Διαβάστε όλη την ομιλία Τσίπρα:
«Με μεγάλη χαρά βρίσκομαι και πάλι στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Η παρουσία μου εδώ είναι ...
ουσιαστική.
Βρίσκομαι απέναντί σας για να πω αλήθειες και να δεσμευτώ απέναντί στον Ελληνικό λαό, σ’ ένα σχέδιο ελπίδας, προοπτικής και δικαιοσύνης για την έξοδο από τη κρίση.
Ορίζοντας τις βασικές συντεταγμένες της νέας, μεταμνημονιακής πορείας του τόπου.
Δίνοντας συγκεκριμένο ρεαλιστικό και κοστολογημένο προγραμματικό περιεχόμενο στις βασικές αξίες και αρχές της κυβερνητικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ:
Στην κοινωνική δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη και την ισότητα, στο κράτος δικαίου, τη διαφάνεια και την αξιοκρατία, στην οικονομική ασφάλεια και την αξιοπρεπή διαβίωση όλων των πολιτών.
Φίλες και φίλοι,
Μας αφήνει αδιάφορους η παλαιοκομματική εθιμοτυπία των φθινοπωρινών υποσχέσεων στους Θεσσαλονικείς, οι οποίες ξεχνιούνται μόλις απογειωθεί το αεροπλάνο του εκάστοτε Πρωθυπουργού για την Αθήνα.
Γνωρίζουμε τα χρόνια προβλήματα αυτής της πόλης, έχουμε βασανιστεί αρκετά για να βρούμε τις λύσεις τους.
Για το πως θα απελευθερωθεί η δυναμική της Θεσσαλονίκης – που την πνίγει ο υδροκεφαλισμός και η εσωστρέφεια του συγκεντρωτικού και διαπλεκόμενου κράτους.
Για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που μπορεί και πρέπει να αναλάβει στην αναγκαία διαβαλκανική συνεργασία και τη βαλκανική υπανάπτυξη, ιδιαίτερα στους τομείς του πολιτισμού, της οικονομίας και του περιβάλλοντος.
Πόσο δε μάλλον στις μέρες μας, όπου σε ένα περιβάλλον διεθνούς αναστάτωσης, αβεβαιότητας και ρευστότητας, έχουμε ανάγκη η Θεσσαλονίκη, η Βόρειος Ελλάδα να γίνει το επίκεντρο ενός νέου περιφερειακού πόλου συνανάπτυξης και σταθερότητας, μακριά από τις παρωχημένες εθνικιστικές ιδεοληπτικές συμπεριφορές που τόσο πολύ ταλαιπώρησαν τα Βαλκάνια στο πρόσφατο παρελθόν.
Σ’ ένα τέτοιο διεθνή περίγυρο, η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να συμπεριφέρεται ως υπεύθυνη ευρωπαϊκή δύναμη, αλλά με ρόλο αξιόπιστου συνομιλητή διεθνώς.
Όχι τελευταίου τροχού της άμαξας, παρακολουθητή των εξελίξεων.
Ασφαλώς εντός των δυνατοτήτων της, αλλά με τόλμη. Χωρίς σύμπλεγμα πολιτικού επαρχιωτισμού.
Μόνο με ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική θα μπορεί να διασφαλίζει τα συμφέροντά της.
Ξεφεύγοντας τόσο από το ρόλο του υπάκουου μαθητή όσο και του γραμματοκομιστή των γερμανικών συμφερόντων.
Ρόλο που πρόθυμα έχουν αναλάβει οι κ.κ.Σαμαράς και Βενιζέλος.
Που έφτασαν μάλιστα στο σημείο να συναινέσουν άκριτα στις αδιέξοδες οικονομικές κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία, αδιαφορώντας για το κόστος στην Ελληνική οικονομία.
Εμπλέκοντας τη χώρα, παρά τη δραματική οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται, σ’ έναν επικίνδυνο οικονομικό πόλεμο που φέρνει όλη την Ευρώπη πίσω στην ψυχροπολεμική εποχή.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος όχι μόνο δε λογαριάζουν το κόστος των επιλογών τους, αλλά επιμένουν να αρνούνται πεισματικά να υπερασπιστούν τα εθνικά μας συμφέροντα στα διεθνή φόρα.
Με κορυφαίο γεγονός την ανιστόρητη στάση της Ελλάδας στη κρίσιμη ψηφοφορία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για τη προστασία της εθνικής κυριαρχίας και υπόστασης των υπερχρεωμένων κρατών, από τα κοράκια της Διεθνούς κερδοσκοπίας.
Εκεί όπου απομονώθηκε φανερά η Γερμανία της κας Μέρκελ.
Αλλά και εκεί όπου η υπερχρεωμένη Ελλάδα, συντάχθηκε με τα συμφέροντα των κερδοσκόπων, απέχοντας από τη ψηφοφορία.
Μια στάση που αναδεικνύει τον ηθικό και πολιτικό αμοραλισμό της κυβέρνησης Σαμαρά.
Μιας κυβέρνησης που δε λογοδοτεί, απ’ ό,τι φαίνεται, στον Ελληνικό λαό, αλλά στα λόμπι των δανειστών και των διεθνών κερδοσκοπικών funds.
Επιτρέψτε μου όμως να επιστρέψω στη βασική ύλη της σημερινής μου ομιλίας που είναι η οικονομία και ιδιαίτερα η δυνατότητα εξόδου από αυτή τη πρωτοφανή κρίση που βιώνει με δραματικό τρόπο ο λαός μας τα τελευταία χρόνια.
Μιας κρίσης που όχι μόνο δεν αποτελεί παρελθόν, αλλά είναι παρούσα και υποτροπιάζει τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.
Με τη διαφορά ότι τουλάχιστον στην Ευρώπη, ολοένα και περισσότεροι το συνειδητοποιούν και κρούουν το κώδωνα του κινδύνου για αλλαγή πολιτικής.
Δε μιλάνε για success story, όπως εδώ.
Η Ελλάδα του κυρίου Σαμαρά κινείται με ταχύτητα προς τα πίσω, σε μια Ευρώπη που κάνει, έστω και δειλά, βήματα προς τα εμπρός.
Γιατί, επιτέλους, συνειδητοποιεί ότι η λιτότητα, εκτός από ατελέσφορη και αδιέξοδη στην αντιμετώπιση της κρίσης, τώρα αποδεικνύεται και επικίνδυνη.
Γιατί μεταλλάσσει την κρίση, για μία ακόμη φορά:
Αρχικά από χρηματοπιστωτική σε δημοσιονομική, στη συνέχεια από δημοσιονομική σε κρίση της πραγματικής οικονομίας, και τώρα σε αρχόμενη κρίση αποπληθωρισμού.
Ο αποπληθωρισμός είναι μία ακόμα προβλέψιμη παρενέργεια της λιτότητας, που θα παροξύνει τα δυσμενή αποτελέσματα όλων των προηγούμενων φάσεων της κρίσης και θα ξαναρίξει την Ευρώπη στην ύφεση.
Ως αρνητική συνέπεια της δογματικής εμμονής του στη νεοφιλελεύθερη λιτότητα, το ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο υποχρεώνεται σήμερα σε οριακές, αλλά εμφανείς, αναπροσαρμογές επιβίωσης.
Αναγκάζονται οι ίδιοι να προκαλούν ρωγμές στο τείχος που έχουν ορθώσει, μήπως και προλάβουν τα χειρότερα.
Η Ελλάδα του κυρίου Σαμαρά, όμως, δεν είναι απλώς απούσα από τις διεργασίες στην Ευρώπη.
Είναι για άλλη μια φορά στη λάθος όχθη του ποταμού.
Είναι ένα βήμα πίσω από την κυρία Μέρκελ. Απλώς την ακολουθεί.
Συντάσσεται με τις δυνάμεις του χθες που αμύνονται.
Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σημείο αναφοράς σε όλη την Ευρώπη για μια μεγάλη και αναγκαία αλλαγή στρατηγικής.
Διαβαστε ολόκληρη την ομιλία, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου