Ο Πέτρος Τατσόπουλος ήταν ανέκαθεν αμετροεπής και γραφικός κατά τη δημόσια έκφρασή του, αλλά το άλλοθι της αριστεροσύνης και της κατ’ επάγγελμα πνευματικότητας λειτουργεί υπέρ του, κάθε φορά που...
ο βουλευτής φλερτάρει με το δημόσιο ρεζιλίκι ή συγκρούεται με τη λογική. Σήμερα νομίζω ότι ξεπέρασε το ατομικό του ρεκόρ στη σαχλαμάρα και τη μικροπρέπεια. Η ελληνική κοινωνία έχει γενικά την τάση να βγάζει λάδι εκείνους που μετέρχονται πολιτικά τους αριστερούς τύπους (ακόμη και στην πιο επιδερμική τους μορφή), λόγω της διεστραμμένης αντίληψης που έχει για τον φασισμό. Αγκαλιάζοντας άνευ όρων αυτόν που δηλώνει αριστερός, νομίζει πως ξορκίζει την ακροδεξιά, με την οποία στην πραγματικότητα εξακολουθεί να φλερτάρει ασύστολα. Ένα από τα αποτέλεσμα αυτής της άτυπης ασυλίας είναι η σημερινή εικόνα του πολιτικού σκηνικού. H ακροδεξιά άγει και φέρει τις εξελίξεις με προκλητική ευκολία και η Αριστερά προσκολλάται σε στείρα προσχήματα και παρωχημένες αντιλήψεις, προσπαθώντας να κρύψει (ή να μη συνειδητοποιήσει) ότι στην πραγματικότητα είναι η πιο συντηρητική πολιτική δύναμη. Ο Πέτρος Τατσόπουλος αποδεικνύει με τις πρόσφατες δηλώσεις του ότι η νοοτροπία του Ελληνάρα και η ισχνή κοινωνική καλλιέργεια που αυτή περικλείει, είναι στοιχείο τόσο βαθιά ριζωμένο στην κουλτούρα μας, που δεν υπάγεται σε δημογραφικές διακρίσεις με μορφωτικό άξονα. Ο σχολιασμός της εκκρεμούς ποινικής υπόθεσης της Φλώρας Μπαμπινιώτη με αέρα και κίνητρα θυμόσοφης και μνησίκακης κατίνας, χωρίς κανένα σεβασμό απέναντι στο τεκμήριο αθωότητας, δεν είναι απλώς έλλειμμα καλών τρόπων. Είναι αντιδεοντολογική και άσκοπη διαιώνιση μιας κριτικής φαυλότητας, που ως μέλος του Κοινοβουλίου, ο Τατσόπουλος θα έπρεπε να αποφύγει. Δεν ξέρω τι τον ωθεί σ’ αυτή τη στάση- πιθανόν να πιστεύει ότι είναι μάγκας. Ο σεξιστικός τρόπος, όμως, που επέλεξε να την “πει” στη Χρυσή Αυγή, αποτελεί περίτρανη απόδειξη της ισοπεδωτικής εξίσωσης που επέρχεται, όταν η συναναστροφή με τον φασισμό (έστω και στο χαζό, επικοινωνιακό πλαίσιο που γίνεται μεταξύ Τατσόπουλου και Χ.Α) σε βρίσκει ανέτοιμο. Η βιασύνη του βουλευτή να διαψεύσει τους γυμνασιακούς εμπαιγμούς της ακροδεξιάς σε βάρος του (τι ύβρις να σε χαρακτηρίσουν γκέι!) , έφερε στην επιφάνεια τις ρατσιστικής φύσεως φοβίες του και αποκάλυψε την ακαταλληλότητά του για την θέση στην οποία βρίσκεται. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι η προσφορότερη οδός για να βαδίσει όποιος θεωρεί τον εαυτό του προοδευτικό αριστερό ανθρωπιστή, αλλά η Αριστερά της χώρας δεν φαίνεται διατεθειμένη καν, να υποκριθεί ότι την γνωρίζει. Οι καταλήψεις και οι διαδηλώσεις αποτελούν, άλλωστε, πιο catchy θεματικές και σ’ αυτές μάλλον θα παραμείνουν αφοσιωμένοι οι πολιτικοί αυτού του χώρου.
H Calypso Larah σατιρίζει εύστοχα το αποπνικτικό άρωμα τεστοστερόνης που γέμισε τον τόπο ο Πέτρος Τατσόπουλος
Άρης Αλεξανδρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου