30.7.14

Η μονόφθαλμη δικαιοσύνη της Μανωλάδας...

«Ο φτωχός δεν μπορεί να βρει το δίκιο του». Για τον μετανάστη, που είναι ο πιο φτωχός από τους φτωχούς, ισχύει ακόμα περισσότερο από ό,τι για τον ντόπιο.

«Μπράβοι του...
γαιοκτήμονα πυροβολούν στο ψαχνό εναντίον των μεταναστών εργατών γης που διεκδικούν τα δεδουλευμένα έξι μηνών, τραυματίζοντας τριάντα τέσσερις.» Είκοσι λέξεις μόνο αρκούν για να συνοψίσουν τι συνέβη στη Μανωλάδα τον Απρίλη του 2013. «Οι μετανάστες δουλεύουν για 22 ευρώ σε 45 βαθμούς θερμοκρασία και κοιμούνται σε παραπήγματα που λίγο διαφέρουν από τα θερμοκήπια.» Άλλες είκοσι λέξεις χρειάζονται για να περιγραφεί τι ακριβώς σημαίνει Μανωλάδα. «Αθώοι ο γαιοκτήμονας και ο ένας μπράβος, οι άλλοι δύο καταδικάστηκαν για σωματικές βλάβες σε εξαγοράσιμες ποινές και αφέθηκαν ελεύθεροι.» Ακόμα είκοσι λέξεις για τη σημερινή δικαστική απόφαση.

Μόνο που αυτές οι τελευταίες είκοσι λέξεις μοιάζουν ανήμπορες να αφηγηθούν με επάρκεια αυτό το όνειδος για τη Δικαιοσύνη. Δεν μπορούν να εκφράσουν την οργή για ένα δικαιικό σύστημα που κατ΄ εξακολούθηση (σε βαθμό που έχει γίνει καθ’ έξιν πλέον…) περιθάλπει με ασυλία τους ισχυρούς, την ίδια στιγμή που εμφανίζεται αμείλικτο για τους αδύναμους. Το σύστημα που αφήνει ελεύθερους τους Χριστοφοράκους, ενώ φυλακίζει τους χρήστες ναρκωτικών· που αθωώνει τους Βαγγελάτους, την ίδια στιγμή που στέλνει τους μετανάστες χωρίς χαρτιά επ’ αόριστο στα στρατόπεδα συγκέντρωση, αν και δεν έχουν διαπράξει κανένα έγκλημα· που βγάζει στο σφυρί τις περιουσίες των μικρομεσαίων, αλλά αφήνει τον Μηλιώνη της Energa, ο οποίος έχει λεηλατήσει το δημόσιο χρήμα, να κάνει γκλάμουρ πάρτι στη Μύκονο.

Η Δικαιοσύνη δε είναι τυφλή. Είναι μονόφθαλμη. Βλέπει μόνο από τη μια μεριά, από αυτήν των πλουσίων. Από την άλλη είναι στο μαύρο σκοτάδι. «Ο φτωχός δεν μπορεί να βρει το δίκιο του», λέει ο λαός κι έχει απόλυτο δίκιο. Γιατί στη σημερινή Ελλάδα (πολύ περισσότερο από ό,τι στο παρελθόν) η ισότητα ενώπιον του νόμου μοιάζει με ανέκδοτο. Σε μια χώρα, που καθημερινά βλέπουμε το δίκιο του αφεντικού να γίνεται νόμος, και μάλιστα με fast track διαδικασίες, και όπου τα δικαστήρια ευθυγραμμίζονται με αυτό το καινούργιο «δίκαιο», εκείνος που δεν «έχει» και δεν «κατέχει», αισθάνεται (και είναι) ανυπεράσπιστος. Στην πραγματικότητα, βρίσκεται υπό εξέλιξη η θεσμοθέτηση του νόμου της ζούγκλας: ο ισχυρότερος καταβροχθίζει τον πιο αδύναμο –και με τη βούλα του νόμου.

«Ο φτωχός δεν μπορεί να βρει το δίκιο του». Για τον μετανάστη, που είναι ο πιο φτωχός από τους φτωχούς, ισχύει ακόμα περισσότερο από ό,τι για τον ντόπιο. Στον μετανάστη η μονόφθαλμη δικαιοσύνη δεν καταδέχεται να ρίξει ούτε μια ματιά...

left.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: