Δημήτρης Τρίμης
Με αφορμή το σημερινό κείμενο ομολογίας πτώχευσης του ΔΟΛ του διευθυντή του «ΒΗΜΑΤΟΣ» Αντ. Καρακούση (το link ΕΔΩ) και χωρίς να με κατηγορήσει για «σταλεγακισμό» (ουσιαστικό προερχόμενο από το στα -'λεγα - εγώ που επινόησε ο αγαπητός μου συνάδελφος Τάσος Παππάς) θα ήθελα να...
θυμηθούμε ορισμένα πράγματα.
Αλλά πριν απ' όλα να συμφωνήσουμε ότι: Πρώτον, κανείς δεν χαίρεται όταν κάποιος άλλος χάνει τη δουλειά του, Δεύτερον, προφανώς εάν κλείσει ο ΔΟΛ, θα φταίει και η οικονομική συγκυρία και η κρίση του χάρτινου Τύπου και οι καταχρήσεις των στελεχών του και η λανθασμένη οικονομική επιλογή του και -κυρίως- η απώλεια της αξιοπιστίας του διαπλεκόμενου Τύπου, Τρίτον, η κυβέρνηση δεν κλείνει τον ΔΟΛ, Τέταρτον, πολλοί εργαζόμενοι του ΔΟΛ έχουν εδώ και καιρό κατανοήσει την αλλαγή της εποχής, σε όλο το εύρος της και θέλουν μια νέα ευκαιρία, στην μετα-Ψυχάρη εποχή
Υποθέτω με βάση τα νομοθετικά πλαίσια ότι με ένα βάρος τόσων πολλών χρεών μόνο προς στις τράπεζες, μια τέτοια επιχείρηση στην ελληνική αγορά δεν πρόκειται να ορθοποδήσει. Προσθέτω ότι πρόκειται για επιχείρηση εντάσεως πνευματικής, εξειδικευμένης και αξιόπιστης εργασίας, στην οποία αποκλειστική αξία αποτελεί η αποκτημένη εμπειρία και τεχνογνωσία των ανθρώπων της. Συνεπώς μια ενδεχόμενη βιώσιμη εξέλιξη θα ήταν η δημιουργία μιας καινούργιας, καθαρής χρεών, εταιρείας από τους συνεταιρισμένους και ανεξαρτητοποιημένους παραγωγούς της, το συντομότερο δυνατόν.
Στις 2.10.2016 είχα τολμήσει να εκτιμήσω ότι ο ΔΟΛ εισέρχεται στη μετά Ψυχάρη εποχή: «Ορθότατα ο Τύπος ασχολείται έντονα το τελευταίο διάστημα με τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές για τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους, το οποίο αν δεν αντιμετωπιστεί τον επόμενο χρόνο θα αποτελειώσει και τις τράπεζες και θα τροφοδοτήσει το ήδη αβίωτο δημόσιο χρέος (μέσω αλλεπάλληλων νέων ανακεφαλαιοποιήσεων).
Δηλαδή το πώς θα αντιμετωπιστεί το τεράστιο ζήτημα με τις οφειλές ύψους 215 δισ. ευρώ των ιδιωτών -επιχειρήσεων και νοικοκυριών- προς τις τράπεζες, την εφορία και τα ασφαλιστικά Ταμεία, είναι κομβικό για την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Από τη μια λοιπόν, πληθαίνουν τα δημοσιεύματα από τη δουλειά των φορολογικών αρχών για την αποκάλυψη της προκλητικής και εκτεταμένης απάτης πλουσίων επιχειρηματιών με μεγάλους τραπεζικούς λογαριασμούς κυρίως στο εξωτερικό, οι οποίοι εμφανίζονται ως «μη δυνάμενοι» να αποπληρώσουν τα τεράστια χρέη τους (και εκμεταλλεύονται όμως τις ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους πραγματικά φτωχούς), και από την άλλη, έρχονται στο φως τα προτεινόμενα σχέδια για τη γρήγορη εκκαθάριση και την αναδιοργάνωση των καταχρεωμένων επιχειρήσεων. Είναι πολύ λογικό -και το έχει υπογραμμίσει ο Γιώργος Σταθάκης- οι τράπεζες μαζί με το δημόσιο να επιλέγουν να στηρίζουν εκείνες τις επιχειρήσεις που μπορούν και πρέπει να επιβιώσουν στην επόμενη μέρα (μαζί με τις θέσεις εργασίας τους).
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου