«Πρέπει να σηκώσουμε τα χέρια και να ξεκινήσουμε τη δουλειά»...

Στην ανάγκη να σχηματιστεί κυβέρνηση αμέσως και να ξεκινήσει η δουλειά, αναφέρθηκε ο Νίκος Παππάς, μιλώντας στον REAL FM.
Στο ερώτημα αν οι 155 βουλευτές της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας είναι αρκετοί για τη...
«βαριά» πολιτική ατζέντα που έχει μπροστά της η νέα κυβέρνηση ή πρέπει να συζητηθεί το ενδεχόμενο πρόσθετων συμμαχιών με άλλα κόμματα ή βουλευτές, ο στενός συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα απάντησε: 

«Η προσδοκία και η δυνατότητα ευρύτερων συμμαχιών δεν πρέπει να εγκαταλείπεται. Αφού διασφαλίζουμε, βεβαίως τη σταθερότητα, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα ότι υπάρχει η τυπική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η άλλη δυνατότητα πρέπει πάντα, κατά τη γνώμη μου, να εξαντλείται».

Σύμφωνα με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Αθηνών, «εδώ, δεν έχουμε χρόνο για καθυστερήσεις και μισόλογα. Πρέπει η κυβέρνηση να σχηματιστεί αμέσως, πρέπει να σηκώσουμε τα χέρια και να ξεκινήσουμε τη δουλειά».

«Η λαϊκή εντολή είναι σαφής»

«Αυτήν τη στιγμή», είπε ο τέως υπουργός Επικρατείας, «η λαϊκή εντολή είναι σαφής, είναι οι πρώτες εκλογές οι οποίες έχουν πάρα πολύ ξεκάθαρο μπροστά στον κόσμο το ποιο είναι το πρόγραμμα που θα εφαρμοστεί. Δεν είναι όπως οι προηγούμενες, όπου υπήρχε το ερώτημα της διαπραγμάτευσης και η κατάληξη της διαπραγμάτευσης ήταν άγνωστη.

Συνεπώς, υπάρχει μια συμφωνία, η οποία θα τηρηθεί. Μέσα σε αυτή τη συμφωνία, υπάρχουν θέματα ανοιχτά, θέματα τα οποία, κατά τη γνώμη μου, ο τρόπος που θα τα διαχειριστεί η κυβέρνηση θα κρίνει και το αν αυτή συμφωνία θα καταστεί βιώσιμη. 

Δηλαδή, αν παρθούν μέτρα, τα οποία απορυθμίζουν έτι περαιτέρω την αγορά εργασίας και συντείνουν σε έναν νέο κύκλο ύφεσης, αυτό θα υπονομεύσει και τη σταθερότητα, την συμφωνία, την οικονομία και την κοινωνία μας.

Αν γίνουν επιλογές των ακραίων ιδιωτικοποιήσεων για τη δημόσια περιούσια και αυτό είναι ένα στοιχείο που θα υπονομεύσει τη σταθερότητα». 

Όπως ανέφερε ο ίδιος, «το πόσο ισχυρή είναι μία κυβέρνηση δεν κρίνεται από τον απόλυτο αριθμό βουλευτών που την απαρτίζουν, που τη στηρίζουν, κρίνεται από το κατά πόσον μπορεί να είναι αποτελεσματική και να βάζει προτεραιότητες που διαμορφώνουν κοινωνικές συναινέσεις.

Το παράδειγμα του Παπαδήμου είναι, νομίζω, σαφές, ο οποίος είχε μία τεράστια κοινοβουλευτική στήριξη από τα κραταιά κόμματα της μεταπολίτευσης και σε λίγους μήνες κατέρρευσε».