Kείμενο του Πάνου Λάμπρου, που δημοσιεύει η "Εφημερίδα των Συντακτών"...
Αυτές τις δύσκολες στιγμές, στιγμές κατασυκοφάντησης, τρομολαγνείας, αυτές τις ώρες, τις μέρες, που με έριξαν στους λύκους για να με κατασπαράξουν ως τον άνθρωπο που περίπου έκανε τα πάντα, ίσως αξίζει τον κόπο να τους διευκολύνω και να τους αποκαλύψω μόνος μου κάποιες... από τις τρομοκρατικές μου πράξεις, τις συνωμοσίες, τα παράνομα ραντεβού, τα ταξίδια της ανομίας και ακολασίας. Είναι κρίμα να ψάχνουν και να χάνουν το χρόνο τους, ρωτώντας παντού... Παιδιά του λαού είναι, που θέλουν να βγάλουν το ψωμί τους. Πληροφορίες θέλουν. Ιδού λοιπόν.
Ήταν βράδυ, του Μάρτη νομίζω, του 2008. Έξω είχε ψύχρα... Ένα βράδυ χωρίς φεγγάρι! Μετά από ανταλλαγή τηλεφωνημάτων από διαφορετικά κινητά για να μπερδέψουν τους κοριούς, συναντιέμαι με μια γυναίκα, ύψους 1.70 περίπου, με κοντό μαλλί, αν ενθυμούμαι καλά, γκριζοκαστανού χρώματος, σε μυστικό μέρος στην περιοχή του Θησείου.
Στη συνάντηση αυτή μιλάμε χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυριστά. Η Ε.Β. μου λέει το σχέδιο για το τρομοκρατικό χτύπημα. Σχέδιο περίπλοκο, με πολλαπλές δυσκολίες. Ήταν σαφές ότι έμπλεκα για άλλη μια φορά σε μια περιπέτεια με απρόβλεπτες συνέπειες. Η Ε.Β. Μου ανέφερε τα ονόματα του συνδέσμου- φυσικά με ψευδώνυμα. Συνεννοηθήκαμε για τις λεπτομέρειες, σχεδιάσαμε το χάρτη των κινήσεών μας, επιλέξαμε το στόχο και αφήσαμε προς αναζήτηση το σημείο του τρομοκρατικού χτυπήματος. Βλέπετε, αγαπητοί φίλοι και φίλες, δεν είχαμε βρει το κατάλληλο μέρος. Κυρίως, μας έλειπε ένα πρόσωπο κύρους, από το χώρο της αυτοδιοίκησης, που θα δεχόταν να στρατολογηθεί στην οργάνωση και να παίξει ένα καθοριστικό ρόλο στην επιχείρηση.
Συζητήσαμε πολλές περιοχές για το χτύπημα. Απορρίψαμε το νησί της Μυκόνου, εκτιμώντας ότι ήταν μέρος προβλέψιμο. Θα μας εντόπιζαν με ευκολία και δεν θα είχαμε τρόπο διαφυγής σε περίπτωση που κάτι δεν πήγαινε καλά. Σκεφήκαμε την Ερεσσό της Λέσβου για τους εξής λόγους. Πρώτον, γιατί έτσι μας αρέσει. Δεύτερον, γιατί αν η αντιτρομοκρατική εντόπιζε τις κινήσεις μας, θα μπορούσαμε να διαφύγουμε βόρεια, προς την πλευρά του χωριού Αντισσα, που είναι ορεινό και έχει άδεια, μισογκρεμισμένα σπίτια. Σημειώσαμε στο χάρτη τα σημεία. Βάλαμε κωδικό, Σαπφώ, για την Ερεσσό, και Τέρπανδο για την Άντισσα.
Τις επόμενες ημέρες, οι συναντήσεις μας πύκνωσαν. Φυσικά, για λόγους αυτοπροστασίας, αλλάζαμε συνεχώς μέρη, με αποτέλεσμα να μην μας ανακαλύψουν. Θέλω να σας αποκαλύψω σήμερα ότι στην επαναστατική οργάνωση είχε στο μεταξύ στρατολογηθεί και ένας δημοσιογράφος που σήμερα είναι σε μεγάλο συστημικό κανάλι. Στρατολογήσαμε και μερικούς ακόμα, σχεδιάσαμε τις επόμενες κινήσεις μας, ορίσαμε ημερομηνία... Όλα έτοιμα.
Στις 25.5.2008, η εφημερίδα "Εποχή", γνωστή για τις φιλικές σχέσεις της με την τρομοκρατία, δημοσιεύει με περίτεχνο τρόπο, ανάμεσα σε συμβατικές αγγελίες, την πρώτη αγγελία γάμου για δύο ομόφυλα ζευγάρια. Δύο γυναίκες, δύο άντρες. Δημοσιογράφοι με άριστες σχέσεις με την αντιτρομοκρατική ανακαλύπτουν, δυστυχώς, το δημοσίευμα και αρχίζει το κυνηγητό. Γίνονται επιχειρήσεις σε πολλά σημεία της Αθήνας. Εξάρχεια, Καλαμάκι, Γκάζι, περιοχή γύρω από την Ομόνοια, γίνονται φύλλο και φτερό. Οι δράστες παραμένουν ασύλληπτοι. Στο μεταξύ, γίνονται νέες στρατολογήσεις και η οργάνωση, πλέον, αποκτά υπόσταση και δύναμη.
Δυο λόγια για τη δομή της. Η οργάνωση χωρίζεται σπό πολιτικό και επιχειρησιακό της σκέλος. Δεν θεωρώ κατάλληλη την ώρα να αποκαλύψω τον ή την αρχηγό για ευνόητους λόγους. Αναζητούμε ένα δεύτερο πρόσωπο – γυναίκα θέλαμε- που θα ήταν ντουέτο με την Ε.Β. στο χτύπημα που θα κάναμε.
Οι δύο καμικάζι άντρες ήταν ήδη έτοιμοι, ψυχολογικά καλά προετοιμασμένοι και εκπαιδευμένοι άρτια, καθώς για το σκοπό αυτό ταξίδεψαν και παρέμειναν για δύο μήνες στο Αμστερνταμ,.
Μετά από πολλές προσπάθειες, συναντήσεις και συζητήσεις σε διάφορες γιάφκες, και αφού είχαμε φάει τα μούτρα μας ουκ ολίγες φορές, στρατολογούμε δήμαρχο υπεράνω υποψίας. Αργότερα, έκπληκτοι οι γείτονές μου, λένε στις κάμερες των καναλιών: "Δεν το περιμέναμε, φαινόταν φυσιολογικός και πολύ αρσενικό".
Μετά από μια θυελλώδη συνεδρίαση της οργάνωσης στη γιάφκα της οδού Ακαδημίας, αποφασίζουμε να ανοίξουμε επικοινωνιακά μέσω του πολιτικού σκέλους. Δίνουμε συνέντευξη τύπου. Περιγράφουμε την πλατφόρμα, αλλά αρνούμαστε πεισματικά να δώσουμε στοιχεία για τυο μέρος και την ημερομηνία του τρομοκρατικού χτυπήματος.
Βγαίνω από τη γιάφκα για να πάρω τσιγάρα από το περίπτερο. Τα κανάλια νομίζουν ότι κάνω απόπειρα διαφυγής. Με κυνηγούν από πίσω. Με ρωτούν: «Πείτε μας πότε και πού». Σιωπώ. Όλα είναι κανονισμενα. Βγάζουμε εισιτήρια για Ρεόδο. Αγοράζουμε περούκες, μουστάκια και άλλα αναγκαία τινά.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου