20.4.17

Γιατί η Τερέζα Μέι κάνει εκλογές...

Tερέζα ΜέΙ, Τζέρεμυ ΚόρμπινΗ Τερέζα Μέι προκήρυξε πρόωρες εκλογές για τις 8 Ιουνίου. Η πρότασή της πρέπει να βρει την υποστήριξη των 2/3 της Βουλής, και αναμένεται ότι θα την έχει, αν...
κρίνουμε απ’ το ότι ο Εργατικός ηγέτης Τζέρεμι Κόρμπιν καλωσόρισε την πρόκληση των πρόωρων εκλογών.

Η Μέι κληρονόμησε τον πρωθυπουργικό θώκο μετά την ήττα των Συντηρητικών του Κάμερον τον περασμένο Ιούνη στο δημοψήφισμα για την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την Ε.Ε. (Brexit).

Κυβερνά, όντως, σε μια δύσκολη περίοδο έχοντας μικρή πλειοψηφία εδρών στη Βουλή και χωρίς να έχει την άμεση ψήφο της λαϊκής ετυμηγορίας που μεταφράζεται σε εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό της.

Μια καθαρή νίκη έναντι των Εργατικών του Κόρμπιν θα δυναμώσει το χέρι της κυβέρνησής της τόσο μέσα στη Βουλή όσο και στις διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. για το Brexit και, αν χρειαστεί, θα είναι ακόμα και έτοιμη για ένα «σκληρό» Brexit με παράπλευρες απώλειες.

Ταυτόχρονα, μια νίκη με διαφορά από τους Εργατικούς θα την κάνει απόλυτο κυρίαρχο στα ηνία του κόμματός της.

Αλλά αυτοί δεν είναι οι μόνοι λόγοι που η Μέι πάει σε εκλογές, παρά τα όσα διακήρυττε πριν από μερικούς μήνες, όπου και επέμενε ότι εκλογές θα γίνουν κανονικά το 2020.

Προς το παρόν, και παρά το γεγονός ότι οι Εργατικοί έχουν στρατολογήσει ένα αξιοθαύμαστο αριθμό νέων μελών που υποστηρίζουν τον Κόρμπιν, δημοσκοπήσεις δίνουν στους Εργατικούς ένα πενιχρό 25%, ενώ οι Συντηρητικοί της Μέι συλλέγουν πάνω από 43% των προτιμήσεων.

Το ηγετικό δίδυμο Κόρμπιν - Μακ Ντόναλντ, το οποίο θεωρείται ταγμένο στην ευρω-σκεπτικιστική αριστερή μερίδα των Εργατικών και γαλουχημένο με τις ιδέες του εκλιπόντος μεγάλου χαρισματικού ηγέτη Τόνι Μπεν, πρόσφερε χλιαρή υποστήριξη στην προεκλογική εκστρατεία της παραμονής στην Ευρώπη και αυτό έφερε μεγάλο διχασμό μέσα στο Εργατικό Κόμμα.

Συγκεκριμένα, η μπλερική νεοφιλελεύθερη μερίδα του κόμματος υπονόμευσε και υπονομεύει ανοιχτά το ηγετικό δίδυμο των Εργατικών από μέσα με αποτέλεσμα η εικόνα που δίνεται συλλογικά προς τα έξω να μην είναι καθόλου καλή.

Ο βρετανικός λαός δεν θα εμπιστευτεί ένα διαιρεμένο Εργατικό Κόμμα που δεν είχε ξεκάθαρη θέση στο δημοψήφισμα του περασμένου Ιούνη και που μόνο χλιαρά υποστήριξε την παραμονή της χώρας στην Ε.Ε.

Ο ηγέτης των Εργατικών Τζέρεμυ ΚόρμπινΑναδρομικά, ίσως θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι οι Εργατικοί έχασαν μια μοναδική ευκαιρία στο δημοψήφισμα να πάρουν μια ξεκάθαρη θέση ενάντια στην Ε.Ε. της γερμανικής λιτότητας και του αυταρχισμού, προτείνοντας μια συγκεκριμένη αριστερή, σοσιαλιστική διέξοδο της χώρας από την κρίση και παγώνοντας όλες τις νεοϊμπεριαλιστικές περιπέτειες της Βρετανίας στο εξωτερικό, που ο ίδιος ο Κόρμπιν καταδίκασε επανειλημμένα.

Αυτή η πολιτική θα έφερνε τους Εργατικούς στα εκλογικά ύψη, θα επέτεινε την κρίση μέσα στους Συντηρητικούς, θα έβρισκε μια ενωτική πλατφόρμα με τον αριστερό-σοσιαλιστικό πατριωτισμό τόσο των Σκοτσέζων όσο και των Βορειοϊρλανδών του Σιν Φέιν, ενώ θα έδινε τη μοναδική ευκαιρία στους Εργατικούς να ξεκινήσουν μια νέα σοσιαλιστική οικονομική πολιτική και ένα νέο σοσιαλιστικό ευρωπαϊκό διεθνισμό, υπονομεύοντας την άνοδο του νεοναζισμού στην Ευρώπη.

Μια τέτοια προοπτική θα σήμαινε ήττα της μονεταριστικής πολιτικής της Γερμανίας στην Ε.Ε. και νέες ελπίδες για την αναβίωση της Αριστεράς στην ευρωπαϊκή περιφέρεια και σε όλη την Ευρώπη, διότι η σημερινή Ε.Ε. χρειάζεται γκρέμισμα και χτίσιμο ξανά απ’ την αρχή πάνω σε σοσιαλιστική-διεθνιστική βάση.

Τώρα, επειδή η διαμάχη για το ζήτημα της εξόδου ή όχι από την Ε.Ε. δεν έλαβε τη σωστή ταξική διάσταση που του άρμοζε, οι μόνοι κερδισμένοι ίσως είναι, εκτός από τη Μέι, και οι Φιλελεύθεροι-Δημοκράτες (10% στις τωρινές δημοσκοπήσεις), εφόσον είναι και οι μόνοι που τάχθηκαν καθαρά απ’ την αρχή υπέρ της Ε.Ε.

Ακόμα, οι Σκοτσέζοι, και αυτοί πάνω σε λάθος βάση, θα κάνουν ξανά δεύτερο δημοψήφισμα για ανεξαρτησία και οι εθνικισμοί θα αναζωπυρωθούν ένθεν και ένθεν της Βρετανίας.

Και ουδείς γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι με τη Βόρεια Ιρλανδία και, ίσως ακόμα, την Ουαλία.

Τώρα, δυστυχώς, οι Εργατικοί δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να γλείφουν τις πληγές τους τις επόμενες εφτά εβδομάδες μέχρι τις εκλογές στις 8 Ιούνη. Βρίσκονται, ίσως, στη θέση που θα μπορούσαν να βρίσκονται οι Συντηρητικοί ήδη ένα χρόνο πριν αν είχαν πάρει ρητά μια αριστερή-ταξική-λαϊκή θέση ενάντια στην Ε.Ε. της γερμανικής λιτότητας και του αυταρχισμού, διαφωτίζοντας τους ευρωπαϊκούς λαούς για την πραγματική φύση του «Ευρωπαϊκού σχεδίου».

Το 2016 ο Κόρμπιν θα μπορούσε να ξεκινήσει για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια Αριστερά αυτό που η Θάτσερ ξεκίνησε για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια Νέα Δεξιά το 1979.

Εχασε μια μεγάλη ευκαιρία. Εύχομαι δε, παρεμπιπτόντως, να αποδειχτώ σε όλα τελείως λάθος...

*Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής και Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Ανατολικού Λονδίνου, αρχισυντάκτης και ιδρυτής της Journal of Balkan and Near Eastern Studies

Δεν υπάρχουν σχόλια: