28.3.17

Ορκισμένοι εχθροί με κοινό στόχο...


Το τρομοκρατικό χτύπημα στο Λονδίνο ήρθε να επιβεβαιώσει ορισμένα πράγματα που είναι πια κοινός...
τόπος.

● Δεν υπάρχουν απόλυτα ασφαλείς περιοχές. Ενας φανατικός, αποφασισμένος να πεθάνει, μπορεί με πενιχρά μέσα, χωρίς σοβαρή προετοιμασία, χωρίς σχέδιο διαφυγής, να επιτεθεί σε ένα από τα καλύτερα φυλασσόμενα σημεία μιας μεγάλης πρωτεύουσας και να σπείρει τον πανικό.

Η κυβέρνηση μιας χώρας που διαθέτει αξιόπιστες και υψηλού επιπέδου μυστικές υπηρεσίες, αποτελεσματικούς διωκτικούς μηχανισμούς και έχει παράδοση επιτυχούς αντιμετώπισης παρόμοιων φαινομένων, που ήταν προετοιμασμένη και περίμενε τέτοιο χτύπημα, βρέθηκε για μερικές ώρες σε κατάσταση συναγερμού, γιατί δεν γνώριζε αν επρόκειτο για «μοναχικό λύκο» ή για κάτι ευρύτερο και συντονισμένο.

● Ο δράστης δεν έπεσε από τον ουρανό ούτε ήταν φερτός από τα πεδία των μαχών της Συρίας ή του Ιράκ για να εκτελέσει μια δολοφονική αποστολή που κάποιοι άλλοι σχεδίασαν. Ηταν γνωστός στις Αρχές και τις είχε απασχολήσει στο παρελθόν. Παρ’ όλα αυτά κινήθηκε ανενόχλητος και αυτό δεν πρέπει να προκαλεί απορίες.

Δεν είναι δυνατόν να παρακολουθούνται σε 24ωρη βάση όλοι όσοι κρίνονται ικανοί να δράσουν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Καμία χώρα που σέβεται στοιχειωδώς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών δεν μπορεί να ελέγχει συνεχώς τους ύποπτους και να προστατεύει επαρκώς όλους τους υποψήφιους στόχους.

Ο αντίπαλος έχει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού και δεν διστάζει να χτυπήσει στα τυφλά. Δεν τον ενδιαφέρει να κερδίσει τη συμπάθεια τμήματος της κοινής γνώμης. Γι’ αυτόν εχθρός δεν είναι μόνο οι κυβερνήσεις, οι πλούσιοι, οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου, οι στρατιωτικές βάσεις, τα δημόσια κτίρια, οι χώροι-σύμβολα, αλλά οι πάντες με βάση τη θεωρία της «συλλογικής ευθύνης».

● Ο δράστης ριζοσπαστικοποιήθηκε στη φυλακή, όπου βρέθηκε γιατί είχε διαπράξει αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Αυτού του τύπου η τρομοκρατία στρατολογεί «μαχητές» από παντού. Ενσταλάζει το μίσος για τον αλλόθρησκο και τον διαφορετικό, οι οποίοι στο παραληρηματικό αφήγημα των καθοδηγητών περιγράφονται ως φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί για τα δεινά που έχουν υποστεί στο διάβα των αιώνων οι ομόδοξοι.

Με την κατάλληλη χειραγώγηση (ιδεολογική και φαρμακευτική, όπως έχει αποδειχτεί) κατασκευάζονται καμικάζι. Το ερώτημα είναι γιατί οι κυβερνήσεις, αφού γνωρίζουν πια μία από τις συνήθεις διαδρομές (από τον υπόκοσμο στον θρησκευτικό εξτρεμισμό), δεν κάνουν ό,τι απαιτείται προκειμένου να κλείσουν τουλάχιστον αυτήν τη δίοδο. Το «κυβερνώ σημαίνει προβλέπω» του Κοντ στη συγκεκριμένη περίπτωση διατηρεί την αξία του.

● Υστερα από κάθε τρομοκρατικό χτύπημα ο ISIS αναλαμβάνει την ευθύνη (κι ας μη βρίσκεται πάντα από πίσω) και πανηγυρίζει, ενώ η Ακρα Δεξιά και κομμάτια της παραδοσιακής συντηρητικής παράταξης καλλιεργούν κλίμα ισλαμοφοβίας και οργανώνουν κυνήγι μαγισσών. Η επιδίωξη και των δύο ρευμάτων είναι κοινή: η σύγκρουση των πολιτισμών, η απόρριψη της πολυπολιτισμικότητας, η δαιμονοποίηση της ειρηνικής συνύπαρξης...

Τάσος Παππάς

Δεν υπάρχουν σχόλια: