υποκείμενο του συντηρητισμού στην ελληνική κοινωνία.
Κατά τη σαραντάχρονη μεταπολιτευτική πολιτική ιστορία της ελληνικής κοινωνίας, η Ακροδεξιά ως κοινωνική συλλογικότητα εάν δεν είχε εξαφανιστεί, τουλάχιστον είχε περιθωριοποιηθεί. Η ισχυρή ελληνική κοινοβουλευτική δημοκρατία είχε θέσει στο περιθώριο της πολιτικής σκηνής την Ακροδεξιά. Στις μέρες μας όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά. Μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 η Ακροδεξιά συγκροτήθηκε ως πολιτικό κόμμα (φέρει την ονομασία Χρυσή Αυγή) και συμμετέχει στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Η συμμετοχή της Ακροδεξιάς στο Κοινοβούλιο από τη μία και η εγκληματική δράση της (από μέλη της Χρυσής Αυγής δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας τον Σεπτέμβριο του 2013) από την άλλη έχουν προβληματίσει την ελληνική κοινωνία, τους πολίτες και τους πολιτικούς.
Με αυτόν τον λεκτικό τρόπο περιγράφονται τα δεδομένα σχετικά με την Ακροδεξιά ως κομματικό υποκείμενο στην ελληνική πολιτική μορφή ζωής.
Τις τελευταίες μέρες όμως η ελληνική κοινωνία ως συλλογικό υποκείμενο βρέθηκε αντιμέτωπη με την «περίπτωση Μπαλτάκου» (στη δημοσιογραφική γλώσσα μιλάμε για «σκάνδαλο Μπαλτάκου») και τα δεδομένα σχετικά με την Ακροδεξιά ανατρέπονται.
Διαπιστώνει κανείς δύο πράγματα: πρώτον, ότι η Ακροδεξιά είναι ενιαία κοινωνική συλλογικότητα και διαιρείται (χωρίζεται) σε δύο κομματικά υποκείμενα: τη Χρυσή Αυγή και τη Ν.Δ. Και δεύτερον, ότι τα δύο αυτά κομματικά υποκείμενα διαμορφώνουν ένα πλαίσιο καταμερισμού πολιτικής εργασίας μεταξύ τους...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Θεόδωρου Γεωργίου πατήστε εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου