Πρέπει όμως να... παραδεχθούμε και τουλάχιστον τρεις αδυναμίες, ημών των νεοελλήνων. Πρώτον, αρνούμαστε να δεχθούμε τα αυτονόητα. Δεύτερον, τις συγκρούσεις συμφερόντων τις μεταπλάθουμε σε θεωρίες συνομωσίας. Και τρίτον, ερμηνεύουμε τον κόσμο ωσάν να είμαστε, όπως οι Δελφοί στην αρχαιότητα, ο ομφαλός της Γης.
Τα γράφω αυτά με αφορμή τα όσα απίστευτα λέγονται, ιδίως στις τηλεοράσεις, για τον Τόμσεν, την Λαγκάρντ, το πακέτο των μέτρων, την τρόικα και το τι μέλλει γενέσθαι με την περίπτωσή μας. Αν δηλαδή θα συνεχιστεί ή όχι το πρόγραμμα δανειοδότησής μας. Τα πράγματα είναι νομίζω πολύ πιο απλά από όσα μελοδραματικά και παραμύθια με δράκους ακούμε ή μάλλον, λέμε ανοησίες επειδή δεν ακούμε. Ή ακόμη χειρότερα° παίρνουμε στα σοβαρά και τοις μετρητοίς όσα λένε οι (ακόμη και ανεύθυνοι) ξένοι, ενώ δεν δίνουμε σημασία στον έγκυρο λόγο υπευθύνων Ελλήνων.
Τι είπε προ δεκαπενθημέρου ο Θάνος Κατσάμπας; Ποιός είναι ο Κατσάμπας; Ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Αυτός που διεδέχθη τον Π. Ρουμελιώτη. Τι είπε λοιπόν ο Κατσάμπας; Πρώτον, η Ελλάδα θα χρειαστεί επιπρόσθετη χρηματοδότηση, την οποίαν πρέπει να καλύψει η ευρωζώνη και η ΕΚΤ. Δεύτερον, η αποτυχία της Ελλάδας να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα και η μη βιώσιμη πορεία του χρέους της δεν επιτρέπουν στο ΔΝΤ, με βάση το καταστατικό του, να δώσει επιπλέον χρήματα. Και τρίτον, η επιμήκυνση κατά δύο χρόνια, που ζητά η ελληνική πλευρά, θα δημιουργήσει χρηματοδοτικό κενό 20 δις. ευρώ. Τι λέει, τώρα, η Λαγκάρντ; Το ίδιο. Όταν το είπε ο Κατσάμπας, δεν δώσαμε σημασία. Τώρα που το λέει η Λαγκαρντ, μόνο πόρνη δεν την είπαμε.
Ας πάμε τώρα στη δεύτερη περίπτωση. Τον Τόμσεν, τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Σκληρός και ανένδοτος ο Τόμσεν, λέμε. Και του κατεβάζουμε καντήλια και αναθέματα. Ναι, σκληρός. Και κάθε μέρα σκληραίνει περισσότερο τη στάση του. Με βάση όσα είπαν ο Κατσάμπας και η Λαγκάρντ, τι έπρεπε να κάνει; Να μας χαϊδεύει και να μας ραίνει με τριαντάφυλλα; Υπάλληλος του ΔΝΤ δεν είναι; Τις εντολές και τα συμφέροντα του Ταμείου του δεν πρέπει να προωθήσει; Ο Κατσάμπας δεν είπε ότι η Ελλάδα απέτυχε να καλύψει τα συμφωνηθέντα και το χρέος δεν είναι βιώσιμο; Ο Κατσάμπας δεν είπε ότι χρειαζόμαστε επιπρόσθετη χρηματοδότηση και τυχόν επιμήκυνση δημιουργεί χρηματοδοτικό κενό 20 δις; Ανθέλληνας είναι και ο Κατσάμπας; Η Ελλάδα δεν τον όρισε εκπρόσωπό της στο ΔΝΤ; Συνωμοτεί κι αυτός κατά της χώρας μας; Όχι, βέβαια. Απλώς αυτός ξέρει τα πράγματα και τα λέει όπως είναι. Όπως τα ξέρουν και στην κυβέρνηση, αλλά δεν τα ομολογούν.
Και πάμε τώρα στο τρίτο σκέλος του προβλήματος. Δεν τα ήξερε αυτά ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος; Βεβαίως και τα ήξεραν. Τι ήξεραν; Δύο πράγματα. Πρώτον, η επιμήκυνση κατά δύο χρόνια χρειάζεται 20-30 δις. για να καλυφθεί. Και τι είπαν, με πρώτο τον Βενιζέλο και στη συνέχεια ο Σαμαράς; Δώστε μας την επιμήκυνση, χωρίς τα 20-30 δις (ο Στουρνάρας λέει, τώρα, ότι δεν είναι τόσα, αλλά 12-13) και μείς θα βρούμε τρόπο να καλύψουμε το χρηματοδοτικό κενό. Και τα Μέσα Ενημέρωσης το ήξεραν, και το έλεγαν. Μετά φαίνεται το ξέχασαν. Και τώρα απορούν, εξίστανται και λένε ανοησίες. Αυτό λοιπόν, το χρηματοδοτικό κενό της επιμήκυνσης, ήταν το πρώτο πράγμα που ήξεραν στην κυβέρνηση.
Το δεύτερο, είναι το καταστατικό του ΔΝΤ. Και η κυβέρνηση, και η Ευρώπη, και όλοι μας γνωρίζουμε ότι είναι δύσκολο στο Γενικό Συμβούλιο του Ταμείου, να το παραβιάζει συστηματικά και επί μακρόν. Η Λαγκάρντ δεν είναι μόνη της. Δεν κάνει ότι θέλει. Υπάρχουν Ρώσοι, Ινδοί, Μεξικάνοι, Αφρικανοί, Αμερικάνοι. Το ΔΝΤ συνεστήθη για να δανείζει τις υπανάπτυκτες και υπό ανάπτυξιν χώρες και όχι να συνδράμει τις αναπτυγμένες. Οι πόροι του είναι συγκεκριμένοι, το ίδιο και το καταστατικό του. Μπήκε στην υπόθεση Ελλάδα επειδή η ευρωζώνη, πριν τρία χρόνια, δεν είχε μηχανισμό διάσωσης κράτους-μέλους της, και επειδή το απαίτησε η Γερμανία προκειμένου να μην χρεοκοπήσει η Ελλάδα και τιναχτεί η παγκόσμια οικονομία στον αέρα. Οι Αμερικανοί, που επίσης δεν ήθελαν, μετά τη Lehman Brother’s, να διαταραχθεί η παγκόσμια οικονομία, αλλά ίσως και για δικούς τους λόγους, να πατήσουν δηλαδή πόδι στην ευρωζώνη, έδωσαν το πράσινο φως.
Τώρα, επειδή προφανώς βλέπουν ότι η ευρωζώνη είναι βαρέλι δίχως πάτο, θέλουν να αποχωρήσουν. Δεν θέλουν μετά την Ελλάδα να σώσουν την Ισπανία, αύριο την Ιταλία και πάει λέγοντας. Φοβούνται ότι δεν θα σώσουν την ευρωζώνη, αλλά η ευρωζώνη θα τινάξει στον αέρα το Ταμείο. Ετοιμάζονται λοιπόν να αποχωρήσουν. Μόνον που αυτό δεν μπορεί να γίνει πριν τις αμερικανικές εκλογές της 8ης Νοεμβρίου. Δεν το θέλει ούτε ο Ομπάμα, και το έχει διαμηνύσει ουκ ολίγες φορές στους Ευρωπαίους. Το ΔΝΤ παίζει λοιπόν καθυστέρηση. Γι’ αυτό και οι δηλώσεις της Λαγκάρντ. Γι’ αυτό και η σκλήρυνση της στάσης του Τόμσεν. Είναι πρόβα αποχώρησης.
Αν θέλουμε να ξεπεράσουμε το πρόβλημα δύο τρόποι υπάρχουν: Ο πρώτος να τα τινάξουμε, με τη σύμφωνη γνώμη όλων των κομμάτων και με δημοψήφισμα, όλα στον αέρα. Τώρα. Όχι αύριο. Τώρα, χθες. Πριν το Eurogroup και τη Σύνοδο Κορυφής. Και ο δεύτερος, ο πιο ρεαλιστικός, συνετός -και σύμφωνος με τη γραμμή που έχουν χαράξει οι κυβερνήσεις της χώρας τα τελευταία τρία χρόνια- είναι να τους πείσουμε, μέχρι στις 18 Ιουνίου, ότι όντως το χρηματοδοτικό κενό θα το καλύψουμε μόνοι μας. Με βραχυπρόθεσμο δανεισμό, με έντονα γραμμάτια, με ότι τέλος πάντων μπορούμε. Πολύ φοβούμαι ότι αν αποτύχουμε να τους πείσουμε πως μπορούμε να τα καταφέρουμε, οι ΔΝΤούδες θα μας κουνήσουν μαντήλι. Κι αν μας κουνήσουν μαντήλι η Λαγκάρντ και ο Τόμσεν, θα έλθει η σειρά της Μέρκελ να μας πει αντίο.
Μην ξεχνάτε αυτό που είχα γράψει πριν περίπου ένα μήνα (ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΟ ΤΡΙΜΗΝΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ). Το κρίσιμο διάστημα είναι μεταξύ Νοεμβρίου και Φεβρουαρίου. Μετά τις αμερικανικές εκλογές και, τουλάχιστον έξι μήνες, πριν τις γερμανικές, που θα γίνουν το Σεπτέμβριο του 2013. Όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες, όπως συμβαίνει σε μας, έτσι και στη Γερμανία, δεν θέλουν να έχουν προβλήματα στην προεκλογική περίοδο. Και δεν είναι μόνον το κόμμα της Μέρκελ, είναι και οι Σοσιαλδημοκράτες, και οι Φιλελεύθεροι και η Αριστερά. Δεν θέλουν να εμφανιστούν, σε όλα τα στάδια του προεκλογικού αγώνα, ότι σκορπάνε τα λεφτά των Γερμανών φορολογουμένων για τους Έλληνες και γενικά τους «απείθαρχους» Νότιους. Φοβούνται, ως είναι φυσικό και συμβαίνει παντού όταν υπάρχουν εκλογές, τους εκλέκτορες και τους ψηφοφόρους των κομμάτων τους.
Έτσι έχουν τα πράγματα. Είναι συγκεκριμένα, καθαρά και, από χρόνου μακρού, γνωστά. Σε όλους, όσοι διαπραγματεύονται τις δημόσιες υποθέσεις και την τύχη της χώρας. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, συμφωνούμε διαφωνούμε, το θέλουμε δεν το θέλουμε, έτσι είναι. Τώρα, αν εμείς ερίζουμε, εθελοτυφλούμε, ρίχνουμε τις ευθύνες ο ένας στον άλλον, και κυρίως όλοι μαζί στους άλλους, αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο….
Φελνίκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου