14.5.17

Φωτογενές χαμόγελο, θαμπό ξεκίνημα...

Η χώρα που γέννησε τον Διαφωτισμό και τις ιδέες του, σεργιανίζει από σήμερα σε μια σελίδα αχαρτογράφητη και λευκή. Ο...
Εμανουέλ Μακρόν ανέλαβε και επισήμως καθήκοντα ως Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο πρόσφατο παρελθόν ωστόσο, αυτό το νέο ξεκίνημα είναι τόσο θαμπό.

Ο πιο “επώνυμος” εκπρόσωπος της γενιάς των 40άρηδων στην εποχή μας, πήρε στα χέρια του μια χώρα, το ιστορικό ανάστημα της οποίας θα έπρεπε να τον κάνει να κοκκινίζει από συστολή. Όχι φυσικά επειδή δεν επιτρέπεται σε έναν νεώτερο άνθρωπο να διεκδικήσει να εκφράσει ένα πεπρωμένο πολύ σημαντικότερο από το δικό του. Αλλά επειδή, ο Εμανουέλ Μακρόν είναι ο… λάθος 40αρης.

Η εκλογή του στα Ηλύσια Πεδία δεν προέκυψε ως συνέπεια οραματικής έμπνευσης του γαλλικού λαού. Αλλά ως ανορθογραφία της Δημοκρατίας, καθώς για να προστατευτεί η Γαλλία από τον κίνδυνο της ακροδεξιάς, έπρεπε να ψηφιστεί ο οποιοσδήποτε.

Αυτός ο… οποιοσδήποτε, είναι στην περίπτωσή μας ο Εμανουέλ Μακρόν. Που παίρνει από τον Φρανσουά Ολάντ τη σκυτάλη του “συνηθισμένου”, με την προφανή διαφορά ότι ο νέος ένοικος των Ηλυσίων Πεδίων συνοδεύει το… πολιτικό τίποτα με ένα πλατύ και φωτογενές χαμόγελο.

Η τελετή στα Ηλύσια Πεδία λιτή και μάλλον υποτονική. Η ιστορική μνήμη ωστόσο χλιμιντρίζει, στη σκέψη ότι στο πρόσωπο του πιο αποτυχημένου υπουργού του πιο αποτυχημένου Προέδρου όλων των Γαλλικών Δημοκρατιών αθροιζομένων, κάποιοι βλέπουν έναν… μικρό Ναπολέοντα.

Ας θυμηθούμε λοιπόν και τον σχετικό ζωγραφικό πίνακα, με τη Στέψη του Αυτοκράτορα, που παραμένει στο Λούβρο για να θυμίζει τη μικρή απόσταση που χωρίζει τον θρίαμβο από το Βατερλό. Φτάνει βεβαίως η ματαιοδοξία να επιτρέπει στη λογική να ακουστεί…

ysterografa.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: