Κομπάρσοι...

Δημήτρης Μητρόπουλος

ΤΡΕΙΣ εβδομάδες, τρεις παραιτήσεις. Σπάει ρεκόρ και σε αυτό η κυβέρνηση Σαμαρά - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Ωστόσο η έξοδος του Νίκου Νικολόπουλου από τη θέση του υφυπουργού Εργασίας έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Είναι η...

πρώτη εθελούσια αποχώρηση στελέχους της ΝΔ από το τρικομματικό υπουργικό σχήμα.
ΕΧΟΥΝ ήδη ειπωθεί πολλά για τις φανερές, τις αφανείς και τις εικαζόμενες πτυχές της παραίτησης του αχαιού πολιτικού. Εχει επίσης ξεσκονιστεί το πολιτικό βιογραφικό του που, όσο και αν ήταν κομπάρσος την τελευταία εικοσαετία, απεικονίζει την ιστορία της ΝΔ από την κυβέρνηση Μητσοτάκη στον Κώστα Καραμανλή και από εκεί στον εναγκαλισμό του Σαμαρά με τη λαϊκή Δεξιά - προτού αυτή φύγει μια νύχτα του Φεβρουαρίου για να ανεξαρτητοποιηθεί πλάι στον Πάνο Καμμένο.
ΟΛΑ αυτά ήταν, εν πολλοίς, γνωστά σε όσους παρακολουθούν πολιτική τις τελευταίες δεκαετίες. Πόσοι όμως από αυτούς τους γνώστες περίμεναν ότι η τρικομματική κυβέρνηση τελευταίας ευκαιρίας - αλλιώς, αντίο ευρώ - θα επεφύλασσε θέση στο Εργασίας για κάποιον με το βεληνεκές του Νικολόπουλου; Με όρους απόλυτης πολιτικής ανάλυσης η τοποθέτηση αποτελεί μεγαλύτερη έκπληξη ή, τέλος πάντων, μυστήριο από την παραίτηση. Παρ' όλα αυτά, η πολιτική συνεχίζεται και το πιο ενδιαφέρον ερώτημα είναι άλλο: Χάνει κάτι η κυβέρνηση χάνοντας τον Νικολόπουλο;
ΕΔΩ η απάντηση είναι ότι μάλλον δεν χάνει τίποτε. Κερδίζει. Τίποτε δεν επρόκειτο να κάνει ο Νικολόπουλος για την κυβέρνηση. Αν έκανε κάτι, το έκανε με την αποχώρησή του. Και αυτό γιατί δίνει ένα χρήσιμο μήνυμα στους μέσα και στους έξω. Η κυβέρνηση αυτή, παρά κάποιους παλαιοκομματικούς ψυχαναγκασμούς που ίσχυσαν κατά τη συγκρότησή της, δεν έχει περιθώρια να στεγάσει νοοτροπίες τύπου Νικολόπουλου. Η ματιά της είναι αναγκαστικά μεταρρυθμιστική. Και η ματιά της κοινωνίας την υποχρεώνει να αποφύγει κάθε σκιά πελατειακής αντίληψης για τα πράγματα.
ΟΙ διαπιστώσεις αυτές δεν αφορούν μόνο τους κομπάρσους. Αφορούν και τους πρωταγωνιστές. Τίνος γραμμή εξέφραζε ο Νικολόπουλος όταν επί διακυβέρνησης Παπαδήμου πρωτοστάτησε ως τομεάρχης Εργασίας της Συγγρού στις επιθέσεις κατά του Γιώργου Κουτρουμάνη και της Αθηνάς Δρέττα για τις επικουρικές συντάξεις; Τότε μόνο ο γαλανός ουρανός ήταν το όριο για τις εξαγγελίες της ΝΔ στα εργασιακά. Τώρα μπορεί να έχει καλοκαιριάσει, αλλά πολιτικά συννέφιασε.
Η έξοδος Νικολόπουλου, λοιπόν, άσχετα από τις τσιριμόνιες περί αρμοδιοτήτων, συνιστά το τέλος των ψευδαισθήσεων. Το έργο θα μπορούσε να λέγεται «Η Δεξιά εκπαιδεύεται». Σε τι εκπαιδεύεται; Εκπαιδεύεται στο ότι δεν μπορεί να έχει μόνο τους δικούς της. Στο ότι δεν μπορεί να τα έχει όλα δικά της. Στο ότι οι δεσμεύσεις που απορρέουν από τα Μνημόνια είναι πραγματικές και δεν μπορείς να κάνεις τον άσχετο όταν είσαι στην κυβέρνηση. Και στο ότι, αν δεν θέλεις να κάνεις τις περικοπές που έχουν συμφωνηθεί, θα πρέπει να κάτσεις κάτω και να βρεις τα λεγόμενα ισοδύναμα μέτρα.
ΜΙΛΩΝΤΑΣ για ισοδύναμα, η έξοδος Νικολόπουλου είχε ως συνέπεια την είσοδο του Νίκου Παναγιωτόπουλου εκ Καβάλας. Καλύτερος είναι! Χαμένοι δεν βγαίνουν. Οσο για την κυβέρνηση, εξακολουθεί να ισχύει το δύσκολα μπαίνεις, εύκολα βγαίνεις.

"Αγιογραφίες" , ΤΑ ΝΕΑ