...χωρίς να χρειαστούν εκλογές
Το 1997, η χώρα που γέννησε τον Διαφωτισμό επέλεξε συνειδητά μια ανορθογραφία της Δημοκρατίας, όπως τουλάχιστον την έχει...
θωρακίσει το κοινοβουλευτικό σύστημά της. Η Γαλλία, με Πρόεδρο τον κεντροδεξιό Ζακ Σιράκ, επέλεγε να δώσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία στους Σοσιαλιστές, με αποτέλεσμα ο Λιονέλ Ζοσπέν να πάρει τα κλειδιά του Μεγάρου Ματινιόν, εκεί όπου βρίσκεται το πρωθυπουργικό γραφείο.
Στην πολιτική ρητορική της Γαλλικής Δημοκρατίας, η παραπάνω ανορθογραφία περιγράφεται ως “Συγκατοίκηση”, με δυο πολιτικούς των μεγάλων και ιστορικών αντίπαλων παρατάξεων, να κατέχουν τα δυο θεσμικά αξιώματα με δικαίωμα υπογραφής για τη ζωή των Γάλλων.
Στο παρελθόν, “Συγκατοίκηση” είχε βιώσει η Γαλλία και πάλι, με τον Φρανσουά Μιτεράν στο Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και τον Ζακ Σιράκ στο Μέγαρο Ματινιόν ως πρωθυπουργό, το συγκεκριμένο σχήμα εξουσίας ωστόσο έχει τα… θεματάκια του, ειδικά όταν τα πολιτικά υποκείμενα του σεναρίου δυσκολεύονται να προσαρμοστούν και να συμβιώσουν.
Η “Συγκατοίκηση” Σιράκ-Ζοσπέν την περίοδο 1997-2002, μας προσφέρει το πιο ηχηρό παράδειγμα. Οι Σοσιαλιστές συρρικνώθηκαν σε τέτοιο σημείο, ώστε στις προεδρικές εκλογές του 2002, στον δεύτερο γύρο της αναμέτρησης δεν πέρασε ο Λιονέλ Ζοσπέν, ως αντίπαλος του Ζακ Σιράκ, αλλά ο ηγέτης της ακροδεξιάς Ζαν-Μαρί Λεπέν.
Πέρασαν 15 χρόνια από τότε, στη διάρκεια των οποίων, “Συγκατοίκηση” δεν ξαναζήσαμε. Ο Νικολά Σαρκοζί το 2007, και ο Φρανσουά Ολάντ το 2012, είδαν τα κόμματά τους να κερδίζουν, ένα μήνα μετά τις προεδρικές εκλογές, και τις βουλευτικές, με αποτέλεσμα ο πρωθυπουργός να είναι… ομόσταβλος. Και να τον αλλάζουν κατά το δοκούν.
Σήμερα, στην εποχή του Εμανουέλ Μακρόν, με την ελαστική πολιτική αρχιτεκτονική και τα κενά… πολιτικού βάθους και ουσίας που τον διακρίνουν, με φόντο τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου η προοπτική μιας “Συγκατοίκησης”, με την Κεντροδεξιά αυτή τη φορά, είναι ορατή, αν όχι εξαιρετικά πιθανή.
Γι’ αυτό και ο Μακρόν φρόντισε να… υποκύψει στη γοητεία της “Συγκατοίκησης”, χωρίς να χρειαστούν εκλογές. Με την επιλογή του κεντροδεξιού Εντουάρ Φιλίπ ως πρωθυπουργού, διεμβολίζει την Κεντροδεξιά. Την ίδια στιγμή ωστόσο, δίνει στους Γάλλους ένα υπόδειγμα συνεννόησης και το πόσο μπορεί το μοντέλο να είναι αποτελεσματικό στην πράξη.
Η κάλπη του Ιουνίου θα δείξει αν ο ελιγμός του Εμανουέλ Μακρόν θα πιάσει, ή θα είναι υποχρεωμένος για τα επόμενα 5 χρόνια να “συγκατοικεί” με έναν κεντροδεξιό πρωθυπουργό. Όχι όμως με κάποιον που θα έχει επιλέξει ο ίδιος, όπως με την περίπτωση του Δημάρχου της Χάβρης Εντουάρ Φιλίπ, αλλά με κάποιον που θα έχει επιλέξει και θα του έχει επιβάλλει ο γαλλικός λαός...
ysterografa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου