Σε «εθνική τραγωδία» εντός του ευρώ οδηγεί η κυβέρνηση τη χώρα, αναφέρει σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής» ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος. Εκτιμά ότι η κυβέρνηση βρίσκεται εγκλωβισμένη και προειδοποιεί...
ότι, σε περίπτωση εκλογών ή δημοψηφίσματος, θα προκληθεί σοβαρότατο οικονομικό πρόβλημα, που θα καλλιεργήσει στη χώρα «πάρα πολύ άσχημες συνθήκες».
Ολόκληρη η συνέντευξη έχει ως εξής:
Υπάρχουν πιθανότητες λύσης, ή οδεύουμε προς αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση και στους εταίρους μας;
Υπάρχει το επίπεδο των διαπραγματεύσεων, αλλά υπάρχει και το επίπεδο της πραγματικής οικονομίας όπου έχουμε μια επιδείνωση, η οποία δυστυχώς αποδυναμώνει τη θέση της χώρας στη διαπραγμάτευση. Και δεν είναι εύκολο να αναταχθεί ούτε μετά από μια ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων, γιατί δεν υπάρχει κάποιος αυτοματισμός όταν χάνεις το πρωτογενές πλεόνασμα. Όταν από το μικρό θετικό ρυθμό ανάπτυξης ξαναπερνάς σε ύφεση. Όταν το θετικό ισοζύγιο απασχόλησης γίνεται ξανά ελλειμματικό και η μικρή τάση μείωσης της απασχόλησης αντιστρέφεται. Όταν υπάρχει αποθάρρυνση των επενδύσεων. Αυτά δεν βελτιώνονται αυτομάτως, επειδή θα κάνεις μια συμφωνία η οποία θα έχει τα χαρακτηριστικά τρίτου μνημονίου. Υπό την έννοια αυτή, έχει δυστυχώς επέλθει τους τελευταίους τρεις μήνες μια βλάβη η οποία θα χρειαστεί πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια και θα επεκτείνει την περίοδο της παραμονής της Ελλάδος εκτός αγορών, εκτός κανονικότητας, στο περιθώριο των εξελίξεων.
Η κυβέρνηση αντλεί ρευστότητα από όλες τις πιθανές πηγές, μάλιστα με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει με αυτή την πρακτική;
Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου ως μέθοδος έκτακτης νομοθέτησης πρέπει να πληροί ορισμένες προϋποθέσεις συνταγματικότητας. Είναι αντισυνταγματική η αναδρομική ισχύς και υπάρχουν πολύ σοβαρά ζητήματα ουσιαστικής αντισυνταγματικότητας, γιατί παρεμβαίνει σε θεσμούς που έχουν ειδική συνταγματική προστασία. Όπως είναι η αυτοτέλεια των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η πλήρης Αυτοδιοίκηση των ΑΕΙ, η προστασία των δωρεών και των κληροδοτημάτων. Για παράδειγμα, δεν μπορείς να έχεις την ίδια μεταχείριση στα κονδύλια για τη μισθοδοσία του προσωπικού των πανεπιστημίων και στα κονδύλια των Ειδικών Λογαριασμών Έρευνας. Αυτό το στέγνωμα της ρευστότητας είναι μια ένδειξη ταμειακού πανικού. Κι αυτό το κάνεις μια φορά. Δεν μπορείς να το κάνεις δεύτερη φορά, γιατί πρέπει να έχεις βρει τρόπους αναπλήρωσης των πόρων αυτών. Επίσης είναι προφανές ότι τίθεται προ νέων πιέσεων το τραπεζικό σύστημα και όχι μόνο οι μεγάλες συστημικές τράπεζες, αλλά και μικρότερες. Υπάρχουν, για παράδειγμα, δήμοι στην περιφέρεια που έχουν τα διαθέσιμά τους σε συνεταιριστικές τράπεζες.
Θεωρείτε ότι η κυβέρνηση κάνει ένα παιχνίδι υψηλού πολιτικού κινδύνου με σχετικά βέβαιη κατάληξη ή έχει κάποιο άλλο, κρυφό σχέδιο;
Πιστεύω ότι είναι απλώς σε αδιέξοδο. Έχω μιλήσει εδώ και πάρα πολύ καιρό για την έννοια του στρατηγικού εγκλωβισμού. Η κυβέρνηση εκλέχτηκε με την αυτοπεποίθηση της πανίσχυρης πλειοψηφίας η οποία αυτή τη στιγμή εκφράζει ένα «άλλο καθεστώτος»: «Για πρώτη φορά δημοκρατία, για πρώτη φορά αριστερά, για πρώτη φορά σκληρή διαπραγμάτευση». Εν τούτοις, είναι απολύτως εγκλωβισμένη. Δεν έχει ούτε εντολή ρήξης, ούτε τη δυνατότητα να διαχειριστεί τη ρήξη, ούτε κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς στο εσωτερικό της που να επιτρέπουν τη μεταστροφή.
Με δεδομένο αυτό το αδιέξοδο, μπορεί να έχουμε πολιτικές εξελίξεις; Με δημοψήφισμα ή εκλογές, όπως αναφέρουν αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ;
Μα, τα σενάρια των πολιτικών εξελίξεων τα καλλιεργούν τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη. Λένε «αν δεν μπορώ να κάνω τίποτα, θα κάνω εκλογές ή δημοψήφισμα». Προκειμένου να επιτύχουν τι; Να πάρουν εντολή για ρήξη, ή να την επικυρώσουν. Να πάρουν εντολή για συμβιβασμό ή να τον επικυρώσουν; Διότι είναι τελείως διαφορετικό το ένα σενάριο από το άλλο. Όμως, η εκκρεμότητα είναι αυτή που δημιουργεί το μεγάλο πρόβλημα. Η αναπαραγωγή της αβεβαιότητας είναι που κάνει τη μεγάλη ζημιά. Γι' αυτό, ό,τι και να γίνει, εάν φτάσουμε στην ανάγκη προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία, η ίδια η έναρξη της διαδικασίας αυτής θα δημιουργήσει ένα τεράστιο οικονομικό πρόβλημα. Η χώρα θα πάει με συνθήκες πάρα πολύ άσχημες είτε σε δημοψήφισμα είτε σε εκλογές. Δεν θα πάει όπως πήγαμε στις 25 Ιανουαρίου. Στις 25 Ιανουαρίου η χώρα ήταν ακέραιη και παραδόθηκε στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, αυτής της πολιτικής, αξιακής και πολιτιστικής τερατογένεσης. Από τότε έως σήμερα η χώρα έχει υποχωρήσει, έχει υποβαθμιστεί.
Θα μπορούσε να προκύψει λύση από την παρούσα Βουλή; Και εννοώ, βεβαίως, αν θα συμμετείχε σε μια κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ;
Το ΠΑΣΟΚ δεν διεκδικεί τη συμμετοχή του σε κανένα κυβερνητικό σχήμα. Αρκετά τα έχει πληρώσει όλα αυτά. Απλώς θα μου επιτρέψετε να πω ότι εκ των πραγμάτων είναι βέβαιο πως θα δικαιωθούμε. Είτε επειδή θα προσχωρήσουν στην πολιτική μας εκ των υστέρων δείχνοντας ότι αυτή ήταν η μόνη εφικτή, είτε επειδή θα επιμείνουν σε μια άλλη αντίληψη που θα οδηγήσει στην καταστροφή. Εάν με ρωτάτε ηθικά, ιστορικά, εθνικά, αν προτιμούμε τη δικαίωση μέσω της προσχώρησης στην πολιτική μας, ή μέσω της καταστροφής της χώρας, προτιμώ τον πρώτο. Αλλά δεν θα έχουμε εμείς την ευθύνη για το δεύτερο.
Πιστεύετε ότι το grexit επανέρχεται;
Από το 2012 έλεγα ότι ο κίνδυνος για την Ελλάδα δεν είναι το Grexit. Ο κίνδυνος για την Ελλάδα είναι η πτώχευση, η ταπείνωση, η περιθωριοποίηση εντός ευρώ, με αποτέλεσμα ίσως κάποια στιγμή μόνοι μας να παρακαλάμε να απαλλαγούμε από τις υποχρεώσεις του μέλους της Ευρωζώνης. Αλλά ήδη η Ελλάδα θα έχει υποστεί όλα τα δεινά της επιστροφής στη δραχμή ούσα εντός ευρώ και αυτό είναι που δεν αντιλαμβάνονται κάποιοι όταν απειλούν με τη λογική της αυτοκτονίας. Είχα πει και στη Βουλή ότι εμείς θα έχουμε πεθάνει και θα είμαστε εκτός ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, ενώ οι άλλοι μπορεί να περάσουν σε μια περίοδο πένθους, αλλά εμείς θα είμαστε πια αυτοθυματοποιημένοι σε βαθμό εθνικής τραγωδίας.
Έχετε μακροχρόνια εμπειρία στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους. Οι «κόκκινες» γραμμές της κυβέρνησης, όπως αυτές έχουν διατυπωθεί ως αυτή τη στιγμή, μπορεί να γίνουν αποδεκτές;
Η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει μια επικίνδυνα ψευδή εντύπωση στην κοινή γνώμη. Φοβούμαι ότι πρόκειται και για ψευδαίσθηση δική της, ότι διαπραγματεύεται επί κάποιου καταλόγου μεταρρυθμίσεων. Υπάρχουν μέτρα με άμεσο και μέτρα με έμμεσο δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Η διαπραγμάτευση γίνεται λοιπόν επί τη βάση του δημοσιονομικού και μακροοικονομικού πλαισίου και επί τη βάσει της εκτίμησης των χρηματοδοτικών αναγκών. Αφού τα λύσεις αυτά, τα οποία συνδέονται σε πολύ μεγάλο βαθμό με τη μελέτη βιωσιμότητας του χρέους, βλέπεις πώς θα καλύψεις το στόχο σου. Συμφωνώ πχ απολύτως ότι δεν μπορεί η Ελλάδα να έχει ως στόχο ένα υπερβολικά υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο είναι αντιαναπτυξιακό και άχρηστο. Όμως είναι άλλο να έχεις αλλάξει συμφωνημένα το μακροοικονομικό πλαίσιο και είναι άλλο να σου λένε ότι θα έχεις μικρότερο στόχο επειδή δεν μπορείς να πετύχεις υψηλότερο. Και αυτό σημαίνει περισσότερα χρόνια παραμονής σε ένα καθεστώς εποπτείας, σε μνημόνιο 3, εκτός αγορών, δηλαδή υπό καθεστώς περιθωρίου και υπό καθεστώς μη ισότιμης συμμετοχής στο γίγνεσθαι της Ευρωζώνης. Από αυτό ξεκινάς. Αυτά καλύπτονται είτε με ένα νέο δάνειο, είτε με την επάνοδο στις αγορές. Γι' αυτό θέλαμε να πάμε στην προληπτική πιστωτική γραμμή και άρα σε προστατευμένη επάνοδο στις αγορές.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου