις εχθρούς και να τους κατατροπώνεις. Με νυχοκόπτες κι οδοντογλυφίδες.
Επειδή πετάει το μαλλί τους, επειδή γούρλωσαν τα μάτια τους, επειδή ακόμη και το ζάπινγκ πλέον είναι μία ταλαίπωρη δουλειά και που να βρίσκεις υλικό κάθε μέρα…
Στο μεταξύ, το σπονσοριλίκι, η αυτοχρηματοδότηση και η εργασία, απλώς για να συντηρείται κάποιος στην πιάτσα, θα μπορούσαν άνετα να «κατέβουν» ως αθλήματα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.
Το «σπορ» ξεκίνησε από τα ραδιόφωνα. «Έχεις σπόνσορα, έχεις και εκπομπή», ήταν το μότο και σταδιακώς «αγκαλιάζει» και την τηλεόραση. Σε τουλάχιστον 3 μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς, «πράσινο φως» για την επόμενη σεζόν παίρνουν εκπομπές που τα έξοδα τους βγαίνουν εξ ολοκλήρου από τους χορηγούς και ο σταθμός δεν επιβαρύνεται σε καμία περίπτωση και για κανένα θέμα.
Βολική λύση, αλλά δεν θα κρατήσει για πολύ. Επιχειρήθηκε ένα διάστημα και στο εξωτερικό, αλλά ο δημοσιογράφος είναι δημοσιογράφος και όποτε ενεπλάκη και σε άλλες άσχετες με το λειτούργημα του δραστηριότητες τα πράγματα κατέληξαν στα βράχια.
mediablog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου