Ο φόβος του Σαμαρά...

...μπροστά στη... "συναίνεση"!...


Ο πρωθυπουργός αποφεύγει τη συνάντηση με την αντιπολίτευση όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Τις δύο τελευταίες μέρες καταγράφονται...
κινήσεις εξομάλυνσης στις σχέσεις της κυβέρνησης με την τρόικα. Η γραμμή Χαρδούβελη "ψυχραιμία, όχι στους λεονταρισμούς", που απηχεί και τις συστάσεις των πιστωτών, κέρδισε έδαφος. Ήδη κυβέρνηση και τρόικα συμφώνησαν για τον προϋπολογισμό που κατατίθεται αύριο. Το δημοσιονομικό κενό θα είναι τελικώς μικρότερο του αρχικώς προβλεπόμενου και ως αντάλλαγμα η κυβέρνηση υποχωρεί και δίνει κρίσιμες "μεταρρυθμίσεις". Αν τελικώς ολοκληρωθεί η αξιολόγηση πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της 18ης Δεκεμβρίου, θα απομένει το μείζον θέμα της πιστωτικής γραμμής, η περιβόητη "επόμενη μέρα", που συνδυάζεται με νέο Μνημόνιο.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα, ο Σαμαράς αποδεικνύεται αδύναμος να συνδέσει την πρωτοβουλία για την "επόμενη μέρα" με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Πολλαπλά απονομιμοποιημένος (με εσωκομματική αμφισβήτηση, κυβερνητική αποσύνθεση, χαμηλό διεθνές κύρος), αδυνατεί να προχωρήσει ακόμα και σε κινήσεις επικοινωνιακής σκοπιμότητας, όπως είναι η συνάντηση με τους ηγέτες της αντιπολίτευσης. Μοιάζει να φοβάται να κατασκευάσει μια ψευδή εικόνα αγωνίας για συναίνεση, κάτι που υπό κανονικές συνθήκες επιδιώκει κάθε κυβέρνηση. Με δεδομένη, μάλιστα, την κατηγορηματική αντίθεση του ΣΥΡΙΖΑ σε συναινετικούς σχεδιασμούς, ο Σαμαράς δείχνει να φοβάται το ενδεχόμενο να εμφανιστεί ο ίδιος ως ο διαλλακτικός.

Ο πρωθυπουργός αποφεύγει τη συνάντηση με την αντιπολίτευση όπως ο διάβολος το λιβάνι. Έχει επιλέξει να δαιμονοποιήσει και να συκοφαντήσει τον ΣΥΡΙΖΑ για να συσπειρώσει τη μνημονιακή παράταξη, που αποδιαρθρώνεται υπό το βάρος των αδιεξόδων του Μνημονίου, αλλά και από τις "λαθάρες" της κυβέρνησής του. Έχει αποδεχθεί ότι κινείται σε προεκλογική περίοδο και σχεδιάζει κάθετη, ανεξέλεγκτη πόλωση. Γι' αυτό δεν θέλει να δημιουργήσει, έστω και για μία φωτογραφία, εντύπωση διαλόγου.

Ακόμα περισσότερο, φοβάται ότι η πίεση που δέχεται από διάφορα κέντρα ισχύος να αποτολμήσει, έστω επικοινωνιακό, άνοιγμα προς την αντιπολίτευση συνδυάζεται με σχεδιασμούς για κυβέρνηση ειδικού σκοπού. Δηλαδή θέλει να αποφύγει σενάρια που όχι μόνο δεν τον περιλαμβάνουν σε ρόλο πρωθυπουργού αλλά τον οδηγούν γρηγορότερα σε τροχιά εξαφάνισης σαν εκείνη του ΓΑΠ επί κυβερνήσεως Παπαδήμου. Με δεδομένο όμως ότι οι συσχετισμοί δεν βοηθούν στην επανάληψη της ιστορίας, ο Σαμαράς δείχνει να φοβάται τη σκιά του. Ή μήπως γνωρίζει πράγματα που εμείς αγνοούμε;

Η άρνηση Σαμαρά να συναντηθεί με τον Τσίπρα, ακόμα κι αν αναγνωρίζει ότι θα διαπιστωθεί πλήρης διαφωνία, επιβεβαίωσε την ανικανότητά του να αναλάβει την οποιαδήποτε πολιτική πρωτοβουλία πλην της εμφυλιοπολεμικής υποτροπής. Και πιστεύει ότι έτσι θα διατηρήσει ένα σημαντικό μέρος της πολιτικής εύνοιας της τρόικας, αλλά και θα αναστείλει διεργασίες εντός και γύρω από τον κεντροδεξιό χώρο...
avgi.gr