20.10.13

Χρησιμοποιώντας την υψηλή διανόηση...



... για χτυπήματα κάτω απ' τη μέση ...
Η σεξιστική επίθεση του Βέλτσου στις Σώτη Τριανταφύλλου και Ρεπούση είναι απλά απαράδεκτη.
Δεν υπάρχει πια στο...
ΒΗΜΑ η φρασούλα του Γιώργου Βέλτσου.
Διέγραψαν το μίνι άρθρο του.


Magnify Image

Στο cache βέβαια το βρίσκουμε, και είναι αυτό:


Magnify Image

Μια μέρα νωρίτερα η Σώτη Τριανταφύλλου είχε πει πως σε ένα βαθμό ο Σημίτης, με την υποστήριξή του στην κίνηση των 58, άθελά του τους καπέλωσε. Εικάζεται πως η στενή φιλία του Βέλτσου με τον Σημίτη είναι αυτή που ενέπνευσε το ευφυολόγημα του πρώτου.
«Δεν ξέρω αν η Σ. Τριανταφύλλου "συνωστίζεται" με τους 57 ή αν η Ρεπούση "καπελώνεται" από τον Κουβέλη. Αυτό που ξέρω είναι ότι το σύμπτωμά τους είναι επ' ακριβώς το φύλο στο οποίο δεν ανήκουν: "ο άνδρας έχει τον φαλλό ενώ η γυναίκα είναι χωρίς να τον..."».

(Σύμφωνα με τον Λακάν, ο άντρας μπορεί μεν να διαθέτει βιολογικά πέος ή φαλλό, η γυναίκα όμως είναι αυτή που τον έχει συμβολικά. Ο άντρας έχει το φαλλό, η γυναίκα όμως είναι ο φαλλός.) 

Με άλλα λόγια -και με πολλή προσπάθεια για αποκρυπτογράφηση-, ο άνδρας έχει τον φαλλό, εννοεί ο Βέλτσος, ενώ η γυναίκα είναι φαλλός, χωρίς να τον έχει.

Τώρα αυτό αν είναι έξυπνο δεν ξέρω. Ο Βέλτσος έδωσε αμέσως πυρομαχικά σε ένα σωρό κόσμο να αρχίσει να λέει ότι οι δυο γυναίκες (ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΓΕΝΙΚΑ) είναι αγάμητες, ότι είναι για τον πούτσο, ότι είναι πούτσοι. Το σύμπτωμα των γυναικών, όλων των γυναικών λοιπόν, είναι το φύλο τους. Το να είσαι γυναίκα δηλαδή είναι σύμπτωμα και είναι πέος.

Ήθελε απλώς να πει μια κακία, υποθέτω, και την έντυσε με έναν μανδύα μυστηρίου και επιτήδευσης. Χρησιμοποίησε τη διανόηση του Λακάν και τις συμβολικές ψυχολογικές θεωρίες για να κάνει ένα κατινίστικο σχόλιο - παρ' ό,τι όλοι θα θεωρούσαμε περισσότερο ειλικρινές το δεύτερο.

Τουλάχιστον τότε, αν δεν κρυβόταν πίσω από τα φουστάνια της υψηλής διανόησης και των μεταφορικών σχημάτων, θα ξεσκεπαζόταν ένας ατυχέστατος μισογυνισμός και μια κουτσομπολίστικη bitchiness - που, δεν αντιλέγω, μπορεί να ήταν απλώς της στιγμής. 

Αρης Δημοκίδης

Δεν υπάρχουν σχόλια: