Γράφοντας για θέματα που αγγίζουν την πολιτική, αλλά δεν εξαντλούνται στα «πολιτικά», πέφτω διαρκώς στο πρόβλημα της ταύτισης και της ταυτότητας. Με...
ποιον, στ' αλήθεια, ταυτίζεσαι, ποιο παιχνίδι παίζεις τελικά, ποια γραμμή ενθαρρύνεις; Ως έναν βαθμό πρόκειται για κάτι αναπόφευκτο.
Σε αυτή την εποχή της κρίσης (δηλαδή στο αιώνιο παρόν της) η δημόσια ζωή είναι σπαρμένη με συμβολικούς «φόνους» και τελετουργικά εξορκισμού. Αφορίζω κάποιον, με αποκηρύσσει κι εκείνος με τη σειρά του κι έπειτα οχυρωνόμαστε ωραία και καλά ο καθένας στο δικό του υποσύνολο, στη δική του περίμετρο συμπαθειών, στη δική του ενθουσιαστική «επικράτεια». Κάπως έτσι λειτουργούν οι αντιθέσεις και ρυθμίζονται τα πάθη − ιδιαίτερα έτσι όπως οξύνθηκαν από τις διαρκείς καχυποψίες στη μικρή ελληνική μας πιάτσα...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Νικόλα Σεβαστάκη, πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου