Ότι οι Γερμανοί πολιτικοί δεν συμπεριφέρονται πια ως «καλοί Ευρωπαίοι» σχολιάζει ο μεγαλοεπενδυτής Τζορτζ Σόρος στο βιβλίο του «Το στοίχημα για...
την Ευρώπη» (εκδ. Πατάκη). Στο βιβλίο, που παρουσιάζεται εν είδει συνεντεύξεως με τον Γερμανό δημοσιογράφο, Γκρέγκορ Πέτερ Σμιτς, ο Σόρος αναφέρει ότι ο πρώην Γερμανός καγκελάριος, Χέλμουτ Κολ, θα είχε διαχειριστεί την κρίση καλύτερα, σε αντίθεση με την Άγκελα Μέρκελ που υπονόμευσε τις ευρωπαϊκές εγγυήσεις προς τα κράτη μέλη της. Σημειώνει, δε, ότι περισσότερη λιτότητα σημαίνει μακρά περίοδο στασιμότητας ενώ τονίζει ότι μια ευρωζώνη χωρίς την Γερμανία θα είχε την εύνοια των επενδυτών.
Υποστηρίζετε ότι η Γερμανία πρέπει να θυμάται την ιστορία της στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην Ευρώπη. Ποιο μέρος της ιστορίας της;
Η Γερμανία ωφελήθηκε από κούρεμα χρέους τρεις φορές στην ιστορία της, δύο από τις οποίες μετά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο. Το Σχέδιο Dawes του 1924 επιχείρησε να ελαττώσει το ύψος των γερμανικών αποζημιώσεων. Το Σχέδιο Young του 1929 μείωσε το ποσό των γερμανικών αποζημιώσεων και παραχώρησε στη Γερμανία μεγαλύτερα χρονικά περιθώρια αποπληρωμής. Αυτά τα σχέδια μερικής διαγραφής είχαν στόχο τη διόρθωση των σφαλμάτων που είχε διαπράξει η Συνθήκη των Βερσαλλιών. Μετά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο, οι Γάλλοι και οι άλλες νικήτριες δυνάμεις δημιούργησαν οικονομικές συνθήκες που υποβοήθησαν την άνοδο του φασισμού. Δυστυχώς, οι Γερμανοί κάνουν σήμερα το ίδιο στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Η γαλλική επιμονή να τηρηθούν οι γερμανικές δεσμεύσεις μετά την Συνθήκη των Βερσαλλιών ήταν ασφαλώς το μεγάλο λάθος. Ο Κέϊνς ήταν ο πρώτος που το επισήμανε αυτό στο βιβλίο του «Οι οικονομικές συνέπειες της ειρήνης», που εκδόθηκε το 1919.
Το τρίτο και μεγαλύτερο κούρεμα χρέους έγινε μετά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Οι Αμερικάνοι και οι Βρετανοί φρόντισαν να μην επαναλάβουν το λάθος της προηγούμενης γενιάς και, αντί να απαιτήσουν αποζημιώσεις, το 1953 αποφάσισαν να διαγράψουν το μισό χρέος της Γερμανίας. Όσο για το υπόλοιπο, παραχώρησαν πολύ μακρά περίοδο αποπληρωμής.(Αυτό πάνω-κάτω χρειάζεται σήμερα και η Ελλάδα.) Χωρίς τη γενναιοδωρία των ΗΠΑ και της Βρετανίας το γερμανικό οικονομικό θαύμα δεν θα είχε συμβεί.
Σας ακούνε οι Γερμανοί πολιτικοί;
Καθόλου. Και αυτό είναι πολύ λυπηρό. Θυμάμαι τον καγκελάριο Χέλμουτ Κολ: είχε γνήσια ηγετικά προσόντα. Πήγε στον Γάλλο Πρόεδρο Φρανσουά Μιττεράν και του είπε: «Ας δημιουργήσουμε μια ισχυρότερη Ευρώπη, στην οποία η επανενωμένη Γερμανία θα μπορεί να ενσωματωθεί πλήρως». Αυτή η πολιτική έδωσε τρομερή ώθηση στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Αλλά η σημερινή γενιά πολιτικών ηγετών στο Βερολίνο έχει εγκαταλείψει την ιστορική προοπτική της προηγούμενης γενιάς, επιδιώκοντας, αναίσχυντα, αυτό που θεωρεί «εθνικό συμφέρον». Δεν τους ενδιαφέρει πλέον να είναι καλοί Ευρωπαίοι με όποιο κόστος.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου