FT: Το μεγάλο λάθος των δημοσκοπήσεων ...

...και η μετεκλογική πολιτική αστάθεια στη Βρετανία...
Πού οφείλεται το μεγάλο σφάλμα των δημοσκοπήσεων στη Βρετανία. Γιατί κάνουν και τώρα λάθος όσοι ποντάρουν στην καθαρή νίκη των Συντηρητικών. Η Βρετανία οδεύει σε μία...
παρατεταμένη περίοδο πολιτικής αστάθειας.

Με την αξιοσημείωτη εξαίρεση της Σκοτίας και τη σαρωτική νίκη του Εθνικού Κόμματος της Σκοτίας (SNP), οι δημοσκόποι έκαναν σε όλα λάθος για τις βρετανικές εκλογές του 2015. Το ίδιο ισχύει σχεδόν για όλους τους «ειδήμονες».

Οι Συντηρητικοί εκτέλεσαν αδίστακτα το προεκλογικό σχέδιο του Αυστραλού Lynton Crosby: επικεντρώθηκαν σε συγκεκριμένες ομάδες, πίεσαν μέχρις εξάντλησης τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες και κατέστρεψαν την αξιοπιστία του Εντ Μίλιμπαντ ως εναλλακτικού πρωθυπουργού.

Η ήττα των Δημοκρατικών ήταν μία εντυπωσιακά περιφρονητική απόρριψη της απόφασης του Μίλιμπαντ να γείρει προς τα αριστερά και να εγκαταλείψει το μπλερικό κέντρο. Ο ίδιος ήταν αξιοπρεπής παρά τις αποκρουστικές προσωπικές επιθέσεις, αλλά με την αξιοπρέπεια δεν κερδίζεις εκλογές. Οι ψηφοφόροι απλώς έκριναν ότι οι Εργατικοί δεν είναι ικανοί στο πεδίο της οικονομίας. Ανησυχούν επίσης πολύ για το ενδεχόμενο συνεργασίας των Εργατικών με το SNP.

Προετοιμαστείτε λοιπόν για μία νέα γενιά πολιτικών στο στρατόπεδο των Εργατικών – και δεν αναφέρομαι στον πρίγκιπα διάδοχο, τον Ντέιβιντ Μίλιμπαντ. Μπορεί και η δική του στιγμή να έχει περάσει.

Οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες του Νικ Κλεγκ αφανίστηκαν, καθώς τιμωρήθηκαν επειδή έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε μία κυβέρνηση συνασπισμού που δεσμεύθηκε να ανακτήσει τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Ο κ. Κλεγκ σίγουρα θα αποχωρήσει.

Σήμερα, οι Συντηρητικοί έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν. Παρά την απουσία ενός παράγοντα αισιοδοξίας, οι Tories αδιαμφισβήτητα ευνοήθηκαν από την οικονομία, καθώς κατά τη διάρκεια αυτού του κυβερνητικού συνασπισμού δημιουργήθηκαν περισσότερα από 2 εκατ. νέες θέσεις εργασίας και επετεύχθη ρυθμός ανάπτυξης πολύ ισχυρότερος από τις περισσότερες χώρε της δυτικής Ευρώπης.

Ο άλλος τρόπος να δει όμως, κανείς τις εκλογές -ειδικότερα με την ισχυρή απόδοση του Κόμματος της Ανεξαρτησίας που όμως δεν μεταφράστηκε σε κοινοβουλευτικές έδρες- είναι πως πλέον ο εθνικισμός παίζει σημαντικό ρόλο. Η Αγγλία ουσιαστικά ψήφισε εναντίον του SNP και οι Tories ευνοήθηκαν.

Την επόμενη ημέρα και τις επόμενες εβδομάδες, ο Ντέιβιντ Κάμερον θα βρεθεί αντιμέτωπος με δύο άμεσες συνταγματικές προκλήσεις: το μέλλον του ίδιου του Ηνωμένου Βασιλείου και τη σχέση της Βρετανίας με την Ε.Ε.

Είναι αναπόφευκτο να υπάρξει μία νέα συμφωνία για την εκχώρηση περισσότερων εξουσιών στη Σκοτία η οποία θα είναι πολύ πιο γενναιόδωρη από ό,τι περίμενε κανείς πριν από ένα χρόνο. Η σχεδόν μονοπωλιακή θέση του SNP στα βόρεια του ποταμού Τουίντ δεν σηματοδοτεί ακόμη τη διάσπαση του Ηνωμένου Βασιλείου, ούτε την προοπτική ενός ακόμη δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Σκοτίας. Θα είναι δύσκολο όμως να υπάρξει φιλικός διακανονισμός ως προς τους όρους αυτής της συμφωνίας.

Σε ό,τι αφορά την Ευρώπη, ο κ. Κάμερον γνωρίζει ότι το δικό του αίτημα για ένα new deal έχει όρια, τα οποία καθορίζονται εν πολλοίς στο Βερολίνο. Παρ' όλα αυτά, ο πρωθυπουργός έχει υποσχεθεί το δημοψήφισμα βασιζόμενος στις αλλαγές των συνθηκών της Ε.Ε. και αυτό ακριβώς περιμένουν οι μαχητικοί του βουλευτές.

Η καθαρότητα της νίκης των Tories λοιπόν είναι παραπλανητική. Η Βρετανία οδεύει σε μία περίοδο με σημαντική πολιτική αβεβαιότητα. Μήπως σας θυμίζει τον Τζον Μέιτζορ του 1992;