Ρομαντισμός, στα χρόνια των μνημονίων...

Κάτι τέτοιες στιγμές, απορείς με την ανθρώπινη φύση… Το πόσο δεν υπάρχει αίσθηση του μέτρου. Και ταυτόχρονα, πόσο διψάει η καρδιά ενός ανθρώπου να χαρεί. Με...
τα μικρά και τα λίγα. Τα προσωρινά.

Η χιονόπτωση στην Αθήνα προκάλεσε ωκεανό ρομαντισμού και σχολίων χαλαρότητας στα social media. Το χιόνι, η ζεστασιά του σπιτιού, η γαλήνη, η άσπρη μέρα που… επιτέλους είδαμε.

Καλά όλα αυτά. Ευπρόσδεκτα και επιθυμητά. Υπάρχει ωστόσο και μια άλλη παράμετρος, την οποία υποτιμούμε, παρόλο που έχει γιγαντωθεί στην εποχή της κρίσης και των Μνημονίων.

Οι απροστάτευτοι. Οι παραμελημένοι. Οι παραγκωνισμένοι. Εκείνοι που δεν έχουν κανένα περιθώριο ρομαντισμού για το χιόνι που πέφτει, επειδή πολύ απλά πρέπει να δώσουν μάχη για να καταφέρουν να επιβιώσουν. Για ακόμη ένα βράδυ. Ώστε να μπορέσουν να δουν και την αυγή της επόμενης μέρας.

Η εθνική δυστυχία των Μνημονίων δεν μας έφερε όσο κοντά θα έπρεπε. Ούτε μας προσγείωσε στην πραγματικότητα. Αντιθέτως, μας γέμισε απωθημένα. Ατελή συναισθήματα. Τόσο, ώστε να ξεχνιόμαστε με το χιόνι.

Που βεβαίως, ήρθε και… θα φύγει. Τα προβλήματα ωστόσο δεν θα φύγουν. Ούτε η εθνική δυστυχία των Μνημονίων...

ysterografa.gr