Απέθαντη νοσηρότητα...

Τάσος Παππάς

Οπως ακριβώς το φοβόμουν: Η συζήτηση για την τρομοκρατία, με ευθύνη της πολιτικής και της δημοσιογραφίας, κατρακυλάει με μεγάλη ταχύτητα στην...
ανυποληψία. Αμασκάρευτη χοντροκεφαλιά, ανελέητες κοινοτοπίες, αφόρητες ευκολίες, άσκεφτες κατηγορίες και πλημμυρίδα σκοπιμοτήτων.

Μέσα Ενημέρωσης και παράγοντες του συντηρητικού χώρου ενοχοποιούν συλλήβδην την Αριστερά με το σκεπτικό ότι οι συγκεκριμένες οργανώσεις έχουν ως σημείο αναφοράς κάποιες εκδοχές της αριστερής ιδεολογίας και του αναρχισμού. Παλιό το επιχείρημα και πολυχρησιμοποιημένο. Αν και έχει αποδειχτεί σαθρό, εξακολουθεί να μας ταλαιπωρεί.

Δημοσιολόγοι εκτοξεύουν βιτριολικούς υπαινιγμούς για τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία, θυμίζοντας ότι στελέχη του είχαν καταθέσει ως μάρτυρες υπεράσπισης των κατηγορουμένων στη δίκη της 17 Νοέμβρη (ήταν μάρτυρες χαρακτήρα και όχι μάρτυρες-απολογητές, αλλά αυτό δεν τους συμφέρει να το λένε, εκτός αν δεν μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά).

Συνδικαλιστής του χώρου των ΜΜΕ δηλώνει ότι θα χαιρόταν αν έσκαγε μία βόμβα και στα πόδια του Στουρνάρα.

Η κακόβουλη πλάκα που γίνεται στο πλαίσιο μιας παρέας μεταξύ τυρού και αχλαδίου αποκτά δημόσιο εκτόπισμα όταν αναρτάται σε ιστοσελίδες ή σε προσωπικούς λογαριασμούς με αποδέκτες χιλιάδες ανθρώπους. Αλλη μία περίπτωση βάναυσης επιπολαιότητας και ανόητης χρήσης των ελευθεριών που προσφέρει το διαδίκτυο.

Βουλευτής κατηγορεί για ηθική αυτουργία τον πρωθυπουργό, τον υπουργό Αμυνας, τον υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής και νομίζει ότι αυτή η επιθετική ασχήμια συνιστά πολιτική κριτική.

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη ζητάει από τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας να παραιτηθεί επειδή παραδέχτηκε ότι υπήρξε κενό ασφαλείας. Αλήθεια, όταν είχε σκάσει βόμβα στον προθάλαμο του γραφείου του υπουργού Δ. Τάξης Μ. Χρυσοχοΐδη, σκοτώνοντας τον υπασπιστή του, παραιτήθηκε ο υπουργός;

Οχι φυσικά. Αλήθεια, παραιτήθηκε κάποιος κυβερνητικός αξιωματούχος στη Γαλλία, τη Βρετανία, τη Γερμανία, το Βέλγιο ύστερα από τις βάρβαρες επιθέσεις των ισλαμοφασιστών; Οχι φυσικά.

Στον βωμό όμως των σκοπιμοτήτων το μεγαλύτερο στεφάνι απίθωσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης: «Δεν έχω εμπιστοσύνη ότι αυτή η κυβέρνηση έχει τη βούληση και τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει τη νέα γενιά τρομοκρατίας», είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Τι μας λέει εδώ ο πρόεδρος της Ν.Δ.;

Οτι η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το φαινόμενο και γιατί είναι ανίκανη (ώς εδώ καλά, η κριτική αν και μαχητή είναι θεμιτή), αλλά και γιατί δεν έχει τη βούληση να το κάνει. Δηλαδή, δεν θέλει. Γιατί όμως μια εκλεγμένη κυβέρνηση να μη θέλει να εξουδετερώσει τη νέα γενιά τρομοκρατίας;

Δύο είναι οι πρόχειρες ερμηνείες: Είναι ύποπτα αδιάφορη επειδή θεωρεί ότι όσοι συμμετέχουν σ’ αυτές τις οργανώσεις είναι «σύντροφοί της που έχουν πάρει λάθος δρόμο» και γι’ αυτό δεν επιθυμεί να τους συλλάβει είτε γιατί είναι ο κρυφός καθοδηγητής τους και τους χρησιμοποιεί για να χτυπήσει τους πολιτικούς αντιπάλους της.

Και στη μία και στην άλλη εκδοχή, σύμφωνα με το δηλητηριώδες σκεπτικό του κ. Μητσοτάκη, αυτή η κυβέρνηση κινείται εκτός νομιμότητας.

Απέθαντη νοσηρότητα σκέψης...