Τα κλιμάκια να μη βγουν από το δωμάτιο...

... χωρίς λευκό καπνό...
"Έγινε ένα βήμα και μένουν και άλλα να γίνουν. Έχει σημειωθεί αξιόλογη πρόοδος και για να γίνει πράξη ο έντιμος συμβιβασμός, που ο Αλέξης Τσίπρας έχει προτείνει στους εταίρους μας, πρέπει...
όλες οι πλευρές και όχι μόνο η δική μας, να επιδείξουν πραγματική διάθεση για υποχώρηση", τονίζει ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Δημήτρης Παπαδημούλης, σε συνέντευξη του στην ΑΥΓΗ.
 Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ζητά να μη βγουν τα τεχνικά κλιμάκια από το «δωμάτιο» χωρίς λύση, ενώ διαβλέπει περισσότερο πρωταγωνιστικό ρόλο για τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Οι κινητοποιήσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι πρόωρες εκλογές, το σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας και οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις είναι μερικά, ακόμη, από τα θέματα που θίγει.

Κάνοντας μια πρώτη αποτίμηση για τις ευρωπαϊκές επαφές της κυβέρνησης, τις τελευταίες αυτές ημέρες, σε ποια συμπεράσματα καταλήγετε;

Έγινε ένα βήμα και μένουν και άλλα να γίνουν. Έχει σημειωθεί αξιόλογη πρόοδος και για να γίνει πράξη ο έντιμος συμβιβασμός, που ο Αλέξης Τσίπρας έχει προτείνει στους εταίρους μας, πρέπει όλες οι πλευρές και όχι μόνο η δική μας, να επιδείξουν πραγματική διάθεση για υποχώρηση. Αμοιβαία. Από μια τέτοια συμφωνία, όλοι θα βγουν ωφελημένοι: η Ελλάδα, η Ευρωζώνη, η παγκόσμια οικονομία. Τα τεχνικά κλιμάκια έχοντας τις οδηγίες που θα τους δοθούν από τις πολιτικές ηγεσίες, θα πρέπει να κλειστούν σε ένα δωμάτιο και να μη βγουν από αυτό, αν δεν βγει λευκός καπνός, και μάλιστα το συντομότερο δυνατό. Σε ό,τι αφορά ειδικότερα τα τεχνικά κλιμάκια των δανειστών, θα πρέπει να βάλουν καλά στο μυαλό τους ότι άλλο Τσίπρας, άλλο Σαμαράς. Το προηγούμενο πρόγραμμα απέτυχε στους στόχους που είχε θέσει, οι Ελληνες πολίτες υπέφεραν και υποφέρουν πολύ εξαιτίας του.

Την εβδομάδα που πέρασε, ζήσαμε μια σκληρή αντιπαράθεση μεταξύ της κυβέρνησης και κάποιων αυτοδιοικητικών παραγόντων…

Παρότι δεν μπορεί να είναι κανείς ευτυχής με τη χρήση εργαλείων, όπως η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ήταν ένα πραγματικά έκτακτο μέτρο. Αλλά να μην αφήσω ασχολίαστο και τον …σαματά που έκαναν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ για την Πράξη. Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά είκοσι πέντε φορές έκαναν χρήση Π.Ν.Π. Οποία υποκρισία! Να δούμε όμως και την πλευρά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης: έχει δίκιο να προβάλλει ενστάσεις, θα πρέπει πάντως να πειστεί από τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης αλλά και των ευρωπαίων εταίρων μας, ότι πρόκειται για την εξαίρεση και όχι τον κανόνα, επίσης ότι οι πόροι της Τ.Α. είναι απολύτως διασφαλισμένοι. Πιστεύω πως με την παροχή διευκρινίσεων -χθες άλλωστε είχε συνάντηση με την ΕΝΠΕ και την ΚΕΔΕ ο πρωθυπουργός- θα πρέπει να κατεβούν οι τόνοι, που έχει άλλωστε ανάγκη ο τόπος.

Δεν έχει καθυστερήσει η συμφωνία;

Σαράντα χρόνια αυτοί οι πολιτικοί και δημοσιογράφοι που τώρα διαμαρτύρονται, συνιστούσαν υπομονή, με την επισήμανση, «δεν γίνονται όλα από τη μια μέρα στην άλλη». Και τώρα, πριν καν συμπληρωθούν οι 100 πρώτες ημέρες της νέας κυβέρνησης, την εγκαλούν για καθυστερήσεις. Δυο μέτρα, δυο σταθμά… Ας μην παραγνωρίζουμε όμως και το γεγονός ότι έχουμε για πρώτη φορά μια κυβέρνηση που διαπραγματεύεται. Μια κυβέρνηση που δεν αρκείται στο να παραλαμβάνει από την τρόικα κείμενα στα αγγλικά και να περιορίζεται στη μετάφρασή τους…

Είστε από εκείνους που έχουν ζητήσει να μπει μπροστά ο πρωθυπουργός στη διαπραγμάτευση. Τι εννοείτε;

Όποτε βρέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, τα αποτελέσματα ήταν καλά -και αυτό φάνηκε και στις τελευταίες συναντήσεις του, με την Άνγκελα Μέρκελ κατά κύριο λόγο. Και υποστηρίζω ότι αποδίδει καρπούς η τακτική Τσίπρα να παίξει ο ίδιος πρωταγωνιστικό ρόλο. Η εκτίμησή μου είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση θα πετύχει καλύτερη συμφωνία, απόρροια της σκληρής διαπραγμάτευσης, μια συμφωνία που θα έχει ευρεία υποστήριξη, πολιτική και κοινωνική. Όμως, οι καιροί ου μενετοί.

Πώς θα διαπιστωθεί η υποστήριξη αυτή; Με δημοψήφισμα ή, μήπως, με πρόωρες εκλογές;

Η γνώμη μου είναι ότι η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας προσωπικά, έχουν εντολή να κυβερνήσουν σε βάθος τετραετίας. Με στόχο, τη βελτίωση στη ζωή των πολιτών και μάλιστα με μετρήσιμα αποτελέσματα, και επιπλέον, τη βελτίωση της θέσης της χώρας μας μέσα στην Ευρώπη και τον κόσμο. Όλη μας η προσοχή σε τούτο επιβάλλεται να είναι προσανατολισμένη: στην υλοποίηση, βήμα-βήμα, με επιμέρους τακτικές υποχωρήσεις και ελιγμούς, της εντολής που μας έδωσε ο ελληνικός λαός. Οι εκλογές είναι πρόσφατες, ανέδειξαν νικητή τον ΣΥΡΙΖΑ και του έδωσαν μια ισχυρή εντολή. Ας μη διαφεύγει της προσοχής μας ότι με βάση τις δημοσκοπήσεις, η κυβέρνηση εμφανίζεται ενισχυμένη. Και ξέρετε γιατί είναι ενδυναμωμένη; Γιατί παρά τις αδυναμίες, τις δυσκολίες, τα λάθη -ναι, τα λάθη- η πλειοψηφία των πολιτών πιστώνει σε αυτή την κυβέρνηση ότι το παλεύει. Και βεβαίως θέλουν να δουν λύσεις στα προβλήματα που τους ταλανίζουν και βεβαίως ανησυχούν. Βλέπουν, όμως, από την άλλη ότι για πρώτη φορά μια κυβέρνησή τους το παλεύει. Συμπερασματικά, να το πω με δυο λόγια; Δεν χρειαζόμαστε κάλπες, λύσεις χρειαζόμαστε -και αυτές μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τις δώσει.

Μιλήσατε για στόχο τετραετίας. Υπάρχει συνεπώς και το μετά τη διαπραγμάτευση. Πώς θα επιστρέψει η προοπτική, η ελπίδα στον τόπο; Πώς θα ξεκινήσει η παραγωγική ανασυγκρότηση;

Στο κόμμα μας, τον ΣΥΡΙΖΑ, δουλεύουμε όλοι μαζί για έναν οδικό χάρτη, για ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα, που αποτελεί προϋπόθεση για να μπει η χώρα σε ένα σταθερό όσο και σίγουρο δρόμο ανάπτυξης, με επενδύσεις και λιγότερη ανεργία.

Τη συζήτηση για τις μεταρρυθμίσεις, που μας έρχεται από το πρόσφατο -μνημονιακό- παρελθόν και συνεχίζεται και σήμερα, πώς την ακούτε;

Το προηγούμενο διάστημα έγινε κακοποίηση του όρου, γιατί ταυτίστηκε με ένα και μόνο πράγμα: τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, την περιστολή κοινωνικού κράτους και δικαιωμάτων. Αυτές όμως δεν είναι μεταρρυθμίσεις, είναι απορρυθμίσεις -και αποδείχθηκε αυτό στη διάρκεια των μνημονιακών κυβέρνήσεων. Και από την άποψη αυτή, το «κακό» ήταν διπλό. Ο τόπος όμως χρειάζεται μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν. Η γραφειοκρατία στη δημόσια διοίκηση, η διαφθορά και τα πελατειακά συστήματα. Και όλα αυτά μας κρατούν μακριά από το να έχουμε ένα πραγματικά ευρωπαϊκό κράτος και όχι κράτος -παρία. Όμως, θα πρέπει να είναι σαφές ότι πρέπει να δοθεί η ευκαιρία στην Ελλάδα να πάρει την «ανάσα» της. Το στοίχημα εν τέλει για την κυβέρνηση είναι να κάνει όλες εκείνες τις αλλαγές και τομές. Η θεωρία, «για όλα φταίνε οι ξένοι», δεν δίνει απαντήσεις σε όλα τα δεινά μας. Φταίνε και οι τέσσερις δεκαετίες εναλλασσόμενων «γαλαζοπράσινων» κυβερνήσεων, η ανοχή τους στη φοροδιαφυγή και τους πελατειακούς διορισμούς, τη διαφθορά και τα σκάνδαλα, το πάρτι της Ολυμπιάδας, το πάρτι των εξοπλισμών και τόσα άλλα. Αυτό το πολυπλόκαμο κατεστημένο είναι που κατά κύριο λόγο έριξε τη χώρα στα βράχια.