Μία πτέρυγα του αθηναϊκού αρχείου μου φέρει γενικό τίτλο: Αναπλάσεις. Μετά αρχίζουν οι...
υποδιαιρέσεις σε αριθμούς, θέσεις και είδη: πόσες, πού, πώς (και πότε). Το «πότε», σε παρένθεση. Διότι μπορεί να γίνουν (κάποτε), μπορεί και να μη γίνουν. Οπότε το πότε ανεβάζει τόνο και γίνεται ποτέ.
Από το 1983-84 που χρονολογείται το αθηναϊκό αρχείο μου (ογκώδες σήμερα, για να με βρίζουν αύριο οι κληρονόμοι μου) είναι έως αμέτρητες οι αναπλάσεις όπου το πότε έγινε ποτέ και μετρημένες στα δάχτυλα αυτές που κάποτε κάτι έγινε.
Συναντήθηκαν λοιπόν την Πέμπτη στο Μαξίμου, με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού, ο πρωθυπουργός (με τις προτάσεις του περί αναπλάσεων, παλαιών και νεότερων) και ο δήμαρχος Αθηναίων (με τις δικές του) και, ενώπιον των συνεργατών τους, ανοίξανε τα χαρτιά τους και κάνανε μια πρώτη κουβέντα. Μες στην τούρλα του Σαββάτου που λέμε, δουλειά δεν είχαμε, ας πούμε και δυο λόγια για αναπλάσεις.
Τι είπανε; Πας ενδιαφερόμενος μπορεί να τα αναζητήσει και στην «Εφ.Συν.» της Παρασκευής και στις άλλες εφημερίδες και στο διαδίκτυο. Ορεξη να ’χει. Εκείνο πάντως που έμεινε σε μένα, που -θέλω να πιστεύω- έχω φάει αναπλάσεις με τη σέσουλα κι έχω ξεσολιάσει περπατώντας την Αθήνα σαράντα ζευγάρια παπούτσια, είναι από το ρεπορτάζ στην «Εφ.Συν.» των Χαράς Τζαναβάρα, Στέργιου Ζιαμπάκα, ότι: «Στη διάρκεια της συνάντησης καταγράφηκε συναντίληψη μεταξύ των δύο πλευρών και αναμένεται, στο άμεσο μέλλον, οι συζητήσεις να συνεχιστούν σε τεχνικό επίπεδο».
Αυτό είναι το ζουμί: άμεσο μέλλον και συνέχεια! Το παν είναι η συναντίληψη! Είναι καταπληκτικό πόσο σερνόμαστε όλοι πίσω από τη γλώσσα των μνημονίων…
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου