Απαξία...

Πρώτα να θυμηθούμε το παλιό ανέκδοτο, που υπέκρυπτε έναν από τους βασικούς κανόνες της πολιτικής και της επικοινωνίας.
- Μια μικρή επαρχιακή εφημερίδα έγραψε ότι ο Πάπας είναι ομοφυλόφιλος. Το...

θέμα το συζήτησαν οι αναγνώστες της, άντε και οι γνωστοί τους στην περιοχή. Την επομένη το Βατικανό έβγαλε ανακοίνωση για να το διαψεύσει. Μοιραία με το ίδιο θέμα ασχολήθηκε ολόκληρος ο πλανήτης.
Και πάμε τώρα στα δικά μας. Προ ημερών μια κυρία, που εξελέγη βουλευτής με τη Χρυσή Αυγή, χαρακτήρισε τους μετανάστες «σκουπίδια» και άλλα παρεμφερή και κακόηχα. Αμέσως πετάχτηκαν βουλευτές άλλων κομμάτων, με αποτέλεσμα να γίνει θόρυβος στα μέσα ενημέρωσης.
Αλλο παράδειγμα. Ο επικεφαλής της Χρυσής Αυγής χαιρέτισε ναζιστικά σε συγκέντρωση των δικών του με τα μαύρα μπλουζάκια. Τα κόμματα έβγαλαν ανακοινώσεις για να το καταδικάσουν και το θέμα έφτασε και στο τελευταίο καφενείο.
Συμπέρασμα: Ο καλύτερος τρόπος να φουσκώνει η Χρυσή Αυγή είναι να ασχολούνται οι υπόλοιποι μαζί της. Συνεπώς και ο καλύτερος τρόπος να ξεφουσκώσει είναι να μην ασχολείται κανένας με όσα λένε. Με όσα κάνουν αρμόδιοι είναι οι κατά τόπους εισαγγελείς στις περισσότερες περιπτώσεις.

Τι έγινε αν μια κυρία είπε όσα είπε στη Βουλή; Μόνη της τα έλεγε, μόνη της τα άκουγε. Πού είναι το παράξενο, όταν ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής και οι συν αυτώ χαιρετούν ναζιστικά; Εδώ και χρόνια το κάνουν. Και τι νόημα έχει να ασχολείται κανείς με τις ατάκες του ενός κουρεμένου παλικαρά και το λεξιλόγιο καταγωγίων του άλλου;
Η πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση είναι η απαξία. Ας λένε όσα λένε μεταξύ τους - δικαίωμά τους είναι άλλωστε. Ας έχουν όποια γνώμη θέλουν για τους μετανάστες, τους κομμουνιστές, τους μαύρους, τους ομοφυλοφίλους, για τους ψηλούς ή τους κοντούς. Αυτό που τους τρέφει δεν είναι οι ιδέες τους, ούτε οι απόψεις τους, ούτε βεβαίως το στυλάκι «... και δέρνω». Είναι η διαρκής μετακίνησή τους στο κέντρο της δημόσιας προσοχής διά της αποδοκιμασίας τους από τους υπολοίπους.
Σε περιόδους κρίσης οι ακρότητες και οι παραβατικές συμπεριφορές μπορούν να θεωρηθούν προτερήματα από ορισμένους. Και αντί να εκθέτουν κάποιον στην κοινωνία, να τον ενισχύουν. Συνεπώς: μην ασχολείστε!
Το ότι πρόσωπα από τη συγκεκριμένη οργάνωση βρίσκονται στο Κοινοβούλιο δεν είναι λόγος να καταπιαστεί κανείς μαζί τους. Αλλωστε, όπως έλεγε ο άγγλος πολιτικός Μπέβερλι Μπάξτερ: «Πολλοί άνθρωποι μπορούν να γίνουν μέλη της Βουλής χωρίς να χάσουν την ασημαντότητά τους».


Γιώργος Λακόπουλος