23.10.15

Οι τρεις ημέρες του κόνδορα...



 Η Guardian το τιτλοφορεί κάπως αλλιώς: «Τρεις ημέρες για να σωθεί το ευρώ». Σωστό κι αυτό, αλλά εμένα θα μου επιτρέψετε να επιμείνω στον «Κόνδορα», εκείνη τη συγκλονιστική ταινία με πρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Όχι γιατί του μοιάζει ο Τσίπρας, μην αρχίσουν πάλι οι ποταμοί διαμαρτυρίας, αλλά διότι...
ανάλογη ήταν η κατασκοπική ίντριγκα του φιλμ με τα πνευματικά παίγνια πίσω από τις κλειστές πόρτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπου παίχθηκαν όλα μέσα σε τρία εικοσιτετράωρα και όπου οι καλοί με τους κακούς άλλαζαν ρόλους από τη μία στιγμή στην άλλη. Εκτός από έναν φυσικά. Τον κακό της υπόθεσης. Στην ταινία, ο Λεόναρντ Ατγουντ, μπαίνει στη βαρκούλα του Αχέροντα. Στην πραγματική ζωή, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ζει και βασιλεύει…

Το πολλά και γενικά του στόρι, τα γνωρίζουμε ήδη. Διέρρευσαν στον Τύπο είτε εκείνες τις μέρες της κρίσης, είτε λίγο αργότερα. Δεν είναι κάτι καινούριο ούτε η πρόταση του Σόιμπλε για τάϊμ άουτ της Ελλάδας εκτός ευρώ, ούτε η λύσσα που επέδειξαν εναντίον της χώρας μας οι Υπουργοί οικονομικών της Φινλανδίας και της Σλοβακίας. Όσο για τις μαγκιές και τα κόλπα του Βαρουφάκη που ένωσαν τους πάντες εναντίον του, αυτό πια το είχε κατανοήσει εγκαίρως και η τελευταία θείτσα στο χωριό. Για να μην μιλήσουμε για τον καθοριστικό ρόλο των Γάλλων και των Ιταλών, που δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον μάθουμε –τόσο υπερήφανοι ήταν για το κατόρθωμά τους!


Ποια είναι τα καινούρια λοιπόν; Πρώτο και καλύτερο το δημοψήφισμα. Όχι το πώς και το γιατί έγινε, αλλά η επιρροή του αποτελέσματός του. Σύμφωνα με την Guardian το θέμα είχε ως εξής: «Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ζηλεύουν και θαυμάζουν όσο τίποτε άλλο την επιτυχία στις κάλπες. Το 61 % του δημοψηφίσματος, έδειξε στην Μέρκελ ότι ο νεαρός Έλληνας πρωθυπουργός δεν ήταν αμελητέα δύναμη. “Εντυπωσιάστηκαν από την ευχέρεια με την οποία χειρίστηκε το δημοψήφισμα”, δήλωσε ένας ανώτερος αξιωματούχος που συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις, προσθέτοντας: “Δεν τους άρεσε το αποτέλεσμα, αλλά κατανόησαν πόσο αξιοθαύμαστος ήταν ο Τσίπρας.”»


Νούμερο δύο η αντικατάσταση του Βαρουφάκη από τον Τσακαλώτο. Εδώ πια ήταν φανερή η ανακούφιση των Ευρωπαίων. Από έναν εκρηκτικό Υπουργό που παραλίγο να πλακωθεί στα μπουνίδια με τον Ντάϊσελμπλουμ (περιγράφεται το επεισόδιο) περάσανε σε έναν Υπουργό χαμηλών τόνων που επεδείκνυε κατανόηση. Γράφει η Guardian: «”Ο νέος Υπουργός είχε τελείως διαφορετική συμπεριφορά”, δήλωσε αξιωματούχος της ΕΕ, που τον γνώρισε από κοντά. “Άρχισαν οι Έλληνες να μας βλέπουν σαν ανθρώπους και όχι σαν ρομπότ. Γίνανε πολύ πιο εύκολα τα πράγματα…”»


Τρίτο σημείο της υπόθεσης, το κλειστό ντιλερίκι για την Ελλάδα, που άφησε απέξω την συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων ηγετών. Σύμφωνα με την Guardian: «”Πρώτη φορά τέτοιο πράγμα”, είπε κάποιος, “Τρεις, τέσσερεις τύποι να συναντιούνται χωριστά και να παίρνουν αποφάσεις και όλοι οι άλλοι να μην κάνουν τίποτα –ακόμη και για ύπνο πέφτανε. Πολύς κόσμος χαλάστηκε. Αυτή η ιστορία άφησε ουλές.”»


Και τέταρτο και τελευταίο το ζόρι, το «μανίκι» που λέμε και στο χωριό μου, του Τσίπρα στην τελευταία ημέρα της διαπραγμάτευσης. Εδώ η Guardian γίνεται πολύ γλαφυρή για την πίεση που ασκήθηκε στον Έλληνα πρωθυπουργό: «”Ήταν κάτι σαν εικονικός πνιγμός διαρκείας”, δήλωσε ένας ανώτερος αξιωματούχος. “Η Μέρκελ κι ο Ολάντ ήθελαν να ξέρουν αν ο Τσίπρας ήταν έτοιμος να προχωρήσει, αν ήταν έτοιμος να το κάνει...”»

Υ.Γ.: Κι επειδή έχουμε να θεωρούμε τον Νταϊσελμπλουμ προαιώνιο εχθρό του έθνους μας, να καταγράψω απλώς ότι, σύμφωνα με την Guardian, όταν ο Σόϊμπλε έπαιξε το χαρτί της εξόδου από το ευρώ ο Γερούν έκανε δουλίτσα υπέρ μας και όχι εναντίον μας.

Χρήστος Ξανθάκης


Δεν υπάρχουν σχόλια: