τελευταίο Eurogroup, στο οποίο το ελληνικό ζήτημα ήταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
Η έκθεση ουσιαστικά κρούει τον κώδωνα του κινδύνου τόσο για το χρέος όσο και τα πρωτογενή πλεονάσματα, ενώ στρώνει το χαλί για ένα νέο μνημόνιο με βάση τα 27,5 δισ. που αναμένεται να μείνουν αδιάθετα από το τρίτο μνημόνιο.
Πιο συγκεκριμένα, τα νέα σενάρια βιωσιμότητας είναι δυσμενέστερα -ως το 2020- σε όρους ακαθάριστων δανειακών αναγκών και θετικότερα ως προς λόγο χρέους προς ΑΕΠ με ορίζοντα το 2060. Μεταξύ άλλων αναφέρεται πως οι πληρωμές σε τοκοχρεολύσια, θα αγγίξουν το 20,8% του ΑΕΠ το 2045, το οποίο μεταφράζεται σε περίπου έξι φορές πάνω απ΄ ότι πληρώνει τώρα σε ετήσια βάση ο κρατικός προϋπολογισμός. Στο διάστημα πριν το 2020 οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Αθήνας μειώνονται στο 9,3% του ΑΕΠ από 17,5% του ΑΕΠ το 2017.
Μάλιστα, υπάρχει και πιο δυσμενές σενάριο που στηρίζεται σε χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης και μικρότερα πλεονάσματα από τους στόχους του προγράμματος. Σε αυτό, από τα μέσα του 2030 και μετά το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ εκτινάσσεται στο 241% ενώ οι ακαθάριστες δανειακές ανάγκες ξεπερνούν το 20% του ΑΕΠ το 2033 και φτάνουν στο 56% του ΑΕΠ ως το 2060. Στην περίπτωση αυτή, η Κομισιόν κάνει λόγο για εφαρμογή επιπρόσθετων μέτρων για το ελληνικό χρέος.
Αναφορικά με τα πρωτογενή πλεονάσματα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκφράζει αμφιβολίες για την ικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης να πιάσει τους στόχους που έχουν τεθεί. Τέλος η εκτίμηση πως το καλοκαίρι του 2018 θα περισσέψουν 27,5 δισ. ευρώ από το τρίτο μνημόνιο, οδηγεί σε (νέες, μνημονιακές) σκέψεις πως θα αυτά τα χρήματα μπορεί να αποτελέσουν το «μαξιλάρι» της πιστωτικής γραμμής ενισχυμένων προϋποθέσεων (ECCL) που σχεδιάζεται από το 2014 ο ESM, χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου