12.9.12

Οι Κινέζοι επενδύουν σαν τρελοί στην αυστραλιανή γη...


Αφού ‘άστραψε και βρόντηξε’ ο αρχηγός των Nationals στην Κουηνσλάνδη, Barnaby Joyce, για ‘την αρπαγή’ της βαμβακοφυτείας Cubbie από τους Κινέζους, σήκωσε τους ώμους του, και αποχώρησε από την αρένα, με το κλασσικό ‘αφού είμαστε βλάκες καλά και να πάθουμε’.
Ήταν μια πάλη καταδικασμένη σε...
ήττα, αφού ούτε ο ίδιος ο αρχηγός του Συνασπισμού, Τόνι Άμποτ, αναγνωρίζοντας ότι τα χέρια του ήταν ήδη δεμένα, δεν είχε καμία διάθεση να εκτεθεί και να αποχωρήσει με την ουρά στα σκέλια.

Η πώληση της βαμβακοφυτείας Cubbie Station, έκτασης 4.999 τετρ. μέτρων, στην κινεζική εταιρία Shandong Ru Yi, έχει ήδη εγκριθεί από την Επιτροπή Ελέγχου Ξένων Επενδύσεων και τον θησαυροφύλακα, Γουέιν Σουάν, που –τυπικά– έχει τον τελευταίο λόγο.
Η εν λόγω πώληση της βαμβακοφυτείας, έδωσε έναυσμα για αναζωπύρωση του μείζονος θέματος ‘η χώρα μας στα χέρια των Κινέζων’ που απασχολεί, εδώ και καιρό, την ύπαιθρο, ιδιαίτερα τους φαρμαδόρους.

Ενώ, δηλαδή, από δημογραφικής άποψης, οι αυστραλιανές εκτάσεις καλλιεργήσιμης γης διέρχονται περίοδο αλλαγής με την παρούσα γενιά να είναι κατά μέσο όρο 56 χρόνων και να μην υπάρχει ενδιαφέρον από τους νεότερους να συνεχίσουν την παράδοση των οικογενειών τους, το ενδιαφέρον των ξένων, ιδιαίτερα των Κινέζων, να επωφεληθούν της ευκαιρίας και να αξιοποιήσουν τις εν λόγω εκτάσεις, προκαλεί από ανησυχία μέχρι πανικό.

Εις μάτην προσπαθεί η κυβέρνηση να πείσει ότι είναι προς όφελος του έθνους να γίνουν επενδύσεις από το εξωτερικό.
Η φωνή του πρώην πρωθυπουργού των Λίμπεραλς, Τζον Χάουαρντ, που τάσσεται υπέρ των ξένων επενδύσεων, με όλο το βάρος της κοινής λογικής που κουβαλά, φαίνεται να πέφτει στο κενό: «Ας το κατανοήσουμε τελικά ότι οι επενδύσεις των ξένων στη χώρα μας, αποβαίνουν προς όφελός μας.

Όταν οι ξένοι αγοράζουν τα προϊόντα μας, όταν η οικονομία της χώρας βασίζεται κατά ένα μεγάλο μέρος στις εξαγωγές που κάνει στη γείτονα, δεν γίνεται να πούμε ‘απαγορεύεται να επενδύσετε στη χώρα μας’».

ΦΙΛΙ ΖΩΗΣ

Ρίχνοντας λίγο περισσότερο φως στη βαμβακοφυτεία, που εξήψε ξανά τα πνεύματα των πολέμιων των ξένων επενδύσεων, δεν έχαιρε τα τελευταία χρόνια άκρας υγείας! Το 2009, με χρέη που έφταναν τα $300 εκ., περιήλθε στα χέρια διαχειριστών. Το ενδιαφέρον της κινεζικής εταιρίας χαρακτηρίζεται από τους έχοντες γνώση του θέματος, ως ‘φιλί ζωής’.

Ο θησαυροφύλακας θα πει ότι η επισφράγιση της συμφωνίας θα δώσει τέλος σε μια περίοδο αβεβαιότητας, δεδομένου ότι δεν εκφράστηκε ενδιαφέρον αγοράς και αξιοποίησης της φυτείας από καμιά άλλη κατεύθυνση, με εξαίρεση την αυστραλιανή εταιρία Lampiere η οποία αγοράζει το 20%, έχοντας δε σημαντική πείρα στη διαχείριση γεωργικών εκτάσεων, θα αναλάβει τη γενική διεύθυνση και διαχείριση της βαμβακοφυτείας η οποία να σημειωθεί διαθέτει το μεγαλύτερο αρδευτικό σύστημα στο νότιο ημισφαίριο. Η κινεζική εταιρία αγοράζει το 80% με τη συμφωνία μέσα στα επόμενα τρία χρόνια να πουλήσει ένα μέρος των μετοχών, κρατώντας το 51%.

Η ΣΤΑΓΟΝΑ ΠΟΥ ΞΕΧΕΙΛΙΣΕ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ

Η τελευταία επένδυση των κινέζων στην αυστραλιανή γη είναι, ως φαίνεται, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Προηγουμένως, συγκεκριμένα, προς το τέλος του 2011, είχε προηγηθεί η πώληση του Larounded Estate, ενός από τα πιο γνωστά και αριστοκρατικά κτήματα της Βικτώριας, έξω από το Μπάλαρατ, σε Κινέζους, στην τιμή των $14εκ.

Ακολούθησε τον περασμένο Απρίλιο η πώληση 10 κτημάτων έκτασης άνω των 40.000 εκταρίων και αξίας $35 εκ. σε εταιρία του Κατάρ.
Το ότι η αυστραλιανή καλλιεργήσιμη γη θα αλλάξει όψη είναι αναπόφευκτο, κρίνουν οι ειδικοί. Οι οικογενειακές φάρμες, όπως τις ξέραμε, θα αποτελούν πλέον παρελθόν. Οι εκτάσεις θα είναι μεγαλύτερες και αν μείνουν στα χέρια των οικογενειών, η διαχείρισή τους θα είναι διαφορετικός από τον σημερινό.
Οι νέοι, όσοι ενδιαφέρονται θα διευθύνουν μέσα από πολυώροφα γραφεία.

Η εικόνα του φαρμαδόρου με το πλατύγυρο καπέλο, τις δερμάτινες λασπωμένες μπότες και τα ροζιασμένα χέρια μόνο σε αίθουσες μουσείου θα έχει πλέον θέση.
Θα ήθελα, όμως, να κλείσω με ένα κομμάτι της σοφίας του Barnaby Joyce: «Ποτέ δεν είχα πρόβλημα με το γεγονός ότι οι Κινέζοι είναι τετραπέρατοι. Εκείνο που μ’ ενοχλεί είναι η δική μας παροιμιώδης βλακεία»....

Δεν υπάρχουν σχόλια: