Βλέπουν "φως" και βάζουν το χέρι στην τσέπη...

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΟΥΠΑΣ

1)Σκάβουμε αντί να σκαρφαλώνουμε...
Όταν τα σοβιετικά καθεστώτα χρεοκόπησαν και βρέθηκαν σε αδιέξοδο είχαν δυο επιλογές ή να επιχειρήσουν μια οργανωμένη μετάβαση στην δημοκρατία και την οικονομία της αγοράς ή να αφεθούν να καταρρεύσουν και να αφήσουν στο χάος να δημιουργήσει την ανάγκη να μπει τάξη.
Έτσι ...
έχασαν μια δεκαετία και υπέστησαν δεινά μεγαλύτερα απ’ αυτά που η πλειοψηφία του πληθυσμού θα είχε υποστεί αν επιχειρούσε μια οργανωμένη μετάβαση. Μόνο οι μαυραγορίτες και οι έμποροι «λευκής σαρκός» επωφελήθηκαν της εξαθλίωσης...

Δυστυχώς στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα λόγω άγνοιας κινδύνου, ανικανότητας κατανόησης και χειρισμού της κατάστασης, ο κίνδυνος της κατάρρευσης δεν έχει απομακρυνθεί οριστικά, παρά τις προσπάθειες των ξένων γι’ αυτό, επειδή φοβούνται τις παρενέργειες.

Από την αρχή αυτής της κρίσης χρεοκοπίας η άποψη της στήλης είναι πως η προσπάθεια εξόδου μέσω της αύξησης των φόρων είναι σαν να σκάβουμε σε πηγάδι, περιμένοντας να βγούμε στην επιφάνεια.

Η Ιρλανδία όταν μπήκε στο μνημόνιο η μόνη κόκκινη γραμμή που έθεσε ήταν στην αύξηση της φορολογίας. Εμείς αμυνόμαστε να μην απολυθούν έστω οι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι. Ποιος από τους δύο θα βγει πρώτος από την κρίση και θα αποφύγει την κατάρρευση;

Βέβαια στην Ελλάδα η μείωση των φόρων από μόνη της δεν αρκεί, χρειάζεται ριζική μείωση και αναδόμηση του κράτους που θα απομείνει. Χρειάζεται «χειρουργική» κατάργηση τομέων του δημοσίου που είναι άχρηστοι, αναποτελεσματικοί ή διεφθαρμένοι και αντικατάστασή τους με άλλους που θα δομηθούν με άλλη νοοτροπία και αρχές εκ του μηδενός.

Οι Γάλλοι που είχαν έρθει στα πλαίσια της ευρωπαϊκής βοήθειας για την αναδόμηση της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, αποχώρησαν από την Ελλάδα αφού σήκωσαν τα χέρια ψηλά, μπροστά στο χάος...

Είναι λογικό πως ό,τι δεν μεταρρυθμίζεται πρέπει να αναδομείται.

Σίγουρα υπάρχουν ικανοί και έντιμοι εργαζόμενοι και στελέχη στο δημόσιο. Αυτοί θα πρέπει να υποβάλουν αιτήσεις στις νέες υπηρεσίες που θα αντικαταστήσουν τις παλαιές...

Τα όρια του συνδικαλισμού στις δημόσιες υπηρεσίες πρέπει να επανακαθοριστούν αυστηρά. Με την διάλυση της ιεραρχίας επί «σοσιαλισμού» οι συνδικαλιστικές «συντεχνίες» έχουν αναδειχτεί στο βασικό ρυθμιστή της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης και των ΔΕΚΟ. Λειτουργούν με πελατειακά κριτήρια, στηρίζουν τους διευθυντές που τους κάνουν τα «χατίρια» και εμποδίζουν τους άλλους να κάνουν την δουλειά τους, κανονίζουν προαγωγές, πιέζουν τους πολιτικούς να δημιουργούν «φωτογραφικές» διατάξεις που είναι χαριστικές για τους ίδιους και τους πελάτες τους...

Χρεοκοπήσαμε γιατί το κράτος ξόδευε περισσότερα απ’ όσα μπορούσε να εισπράξει και περισσότερα απ’ όσα η οικονομία μπορούσε να παράγει.

Αντί να μειώσουμε το κράτος αυξάνουμε τους φόρους. Επειδή ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός είναι ανίκανος και διεφθαρμένος, αυξήσαμε τους φόρους μέχρι εξοντώσεως στα συνήθη υποζύγια. Σε αυτούς που είτε λόγω πεποίθησης, είτε λόγω αδυναμίας να πράξουν αλλιώς, ούτως ή άλλως πλήρωναν τους φόρους τους.

Με την αύξηση των φόρων επί των συνήθων υποζυγίων, ιδιωτών και επιχειρήσεων μεταφέρουμε το τελευταίο «λίπος» της οικονομίας στο ανοικονόμητο, αδηφάγο και αναποτελεσματικό δημόσιο. Δηλαδή σπέρνουμε για να τρώμε τους τελευταίους «σπόρους».

Αυτό συμβαίνει γιατί το πολιτικό σκηνικό υπολογίζει πως αν το πράξει δεν θα κερδίσει τις επόμενες (και προηγούμενες) εκλογές, καθώς όλη του η ύπαρξη είναι συνυφασμένη με το πελατειακό κράτος.

Η χώρα χρειάζεται μεταρρύθμιση, του πολιτικού σκηνικού, αναδιοργάνωση του κράτους και της οικονομίας. Φυσικά είναι έργο τιτάνιο που χρειάζεται την στήριξη της κοινωνίας. Χρειάζονται οι πολιτικές προσωπικότητες που θα ανακτήσουν την εμπιστοσύνη της κοινωνίας και θα δρομολογήσουν την κατεδάφιση και την αναδημιουργία.

2) Εκτελούν την πατρίδα με φόρους...

Φυσικά και δεν έχουμε απαίτηση από την τρόικα να μεριμνεί για την κοινωνική πολιτική και το δημογραφικό μέλλον αυτού του τόπου.

Οι εκπρόσωποι των δανειστών έχουν υποχρέωση να κάνουν τα νούμερα να βγαίνουν, και απλά προτείνουν πλέον σίγουρα εισπρακτικά μέτρα, εφόσον έχουν καταλάβει κι αυτοί ότι δεν υπάρχει σοβαρή διάθεση το ελληνικό κράτος να αλλάξει.

Αλλά οι έλληνες πολιτικοί; Βλέπε: Εκτελούν την πατρίδα με φόρους...

3) Βλέπουν φως και βάζουν το χέρι στην τσέπη...

Παρά το γεγονός πως οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα δεν κλείνουν η αγορά συνεχίζει να κινείται εντός του θετικού κλίματος.

Η αγορά ποντάρει στην εκταμίευση της δόσης. Σαν να περιμένει πως το ευρωπαϊκό σχέδιο για λύση - πακέτο θα δώσει στην Ελλάδα το χρόνο και το χώρο να προσαρμοστεί στις εξελίξεις.

Η πώληση του 51% των ΚΑΕ αντί 535 εκατ. (200 +335 υποχρεώσεις) ευρώ αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης στη χώρα και σημαντική αναβάθμιση προσδοκιών για την Follie-Folli. Το ταμπλό αποτιμούσε όλο τον όμιλο κοντά στα 600 εκατ. ευρώ.

Ουσιαστικά είναι η πρώτη μεγαλύτερη ξένη επένδυση στην Ελλάδα.


Πηγή:www.capital.gr