Η εκλογή του Κυρ. Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν.Δ. είναι το πολιτικό γεγονός των ημερών και ήρθε να ταράξει τα στάσιμα ύδατα. Οι αναλύσεις πέφτουν "σωρηδόν", πολλές όμως δεν...
αποφεύγουν τα χαρακτηριστικά του κυρίαρχου τρόπου σκέψης: βιασύνη, συναισθηματισμός, εύκολα συμπεράσματα, συμπόρευση με το συγκυριακό ρεύμα. Μέχρι την παραμονή της εκλογής, το ίδιο ρεύμα ήθελε σταθερό και ενωτικό τιμονιέρη, στο πρόσωπο του Β. Μεϊμαράκη, ο οποίος, με την ενίσχυση του Κ. Καραμανλή, ήταν το φαβορί. Τώρα, ο υιός Μητσοτάκης, πριν ακόμα προβεί έστω στην πρώτη του πολιτική πράξη, προβάλλεται σχεδόν ως ο "Παράκλητος", ο "αίρων τις ελπίδες" ενός κόσμου που ασφυκτιά και αγωνιά για την ώθηση προς τα εμπρός που χρειάζεται ο τόπος. Σε λίγο, μετά τα διάφορα "μετρικά όργανα" φρονήματος, θα εισαχθεί στη δημόσια σφαίρα και το "κυριακόμετρο" με την έννοια του πόσο συμπαθεί κανείς ή όχι το νέο αρχηγό.
Ψυχραιμία! Η ανάλυση θέλει υπομονή και την αναγκαία απόσταση από τα πράγματα. Όσοι είχαμε τοποθετηθεί πριν από την εκλογή, αναρωτώμενοι αν είναι δυνατή μια "έκπληξη" ή "περιπέτεια" (όρος της αρχαίας τραγωδίας) στα πολιτικά πράγματα, ικανή να δώσει κινητικότητα στο σύστημα, πήραμε απάντηση. Μετά από καιρό, ένα ευρύ εκλογικό σώμα της ελληνικής κοινωνίας, αποτολμά μια επιλογή που δεν πάει κατά τα ειωθότα. Δεν είναι συντηρητική κατ’ ουσία. Τουλάχιστον όσον αφορά τη γενική εντύπωση, την αίσθηση. Το μήνυμα που συνειδητά θέλησε να ενσαρκώσει η συγκεκριμένη υποψηφιότητα.
Αλλά αν η νίκη του έναντι του φαβορί, αν η ελκυστικότητα, για αρκετούς, των φιλελεύθερων απόψεών του, δίνουν τον αέρα αλλαγής, ας κρατήσουμε το μέτρο. Άλλωστε, με βάση την αφετηρία του (δυσθεώρητη για πολλούς), που με ειλικρίνεια παραδέχεται και την οποία άξια εκμεταλλεύτηκε έως εδώ (το λέει το βιογραφικό του), η νίκη αυτή, όσο να ναι, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί "επαναστατική" ή εντελώς απροσδόκητη. Έχοντας δώσει δείγματα γραφής, η πραγματική του περπατησιά αρχίζει τώρα. Αν η καθαρή, μα όχι ευρεία, του επικράτηση, είναι αρκετή για τη ριζική αλλαγή του προσώπου της ΝΔ, όπως χρειάζεται, θα φανεί. Ορθότερες εκτιμήσεις λοιπόν, επί πράξεων. Να δούμε όμως τι αλλάζει σε επίπεδο εντυπώσεων και δυναμικής.
Πρώτα απ’ όλα, όσοι προσδοκούσαμε αυτήν την απαρχή κινητικότητας, έχουμε πολλά να προσμένουμε. Μια παγιωμένη εικόνα, που ήθελε το σκηνικό στατικό, σχεδόν χωρίς πολικότητα, λαμβάνει τέλος. Το κυβερνητικό "μονότερμα", όπου το "αόρατο" επιτελείο του Μαξίμου, έθετε επικοινωνιακά την ατζέντα και ο Πρωθυπουργός κινείτο ελεύθερα, αλλάζοντας κατά το δοκούν τη γραμμή του, "καταδικασμένος" δήθεν να διατηρεί ες αεί τη λαϊκή έγκριση, έληξε. Ο εκ των πραγμάτων δεύτερος πόλος του συστήματος, απέκτησε "κανονικό" αρχηγό και για το ορατό μέλλον θα έχει τη σταθερότητα που του έλειπε. Άρα, πλέον ο Πρωθυπουργός έχει αντίπαλο. Κάποιον κοντά στη δική του ηλικία και με προφίλ πιο συμβατό με τις διεθνείς παραμέτρους για τη συγκεκριμένη "δουλειά". Ένας άνθρωπος που έχει να επιδείξει διαδρομή, όχι μόνο στο δημόσιο-κοινωνικό χώρο, αλλά και στα υψηλότερα ακαδημαϊκά και επαγγελματικά επίπεδα. Και αυτό δεν είναι αμελητέο.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου