Ο κάνδαυλος...

Εμείς, ειρήσθω εν παρόδω, γνωρίζαμε τον πύρκαυλο. Ακούγοντας όμως, σε επανάληψη, τις εκπομπές του Πορτοσάλτε (το μόνο ευχάριστο γεγονότο –που θα ‘λεγε και ο μεγαλομπακάλης, προϊστάμενος του Ζήκου – όταν έχουν απεργία οι δημοσιογράφοι), μάθαμε και τον κάνδαυλο.

Τι…
εστί κάνδαυλος; Αρχαίο έδεσμα. Κάτι που έμοιαζε με το σημερινό σουβλάκι (διά ταύτα και πλήθος ψητοπωλείων – κι αυτό σήμερα το μάθαμε – έχουν στην επωνυμία τους, το όνομα αυτό: κάνδαυλος).

Έτσι, σήμερα, ακούγοντας Πορτοσάλτε – εδώ είναι το πραγματικό του ταλέντο κι όχι οι πολιτικές εκπομπές, όπου ανεβάζει την πίεση του αντιδεξιού μπλοκ – μάθαμε τι σάλτσες χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι από την Μυκηναϊκή εποχή μέχρι τους Ρωμαϊκούς χρόνους. Επίσης τι γινόταν στα περίφημα συμπόσια, κατά την αρχαιότητα, όπου οι γυναίκες τρώγαν χωριστά από τους άντρες κι εκτός από τον οίνο που έρεε άφθονος ανάμεσα στα ανάκλιντρα, έπεφτε συχνά πυκνά και κανα πήδημα (Σεξ, το χαρακτήρισε... επιστημονικά, η αρχαιολόγος που φιλοξενούσε ο Άρης). 

Στο τέλος, μείναμε ανικανοποίητοι. Θέλαμε κι άλλο (όχι αυτό που νομίζετε. Το άλλο)…