«Εγώ ο ίδιος ανήκω στις αιτίες της αιώνιας επιστροφής. Επιστρέφω, μαζί μ΄ αυτόν τον ήλιο, μαζί μ΄ αυτή τη γη, μαζί μ΄ αυτόν τον αετό, μαζί μ΄ αυτό το φίδι, - όχι για μια καινούρια ή καλύτερη ή παρόμοια ζωή: επιστρέφω αιωνίως σε τούτη την ίδια και την αυτή ζωή, τόσο στο μεγαλύτερο όσο και στο μικρότερο, για να διδάξω πάλι την αιώνια επιστροφή όλων των πραγμάτων» Φρ. Νίτσε-Κυρ. Μητσοτάκης.
Είδα στον ύπνο μου ότι...
όλοι οι κομματικοί αρχηγοί ήταν υποχρεωμένοι να ξεκινούν τις ομιλίες τους με αυτό το μικρό απόσπασμα από τον «Ζαρατούστρα» του Νίτσε (μτφρ. Ζήση Σαρίκα, αλλά δεν με πειράζει αν χρησιμοποιήσουν Άρη Δικταίο). Μετά ας κυλούσαν όλα κανονικά, να συνεχιζόταν η πολιτική ζωή και η υπόλοιπη ζωή όπως συνήθως: με αδικία, υποκρισία και αδιαφορία, αλλά αν ακουγόταν αυτή η εισαγωγή νομίζω ότι θα χαιρόμουν για λίγο.
Υπάρχει ένα μοτίβο που μπορεί να εντοπίσει κανείς στις ομιλίες της ΔΕΘ, το οποίο μπορεί να αποτυπωθεί και με μαθηματικό τύπο ή «DETH speech generator». Θα μπορούσες δηλαδή να υποβάλλεις τα στοιχεία σου, να κλικάρεις τα κατάλληλα κουτάκια, αν είσαι στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση, και να σου φτιάχνει την ομιλία. Αν είσαι στην αντιπολίτευση, η πολιτική που ακολουθείται είναι καταστροφική. Αν είσαι στην κυβέρνηση, βγαίνουμε από την κρίση και δεν θα πάρουμε άλλα νέα μέτρα, «είμαστε στο τέλος, έχουμε πυξίδα, χάρτη, σχέδιο» - το δεύτερο σενάριο το ονομάζω εναλλακτικά και «παραληρηματική απόσταση από την πραγματικότητα» ή «ωμή κοροϊδία». Αν είσαι στην αντιπολίτευση, χρειάζεται όσο το δυνατόν γρηγορότερα η κυβέρνηση να φύγει να μας αδειάσει τη γωνιά γιατί βλάπτει τον τόπο. Αν είσαι στην κυβέρνηση, ο ίδιος τόπος χρειάζεται σταθερότητα.
«Σταματήσαμε την πορεία προς τον γκρεμό», που σημαίνει ότι όσο άσχημα κι αν σου φαίνονται τα πράγματα θα ήταν ακόμη χειρότερα, είναι επιχείρημα για όλες τις κυβερνητικές ομιλίες. Τα «Πρωτογενή πλεονάσματα» είναι απλώς αριθμοί όταν είσαι στην αντιπολίτευση, αλλά δείκτης θριάμβου όταν είσαι στην κυβέρνηση. Όταν επικαλείσαι αριθμούς, στην πρώτη περίπτωση, αναφέρεις κατά προτίμηση και τη φράση «όταν οι αριθμοί ευημερούν, οι άνθρωποι δυστυχούν», αλλά μετά θεωρείται δείγμα επιστημοσύνης και υπεύθυνης πολιτικής να μιλάς με νούμερα (δεν είναι λογοπαίγνιο). Τα συγχαρητήρια των έξω: είναι ντροπή όταν είσαι στην αντιπολίτευση, γιατί ακολουθείς την καταστροφική πολιτική τους, αλλά τίτλος τιμής όταν είσαι στην κυβέρνηση. «Μονόδρομος», είναι εγκλωβισμός όταν είσαι στην αντιπολίτευση, αλλά ρεαλισμός όταν είσαι στην κυβέρνηση. «Πού θα βρείτε τα λεφτά;» Είναι επιχείρημα που χρησιμοποιεί αυτός που κυβερνά απέναντι σε αυτόν που υπόσχεται, ανεξαρτήτως πεποιθήσεων. Το ίδιο ισχύει με την απάντηση «Θα πατάξουμε τη φοροδιαφυγή». Όλα αυτά απαιτούν μια διαρκή επίκληση της αλήθειας, τόσο επίμονη που ξέρεις ότι μόνο ψευδόμενος κανείς μπορεί να επιμένει τόσο.
Όταν αλλάζει η θέση, αλλάζει η συνείδηση, αλλάζουν επιχειρήματα, αλλάζουν όλα. Με ένα λόγο, την ομιλία την εκφωνεί η καρέκλα, όχι ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος είναι περαστικός από κει. Μπορεί, χωρίς να κομπιάσει, να πει ότι είναι ξανθός όταν είναι όρθιος και μελαχρινός όταν κάθεται. Και κάπως γίνεται και αυτό φαίνεται σε όλους φυσιολογικό.
Διαβαστε ολόκληρο το κείμενο του Κωνσταντίνου Πουλή, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου