Πολύ φοβάμαι πως για μια ακόμη φορά οι πολίτες θα προσέλθουν στις κάλπες όχι ενημερωμένοι, αλλά ζαλισμένοι. Για μια ακόμη φορά θα...
υπερψηφίσουν ή θα καταψηφίσουν κόμματα με γνώμονα όχι τη λογική, αλλά το θυμικό. Η ψήφος τους δεν θα συνιστά έγκριση προγραμμάτων και συγκεκριμένων πολιτικών για το αύριο, αλλά, πρωτίστως, απόρριψη του παρελθόντος. Πίσω από το παραβάν η επιλογή δεν θα είναι συνειδητή, ψυχρή, επαγγελματική, συγκεκριμένη, αλλά συναισθηματική, ενοχική και στο περίπου.
Τελικά οι πολίτες τούτης της χώρας είμαστε αδιόρθωτοι. Βρίζουμε, αγανακτούμε, τσακωνόμαστε, μουτζώνουμε, "κόβουμε" το χέρι μας, αλλά αυτό το χέρι συνεχώς, και παρά τα αλλεπάλληλα κοψίματα, μεγαλώνει αντί να μικραίνει. Μοιάζει σαν το χέρι του Καραγκιόζη που όταν δεν φασκελώνει τον εαυτό του, τους μόνους που σφαλιαρίζει είναι ο Χατζηαβάτης και ο Μπιριγκόγκος.
Δείτε για παράδειγμα τι συμβαίνει στην παρούσα προεκλογική περίοδο. Υποτίθεται οι εκλογές γίνονται για τη διαχείριση του δημοσίου χρέους, για την τελευταία αξιολόγηση της τρόϊκας και τα μέτρα που πρέπει να πάρουμε, για το πως μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τη βοήθεια των δανειστών μας αφού η παραγωγική ανασυγκρότηση αργεί ακόμη και φυσικά για το πιο είναι εκείνο το συγκεκριμένο (και όχι γενικό ευχολόγιο ή καθηκοντολόγιο) "εθνικό σχέδιο" που θα μας βγάλει από την ύφεση, τη φτώχεια, την ανεργία και θα μας ξανατοποθετήσει στην κατηγορία των αναπτυγμένων κρατών...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Νίκου Φελέκη πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου