Παρ’ όλες τις προειδοποιήσεις για ένα νέο κραχ των αγορών, καμία κυβέρνηση, τράπεζα ή διεθνής οργανισμός δεν λαμβάνει αποτελεσματικά μέτρα για να το αντιμετωπίσει.
Η δικαιολογία είναι ότι...
το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει γίνει τόσο πολύπλοκο, ώστε κανείς δεν γνωρίζει πώς θα αποφευχθεί μια νέα κρίση.
Όμως πολλές πρόσφατες εξελίξεις στις αγορές και οι αντιφατικές συμβουλές και δηλώσεις των ιθυνόντων εξηγούνται μόνο εάν κάποιοι προσπαθούν να επωφεληθούν από μία κατάρρευση των αγορών, και αποβλέπουν σε ένα γιγαντιαίο «σορτάρισμα».
Όταν οι αγορές ανεβαίνουν, συσσωρεύονται κέρδη λόγω της αυξημένης αξίας των μετοχών και άλλων χρηματοπιστωτικών προϊόντων. Όμως οι επενδυτές μπορούν να ποντάρουν και σε πτώση των αγορών και των αξιών των μετοχών, με το λεγόμενο σορτάρισμα.
Πολύ απλοποιημένα, το σορτάρισμα δουλεύει ως εξής: ένας επενδυτής δανείζεται μετοχές από ένα χρηματιστή, ποντάροντας ότι η τιμή τους θα πέσει. Οι μετοχές πωλούνται και ο λογαριασμός του επενδυτή πιστώνεται ανάλογα. Μετά από ένα χρονικό διάστημα, ο επενδυτής πρέπει να επιστρέψει τις δανεισμένες μετοχές στο χρηματιστή. Εφόσον η τιμή τους έχει πέσει στο διάστημα που μεσολάβησε, ο επενδυτής θα έχει κέρδος ανάλογο με την πτώση της τιμής των μετοχών. Πώς γίνεται; It’s the virtual economy, stupid!
Η κερδοφόρα πτυχή ενός κραχ
Στο σημερινό καπιταλισμό ακόμα και ένα κραχ των αγορών μπορεί να αποφέρει κέρδος. Πρώτον, η κάλυψη των απωλειών από κρατικά κονδύλια είναι πλέον δεδομένη. Οι ζημιές των περισσότερων τραπεζών το 2008 καλύφθηκαν από κρατικά κονδύλια. Κάτι παρόμοιο γίνεται για κάθε μη αμελητέα πτώση των αγορών, μέσω της «ποσοτικής χαλάρωσης» και παρεμφερών επεμβάσεων. Η ΕΚΤ, η Τράπεζα της Αγγλίας, το αμερικανικό Federal Reserve, ή η Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας, ρίχνουν τεράστια ποσά στις αντίστοιχες αγορές και αγοράζουν μετοχές και ομόλογα για να ανακάμψουν τα χρηματιστήρια.
Οι μεγάλες τράπεζες και τα μεγάλα επενδυτικά ιδρύματα γνωρίζουν καλά τι θα κάνουν όταν βρεθούν μπροστά σε ένα νέο κραχ: θα προσφύγουν και πάλι στην κεντρική τράπεζα του κράτους τους, η οποία θα τα υποστηρίξει εκ νέου, με τη δικαιολογία ότι είναι «too big to fail», όπως και το 2008.
Δεύτερον, οι μεγάλο-επενδυτές ξέρουν πώς να κατευθύνουν τις αγορές, πώς να ποντάρουν σε μια νέα κρίση, και πώς να την εκμεταλλευθούν. Συνεπώς δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι προειδοποιήσεις για το επερχόμενο κραχ δεν προέρχονται μόνο από «καλοπροαίρετους» αναλυτές που ανησυχούν για την οικονομία, αλλά και από μεγάλο-επενδυτές που δεν θα περίμενε κανείς να διατυμπανίζουν ότι πλησιάζει μια νέα κρίση.
Ακόμα και αν ένα κραχ είναι αναπόφευκτο λόγω της φούσκας της διεθνούς οικονομίας, η χρονική στιγμή και ο τρόπος με τον οποίο θα επέλθει μπορούν να επηρεαστούν μέσω στοχευμένων επεμβάσεων στις αγορές. Τα ποσά που χρειάζονται για ένα ανάλογο σορτάρισμα των αγορών είναι τεράστια. Τα hedge funds, που έχουν στη διάθεση τους συνολικά πάνω από 2 τρισ. δολάρια, κατέχουν πρωτεύουσα θέση ανάμεσα στους συνήθεις ύποπτους για επεμβάσεις τέτοιου μεγέθους.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Μιχάλη Γιαννεσκή, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου