Ακόμα και σήμερα όσοι υποστηρίζουν το μεγάλο μεταρρυθμιστικό έργο των κυβερνήσεων Σημίτη δυσκολεύονται να εξηγήσουν...
που ακριβώς, στο σήμερα, μπορεί κανείς να το εντοπίσει, πέρα βέβαια από τη συμμετοχή της χώρας στη ζώνη του ευρώ. Μάλιστα πάνω στην κουβέντα οι νοσταλγοί εκείνων των κυβερνήσεων θυμούνται πως πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν τελικά δεν έγιναν γιατί κανένας, κυρίως το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, δεν ήταν έτοιμος για να τα υποστηρίξει. Πράγματα όπως η μεγάλη μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης που προσπάθησε να προωθήσει ο πρώην υπουργός Εργασίας Τάσος Γιαννίτσης. Θυμούνται αλλά ξεχνούν πως στην περίπτωση του «ασφαλιστικού Γιαννίτση» το μόνο που υπήρχε ήταν ένα σχέδιο της πλάκας ενός ψιλοανύπαρκτου βρετανικού οίκου μελετών που προέβλεπε τη μεταφορά του μοντέλου της Χιλής του Πινοσέτ στην Ελλάδα.
Ξεχνούν ακόμη πως επί κυβερνήσεων Σημίτη προχώρησε μία όχι μόνο μεγάλη αλλά συγκλονιστική μεταρρύθμιση στο χώρο των ελληνικών τραπεζών που απώλεσε, με μοναδικό τρόπο για τη ζώνη του ευρώ, το χαρακτήρα του «κρατικού ενδιαφέροντος», με αποτέλεσμα η Ελλάδα, επί κυβερνήσεων Σημίτη, να αναδειχτεί σε δευτεραθλήτρια των ιδιωτικοποιήσεων σε όλη την Ευρώπη. Ακόμα και η ιδιωτικοποίηση της Εμπορικής Τράπεζας, μία μεγάλη… επιτυχία της πρώτης κυβέρνησης Καραμανλή, είχε σχεδιαστεί επί κυβερνήσεων Σημίτη.
Προφανώς το μεγάλο σκάνδαλο με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, με τα θαλασσοδάνεια ύψους 209 εκατομμυρίων ευρώ που δόθηκαν μετά το 2008, δεν σχεδιάστηκε επί κυβερνήσεων Σημίτη, όμως ήταν απόφαση του Σημίτη το Τ.Τ. να μην συγχωνευτεί με τα Ελληνικά Ταχυδρομεία και να μη μετατραπεί σε μία σύγχρονη Ταχυδρομική Τράπεζα στην οποία δεν θα είχαν πρόσβαση για δανεικά και… αγύριστα δεκάδες επιφανείς παράγοντες της ελληνικής πραγματικής οικονομίας.
Μπορεί κανένας, και κυρίως το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, να μην ήταν έτοιμος για να υποστηρίξει το μεγάλο μεταρρυθμιστικό έργο που ήθελε να υλοποιήσει ο πρώην πρωθυπουργός, όμως ποιος τον εμπόδισε να δημιουργήσει έναν μεγάλο τραπεζικό πόλο «κρατικού ενδιαφέροντος»; Ποιος και με ποιον τρόπο τον εμπόδισε να σχεδιάσει και να υλοποιήσει κλαδικές πολιτικές στο δευτερογενή τομέα που θα μπορούσαν να ανακόψουν το ρεύμα της αποβιομηχάνισης που εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 90; Οι νοσταλγοί εκείνης της περιόδου, που σήμερα κλαίνε πάνω από ένα ποτήρι χυμένο γάλα για το μεγάλο κενό που υπάρχει στο χώρο του Μεταρρυθμιστικού Κέντρου, καλό θα ήταν να ανατρέξουν στο αρχείο του πρώην πρωθυπουργού και θα βρουν τις απαντήσεις.
Θεόφιλος Σιχλετίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου