Με τον Κυριάκο και τον Αλέξη...

Μια προφητεία για το σκληρό ροκ του μέλλοντός μας...
Με τον Κυριάκο και τον Αλέξη λοιπόν θα πορευτούμε. Είναι τα δύο νεαρά ψάρια που κολυμπάνε στο ποτάμι μια ωραία μέρα και συναντούν ένα άλλο μεγαλύτερο στα...
χρόνια: Γεια σας παλικάρια, τι χαμπάρια, φοβερό το νερό σήμερα, ε! Τα δύο νεαρά ψάρια απομακρύνονται βιαστικά, λέγοντας μεταξύ τους: Μα τι λέει ο τρελόγερος, νερό, ποιο νερό;

Ναι, πώς να το καταλάβει το νερό ο Κυριάκος, πριν λίγες μέρες έλεγε μάλιστα ότι δεν γνωρίζει καν τι είναι ο νεοφιλελευθερισμός, η ιδεολογία και πολιτική που του αποδίδουν ακόμα και στο ίδιο του το κόμμα. Όσο για τον Αλέξη, αυτός κάνει ότι δεν το βλέπει το νερό, γιατί το να βγούμε στη στεριά έστω και σαν προσεκτικά, διστακτικά αμφίβια έχει πολύ μεγάλο ρίσκο, καλύτερα να στοχεύσουμε αποκλειστικά και μόνο στην ολόκληρη τετραετία και να ξεχάσουμε την εξέλιξη των ειδών.

Καθότι ο ρόλος που μας έλαχε είναι δυστυχώς αυτός των θεατών, ας προβλέψουμε τι αγώνα θα δούμε τα επόμενα 1-2-3 χρόνια, με τους πρωταγωνιστές που καταφέραμε να αποκτήσουμε. Η σύγκρουση έχει ξεκινήσει ήδη ως νεοφιλελευθερισμός κατά λαϊκισμού, αλλά αυτό το δίπολο δε θα κρατήσει πολύ, γιατί δε συμφέρει τον Κυριάκο, που διατηρεί ακόμα μια καθοριστική επιρροή στα media και θα επιχειρήσει να το αλλάξει. Ο νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας ξεκινά άμεσα μια τρελή κούρσα προς το «φιλολαϊκό» κέντρο, βάζοντας μάλιστα τα πλέον ύποπτα από τα πρωτοπαλίκαρά του, τον Άδωνι και το Βορίδη, να τρέχουν μπροστά – για παραδειγματισμό. Στόχος του να μετατρέψει το προηγούμενο δίπολο σε «εκσυγχρονιστές τεχνοκράτες» κατά «ανίκανων δογματικών» και να περάσει στο υποσυνείδητο ακόμα και των πολλών που δε θα τον πιστέψουν, ότι αφού Μνημόνιο πρέπει να εφαρμόσουμε έτσι κι αλλιώς, ας το εμπιστευτούμε τουλάχιστον στους «ειδικούς» που το νοιάζονται και το γνωρίζουν. Μα, θα σκεφτούν κάποιοι, πώς θα καταψηφίζει στη Βουλή νόμους που θα φέρουν τη σφραγίδα του αγαπημένου του «κουαρτέτου»; Η εμπειρία έχει δείξει ότι για να ΜΗΝ ψηφίσεις κάτι, πάντα βρίσκεις καλούς λόγους, συμβαίνει συνέχεια – ακόμα και από ανθρώπους χωρίς μεγάλη φαντασία. Άλλωστε εδώ δουλεύει για τον Κυριάκο ο κλασικός μηχανισμός «Ο Νίξον στην Κίνα»: Κανένας δε θα τον κατηγορούσε ποτέ σοβαρά για αντιμνημονιακό ή για σαμποτέρ στην υπηρεσία των πολλών.

Ο Αλέξης Τσίπρας εκ πρώτης όψεως θα έπρεπε να μην ανησυχεί με την εκλογή Κυριάκου Μητσοτάκη, αφού εξυπηρετεί ιδανικά τη δοκιμασμένη τακτική του «μπαμπούλα ή Χότζα»: Ψηφίστε αλλιώς έρχεται ο Μητσοτάκης ή αν αυτό σας φαίνεται σκληρό (γατάκια), που να δείτε ο Μητσοτάκης τι θα φέρει. Θα μπορούσε έτσι να συγκρατήσει τους κεντρώους ψηφοφόρους, με την εικόνα μιας αριστεράς τύπου… ζαχαριέρας, που φέρνει τη ζάχαρη στο τραπέζι του «υποχρεωτικού» μνημονίου, ώστε να πάνε πιο εύκολα, πιο μοιρασμένα και πιο ανθρωπιστικά κάτω τα επιβεβλημένα μέτρα. Τα πράγματα είναι όμως πολύ πιο σύνθετα πλέον, γι αυτό και δεν πανηγυρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.  

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Αρη Βασιλά, ΕΔΩ...