Μην τραγουδάτε εύκολες νίκες...

"Πρέπει να ακούμε τον κόσμο, να μαθαίνουμε από τον κόσμο. Μην κρύβετε τίποτα από τον λαό. Μη λέτε ψέματα: να τα καταγγέλλετε. Μη...
βάζετε μάσκες στις δυσκολίες, στα σφάλματα, στις ήττες. Μην τραγουδάτε εύκολες νίκες". 

Τα λόγια αυτά, σύμφωνα με τον Εντουάρντο Γκαλεάνο, ανήκουν στον επαναστάτη ηγέτη της Γουινέας-Μπισάου και του Πράσινου Ακρωτηρίου, Αμίλκαρ Καμπράλ, στον πόλεμο της ανεξαρτησίας από την Πορτογαλία.

Χθες ο πρωθυπουργός, απευθυνόμενος στους υπουργούς του -και εμμέσως στον ελληνικό λαό- είπε ότι «θεμελιώδης στόχος της κυβέρνησης είναι να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια και να τελειώσει οριστικά η περίοδος της ταπεινωτικής επιτροπείας». Φυσικά, το πόσο ρεαλιστικό είναι το σχέδιό του, το οποίο -όπως είπε ο ίδιος- έχει ορίζοντα εξαετίας (προεξοφλώντας έτσι νίκη και στις επόμενες εκλογές), θα φανεί τα επόμενα χρόνια.

Κι αυτό διότι το θέμα του χρέους, όπως λένε δεκάδες προοδευτικοί και έγκριτοι οικονομολόγοι, δεν πρόκειται να λυθεί εάν δεν υπάρξει μια γενναία διαγραφή μεγάλου μέρους του.

Οι εξισώσεις και τα λογιστικά παιχνίδια με τα επιτόκια, τις ωριμάνσεις και τις επιμηκύνσεις δεν αποτελούν παρά ταχυδακτυλουργικά κόλπα για να χάνεται από τα μάτια μας το κεντρικό: ότι το δυσβάσταχτο άγος της αποπληρωμής του χρέους υποθηκεύει για δεκαετίες το μέλλον της χώρας και υπονομεύει την προοπτική της νέας γενιάς.

Ολοι ξέρουν -και το διαπίστωσε και ο κ. Τσίπρας με πικρό τρόπο το καλοκαίρι του 2015- ότι η οικονομική εξάρτηση διαιωνίζει και την πολιτική εξάρτηση από εκείνα τα ευρωπαϊκά και υπερατλαντικά κέντρα που θεωρούν τον σημερινό τον καλύτερο δυνατό κόσμο.

Για να επιτευχθούν οι όποιοι στόχοι δεν αρκεί ο σχεδιασμός - όσο καλός και εάν είναι αυτός. Οπως έλεγε ο Καμπράλ, «οι ιδέες δεν ζούνε μόνο στο κεφάλι μας. Ζούνε επίσης στην ψυχή, την καρδιά, το στομάχι και σε όλα τα άλλα». Και πρόσθετε ότι χρειάζεται «να ακούμε τον κόσμο, να μαθαίνουμε από τον κόσμο». Αυτό η κυβέρνηση δείχνει να μην το καλοθυμάται.

Ο πρωθυπουργός αναγνώρισε και πρόσφατα ότι υπήρξαν ήττες, όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Σήμερα ο κόσμος, αυτός που στενάζει από τα μνημονιακά μέτρα, μιλά, φωνάζει, κραυγάζει, όμως χωρίς αποτέλεσμα.

Αντίθετα, έχουμε τη «σιωπηλή μειοψηφία» εκείνων που δεν άγγιξε και δεν αγγίζει η κρίση, οι οποίοι «πάνε σαν άλλοτε». Οποιος κυκλοφορεί και έχει μάτια για να δει, βλέπει ότι η χλιδή, η φοροδιαφυγή, το μαύρο χρήμα, η προκλητική κατανάλωση και η «μεγάλη ζωή» συνεχίζονται και μάλιστα κάποια στρώματα δείχνουν, αφού ξεπέρασαν τον πρώτο φόβο (της πρώτη φορά Αριστεράς) να επανήλθαν στους «κανονικούς» ρυθμούς τους.

Ο διάλογος για το μέλλον της χώρας δεν αφορά το κόμμα, τους υπουργούς και τον πρωθυπουργό. Αφορά την κοινωνία σαν σύνολο και η κυβέρνηση οφείλει να τον οργανώσει και να ακούσει στα σοβαρά όσους βυθίζονται καθημερινά όλο και περισσότερο στην απόγνωση.

Οχι μόνο δεν πρέπει να «τραγουδά εύκολες νίκες και να βάζει μάσκα στα σφάλματα και στις ήττες», αλλά, αντίθετα, πρέπει να ακολουθήσει τον στίχο του ποιητή Γιάννη Πατίλη: «Συντομοτέρα πάσης άλλης οδού, η αλήθεια»! Μπορεί;...

Τάσος Τσακίρογλου (efsyn.gr)