Φαντάσου ένα βράδυ Δευτέρας, ύστερα από ένα σεμινάριο Ιστορίας του Πολιτισμού που σε έχει μεταφέρει αλλού, να κάθεσαι σε ένα φιλικό σπίτι, καταστρώνοντας σχέδια για το πόσο...
όμορφα θα περάσεις τις γιορτινές μέρες μαζί με αγαπημένα πρόσωπα. Ιδέες για το πού και το πώς, παρακολουθώντας πολιτικές εκπομπές στην τηλεόραση που σου προδιαγράφουν ένα μέλλον μέσα στην αβεβαιότητα και εσύ εκτεθειμένος σ' αυτό… Ενα συνηθισμένο βράδυ της καθημερινότητας.
Στις δύο μετά τα μεσάνυχτα φεύγεις με έναν φίλο, ο προορισμός το σπίτι σου. Καθώς οδηγείς τη μηχανή σου δίπλα στην πλατεία Αμερικής, στην οδό Λευκωσίας, εμφανίζεται ένα παπάκι με δύο αναβάτες που σου κάνουν νόημα να σε ρωτήσουν για μια οδό. Κόβεις ταχύτητα για να εξυπηρετήσεις τον συνάνθρωπό σου, αλλά πριν προλάβεις να σταματήσεις, αυτοί σου κλείνουν τον δρόμο. Είναι η στιγμή που αισθάνεσαι ένα ψύχος να σε κατακλύζει. Η πρώτη σκέψη είναι ότι θα σε ληστέψουν. Πρώτα κατεβαίνει ο συνοδηγός και κινείται απειλητικά προς τον φίλο σου, έρχεται και ο οδηγός προς εσένα. Πριν πέσουν με μανία πάνω σας, ακούγεται μια κραυγή: «Αναρχικοί κουφάλες, θα σας γ...., θα σας σκοτώσουμε».
Τα περιθώρια αντίδρασης είναι μηδαμινά έως ανύπαρκτα, ο αιφνιδιασμός της ενέδρας πέτυχε. Η μηχανή σου τρώει μια κλοτσιά, πέφτεις και βλέπεις άλλους τρεις αγνώστους να έχουν ριχτεί πάνω στον φίλο σου ακινητοποιώντας τον κι έχουν αρχίσει ήδη να τον χτυπούν. Ο οδηγός επιτίθεται σε σένα. Το κυνήγι του θηράματος άρχισε. Το βλέμμα του έχει κάτι που δεν το έχεις συναντήσει ποτέ πριν και δεν θες να το ξανασυναντήσεις. Ένα μίσος και μία τρέλα ακατανόητη για ένα άτομο που δεν γνωρίζεις και συναντάς για πρώτη φορά. Ολα γίνονται τόσο γρήγορα που δεν καταλαβαίνεις τι έχει συμβεί, πόσο σε έχουν χτυπήσει κι αν πονάς. Λογικά έχουν περάσει λίγα λεπτά. Πριν προλάβεις να το συνειδητοποιήσεις έχουν τελειώσει την επίθεσή τους κι έχουν φύγει. Εχεις χάσει τον προσανατολισμό σου… Ψάχνεις τον φίλο σου…
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Χάρη Φραντζή, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου