Καταργούν ακόμα και την κυριακάτικη αργία!
Ξεκληρίζουν με μια μονοκονδυλιά ό,τι έχει απομείνει από τα μικρομάγαζα που τα παραδίδουν βορά στους «καρχαρίες» του ανταγωνισμού.
Μετατρέπουν τους...
εργαζόμενους στον κλάδο του εμπορίου σε κανονικούς είλωτες, που το μόνο που θα τους λείπει θα είναι μια μπάλα ισοβίτη περασμένη στα πόδια.
Ο λαός δεν έχει φράγκο, κι αυτοί λένε ότι για τις στερήσεις του και για την εκμηδένιση των καταναλωτικών του δυνατοτήτων φταίει το... ωράριο των καταστημάτων!
Ομως, προσοχή:
Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν είναι ευσεβέστατοι. Εχουν καλή καρδιά. Αγαπούν τον πλησίον τους (ειδικά όταν αυτός είναι τραπεζίτης, εφοπλιστής, βιομήχανος, μεγαλέμπορας). Παλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ όχι μόνο για τη «σωτηρία» της χώρας αλλά και για τη... «σωτηρία της ψυχής» μας!
Απόδειξη:
Σύμφωνα με τη ρύθμιση που προωθεί η συγκυβέρνηση, ο λόγος που το ωράριο των καταστημάτων τις Κυριακές ορίζεται από τις 10 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα, είναι - όπως λένε οι εμπνευστές της - προκειμένου να δίνεται η δυνατότητα σε εμπόρους και καταναλωτές να παρακολουθούν την... κυριακάτικη λειτουργία στην εκκλησία!
Ο «χριστιανισμός» και ο «σαμαρειτισμός» τους θυμίζει εκείνη την ιστορία με τους Σταυροφόρους που ρώτησαν τον Πάπα πώς θα ξεχώριζε το ξίφος τους τους αμαρτωλούς και τους άδικους από τους δίκαιους και τους ενάρετους. Και εκείνος τους απαντούσε:
Εσείς κάντε το χρέος σας. Πάρτε τα κεφάλια απ' όλους κι αφήστε τον Θεό να κάνει τη διαλογή στον ουρανό...
«... Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ Ο,ΤΙ ΑΦΗΣΕ ΟΡΘΙΟ Η ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥΣ... »
Η σαπίλα του φαρισαϊσμού. Η πασπαλισμένη με ευφημισμούς φρίκη της βαρβαρότητας. Το έγκλημα σε συσκευασία «ανιδιοτέλειας», «προσφοράς» και «ανθρωπισμού». Το μαύρο - άσπρο και το κρέας - ψάρι...
Καμία έκπληξη.
Ειδικά, μάλιστα, αν σκεφτεί κανείς ότι στο «πάνθεον» των... «ειρηνιστών», στο οποίο εισήλθε και επισήμως η ΕΕ, πριν από αυτή έχουν εισέλθει άλλοι επιφανείς «ειρηνιστές»:
Από τον Ντε Κλερκ του απαρτχάιντ μέχρι τον (άνευ περιττών σχολίων) Χένρι Κίσινγκερ...
Ο λόγος στον Μπέρτολτ Μπρεχτ:
*
«...Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Πόλεμος και Ειρήνη
Είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά
Ομως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους
Μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα
Ο πόλεμος γεννιέται απ' την ειρήνη τους
καθώς ο γιος από τη μάνα
έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά
ο πόλεμός τους σκοτώνει
ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους.
*
Οταν αυτοί που είναι ψηλά
Μιλάνε για ειρήνη
Ο απλός λαός ξέρει
Πως έρχεται ο πόλεμος
Οταν αυτοί που είναι ψηλά
Καταριούνται τον πόλεμο
Διαταγές για επιστράτευση
Εχουν υπογραφεί.
*
Στον τοίχο με κιμωλία γραμμένο
Θέλουνε πόλεμο
Αυτός που το΄χε γράψει
Επεσε κιόλας.
*
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Να ο δρόμος για τη δόξα
Αυτοί που είναι χαμηλά λένε
Να ο δρόμος για το μνήμα.
*
Τούτος ο πόλεμος που έρχεται
Δεν είναι ο πρώτος
Πριν απ' αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι
Οταν ετέλειωσε ο τελευταίος
Υπήρχαν νικητές και νικημένοι
Στους νικημένους ο φτωχός λαός
Πέθαινε απ' την πείνα
Στους νικητές ο φτωχός λαός
Πέθαινε το ίδιο.
*
Σαν θα 'ρθει η ώρα της πορείας
Πολλοί δεν ξέρουν
Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους
Η φωνή που διαταγές τους δίνει
Είναι του εχθρού τους η φωνή
Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει
Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός...».
Νίκος Μπογιόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου